Ο Πούτιν περπάτησε στο κόκκινο χαλί του Ντόναλντ Τραμπ στην Αλάσκα, αλλά δεν πήρε κανένα από τα «απαραίτητα» μέτρα για την Ουκρανία που ζήτησε ο Αμερικανός πρόεδρος, ώστε να αποφύγει η Ρωσία τις «πολύ σοβαρές συνέπειες». Αντίθετα, σε μία εκδήλωση περιφρόνησης, εντείνει τις ρωσικές επιθέσεις. Και όχι μόνο στα ουκρανικά εδάφη.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες μιλούν για «υβριδικό» και «γκρίζο» πολεμο. Οι θεάσεις drones στον εναέριο χώρο του Μονάχου, της Δανίας της Πολωνίας και της Ρουμανίας – την «πατρότητα» των οποίων αποποιείται η Μόσχα, πάντως- εντείνονται. Το ίδιο, και οι υποψίες ότι τα ρωσικά «σκιώδη πλοία» καταστρέφουν υποβρύχια καλώδια ζωτικής σημασίας για τις ευρωπαϊκές υποδομές, εξακολουθούν να αποκαλούν αυτό τον πόλεμο «υβριδικό» ή «γκρίζο».
«Αφαιρέστε τα επίθετα. Πρόκειται για πόλεμο»
«Αφαιρέστε τα επίθετα. Πρόκειται για πόλεμο», λέει ο George F. Will, της Washington Post.
Και συστήνει ένα βιβλίο 119 σελίδων, που «αξίζει να διαβαστεί σε καιρό πολέμου»: «Αν κερδίσει η Ρωσία: Ένα σενάριο», του Κάρλο Μασάλα, καθηγητή διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Bundeswehr του Μονάχου.
Τον σενάριο ξεκινά τον Μάρτιο του 2028 – Πώς εξελίσσεται
Το βιβλίο έγινε αμέσως μπέστ σέλερ στη Γερμανία και στη συνέχεια στην Ολλανδία, εκδόθηκε στο Λονδίνο, αλλά όχι ακόμα στην Αμερική. Το σενάριό του βασίζεται ένα λογοτεχνικό τέχνασμα για να θέσει ένα ζήτημα: Υποθέστε ότι η νίκη της Ρωσίας στην Ουκρανία «είναι μόνο η αρχή»
Το σενάριο του Μασάλα ξεκινά τον Μάρτιο του 2028, όταν δύο ρωσικές ταξιαρχίες εισβάλλουν στη Νάρβα, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της -Ευρωπαϊκής- Εσθονίας (57.000 κάτοικοι), στα σύνορα με τη Ρωσία. Το 88% των κατοίκων είναι ρωσόφωνοι και πολλοί έχουν εφοδιαστεί λαθραία, με φορητά όπλα και πολυβόλα.
Ταυτόχρονα, Ρώσοι στρατιώτες μεταμφιεσμένοι σε τουρίστες επιβιβάζονται σε πλοία για να καταλάβουν το παράκτιο νησί Χιουμά της Εσθονίας. Η επίθεση εναντίον των τριών κρατών της Βαλτικής, όλα μέλη του ΝΑΤΟ, έχει ξεκινήσει.
Η συνθηκολόγηση της Ουκρανίας και οι όροι
Τρία χρόνια μετά, το Κίεβο, υπό την πίεση της Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών, υπέγραψε συνθήκη συνθηκολόγησης με τη Ρωσία.
Παραχώρησε περισσότερο από το 20% του εδάφους της, συμφώνησε σε μόνιμη ουδετερότητα (χωρίς συμμετοχή στο ΝΑΤΟ) και στην παρουσία ειρηνευτικών δυνάμεων από πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας.
Η παραίτηση Πούτιν και ο «νέος Γκορμπατσόφ»
Το σχέδιο να τεθούν υπό τον έλεγχο της Μόσχας όλες οι ρωσόφωνες περιοχές σε αυτό που η Ρωσία αποκαλεί «near abroad» προσομοιάζει με την προπολεμική προσάρτηση των γερμανόφωνων περιοχών (στην Αυστρία, τη Σουδητία, το Ντάντσιγκ) από τον Χίτλερ. Μετά τη νίκη επί της Ουκρανίας, ο Πούτιν παραιτείται. Ο 47χρονος διάδοχός του χαιρετίζεται στη Δύση ως «ο νέος Γκορμπατσόφ», απομακρύνοντας την επείγουσα ανάγκη προστασίας των Βαλτικών κρατών.
«Επαναστρατιωτικοποίηση της Ρηνανίας»
Για να δείξει στη Δύση την αδυναμία της να δράσει, ο νέος πρόεδρος της Ρωσίας αντιγράφει την χιτλερική «επαναστρατιωτικοποίηση της Ρηνανίας». Τον Μάρτιο του 1936, 30.000 Γερμανοί στρατιώτες διέσχισαν τις γέφυρες του Ρήνου για να ακυρώσουν την αποστρατιωτικοποίηση που η Γερμανία είχε αποδεχτεί το 1919. Το 1936, η Γερμανία μιλούσε καθησυχαστικά για απουσία επιθετικών προθέσεων έναντι των γειτονικών χωρών. Η ενέργειά της έγινε αποδεκτή.
Νηοπομπή μεταναστών και μικροκρίση με τις Φιλιππίνες
Στη συνέχεια, ο Μασάλα φαντάζεται ότι Ρώσοι πράκτορες οργανώνουν μια νηοπομπή μεταναστών για να εξεγείρουν και να αποσπάσουν την προσοχή των ευρωπαϊκών πληθυσμών και να απομακρύνουν τις φρεγάτες του ΝΑΤΟ από τη Βαλτική Θάλασσα. Η Κίνα, συνεργός της Ρωσίας, δημιουργεί μια μικροκρίση με την σύμμαχο των ΗΠΑ, τις Φιλιππίνες, πεπεισμένη ότι η Αμερική δεν θα διακινδυνεύσει έναν πόλεμο.
Η Ρωσία είναι, παράλληλα, σίγουρη ότι η Αμερική δεν θα διακινδυνεύσει έναν πόλεμο για μια πόλη στα σύνορα της Εσθονίας.
Η Δύση ψάχνει δικαιολογίες να προσπεράσει την εισβολή στην Εσθονία
Το ΝΑΤΟ συγκαλείται και ορισμένα κράτη μέλη αμφιταλαντεύονται, λέγοντας: η Εσθονία δεν έχει σεβαστεί δεόντως τα δικαιώματα των ρωσόφωνων. Οι στόχοι της Ρωσίας είναι περιορισμένοι. Η συμπεριφορά της Ρωσίας είναι κατακριτέα, αλλά πρέπει να ληφθεί υπόψη το «ιστορικό πλαίσιο». Η ανεξαρτησία των κρατών της Βαλτικής δεν είναι «τεχνητή κατασκευή»;
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ αντιτίθεται στη δράση του ΝΑΤΟ, το οποίο δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς την αμερικανική βοήθεια.
Η Γαλλία και η Γερμανία, με τα ακροδεξιά λαϊκιστικά κόμματα να κερδίζουν έδαφος, είναι επίσης διστακτικές.
Ο φόβος για το πυρηνικό οπλοστάσιο της Ρωσίας αποτρέπει τελικά μια συμβατική αντίδραση σε μια περιορισμένη περιφερειακή κλιμάκωση….
«Τώρα, επιστρέψτε στο σενάριο-ερώτηση του Μασάλα: Τι θα γινόταν αν η νίκη της Ρωσίας στην Ουκρανία ήταν μόνο η αρχή; Η αρχή της αποδυνάμωσης των Δύσης;» καταλήγει το δημοσίευμα της Washington Post.
naftemporiki.gr
