Skip to main content

«Τράβα με βίντεο όσο θες, δεν θα σε βοηθήσει κανείς»: Όταν οι γειτονιές παραδίδονται σε 14χρονια κορίτσια χωρίς φόβο και όρια

Σπασμένες βιτρίνες, εμπρησμοί, απειλές και καταστηματάρχες σε απόγνωση: στο Σίρλεϊ του Σαουθάμπτον, μια ομάδα κοριτσιών έχει μετατρέψει τον κεντρικό δρόμο σε πεδίο καθημερινής βίας.

Με τα Crocs και τα ροζ κολάν να αντικαθιστούν τα «παραδοσιακά» σύμβολα συμμοριών, η νέα γενιά παραβατών δοκιμάζει τα όρια της κοινωνίας και τα αντανακλαστικά μιας αστυνομίας που κατηγορείται για αδράνεια, όπως περιγράφει σε ρεπορτάζ του το BBC.

Η αίσθηση παντοδυναμίας είναι διάχυτη στη φωνή της έφηβης. «Η αστυνομία δεν πρόκειται ποτέ να σε βοηθήσει», λέει στον άτυχο καταστηματάρχη, που έβαλε στο στόχαστρο. «Τράβα με βίντεο όσο θέλεις», επιμένει και αρνείται να φύγει από κατάστημα.

Ο ιδιοκτήτης του καταστήματος κινητής τηλεφωνίας, Μουχάμαντ Ούσμαν, την καταγράφει με το κινητό του. Εκείνη, ατάραχη, τον προειδοποιεί: «Αν με αγγίξεις, θα σε κατηγορήσω για επίθεση». Ο ίδιος δηλώνει στο BBC συντετριμμένος: «Η κατάσταση χειροτερεύει μέρα με τη μέρα. Δεχτήκαμε μέχρι και απειλές θανάτου. Νιώθουμε ανίσχυροι».

Λίγα μέτρα πιο κάτω, η Ννέννα Οκόνκβο, ιδιοκτήτρια παντοπωλείου, ξεσπά σε δάκρυα. «Είναι αδιανόητο να σκορπίζουν τέτοιο χάος μερικοί έφηβοι».

«Χρειάζομαι την αδρεναλίνη»

Όταν ο δημοσιογράφος του BBC συναντά τη «συμμορία», αντικρίζει ένα κορίτσι 14 ετών με ροζ κολάν και Crocs. «Δεν ισχυρίζομαι ότι είμαι αθώα», παραδέχεται. «Έχω απειλήσει και χτυπήσει κόσμο. Το αναγνωρίζω».

Η ίδια περιγράφει πως, μετά από έναν τραυματισμό που την ανάγκασε να εγκαταλείψει τον αθλητισμό, βρήκε «υποκατάστατο» στην παραβατικότητα. «Η αδρεναλίνη που παίρνω όταν μπλέκω με την αστυνομία είναι ίδια με αυτή του αθλητισμού», λέει. «Μετανιώνω, αλλά δεν ζητώ συγγνώμη».

Δίπλα της, άλλη έφηβη συμπληρώνει: «Ξέρουμε ότι είναι λάθος, αλλά είμαστε παιδιά. Έτσι βγάζουμε το θυμό μας». Είναι προφανές πως δεν γνωρίζουν από όρια.

Αστυνομία και τοπικές αρχές υπό πίεση

Παρά τις υποσχέσεις της κυβέρνησης για περισσότερη αστυνόμευση, οι κάτοικοι καταγγέλλουν ότι οι αστυνομικοί είναι είτε ανίσχυροι είτε απρόθυμοι να παρέμβουν. «Βλέπεις τους εφήβους αυτούς να είναι υπεράνω του νόμου», λέει ο Ούσμαν.

Στην Πόρτσμουθ, ο Νιλ Γκίμπσον, ιδιοκτήτης συνεργείου, βλέπει τους ίδιους νεαρούς να σπάνε τζάμια και να καταστρέφουν αυτοκίνητα. «Ειδοποίησα την αστυνομία την ώρα του περιστατικού. Δεν ήρθαν ποτέ», δηλώνει απογοητευμένος.

Η πίεση μεταφέρεται και στους δήμους. «Όλο και περισσότερα περιστατικά βαφτίζονται “αντικοινωνική συμπεριφορά” και πέφτουν στις πλάτες μας», λέει δημοτικός φύλακας στην Πόρτσμουθ.

«Να λογοδοτούν και οι γονείς»

Η Ντόνα Τζόουνς, επίτροπος του Χάμσαϊρ, ζητά αλλαγή προσέγγισης: «Μερικοί νέοι διαπράττουν πολύ σοβαρά αδικήματα. Πρέπει να λογοδοτούν και οι γονείς τους».

Ήδη ένας έφηβος κατηγορείται για 22 αδικήματα – από επίθεση μέχρι εμπρησμό και ρατσιστική παρενόχληση. Η υπόθεση θα εκδικαστεί στο δικαστήριο ανηλίκων του Σαουθάμπτον.

Η άλλη όψη

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις μεταμέλειας. Ο 15χρονος Τζέιντεν, που συνελήφθη μετά από μήνες ταραχών, υπέγραψε με τη μητέρα του «συμβόλαιο αποδεκτής συμπεριφοράς». «Το μετάνιωσα. Δεν θα ξαναγυρίσω σε αυτή τη ζωή», δηλώνει.

Καθώς το καλοκαίρι φτάνει στο τέλος και τα σχολεία ξανανοίγουν, το Σίρλεϊ προσπαθεί να αφήσει πίσω του έναν εφιαλτικό κύκλο βίας και φόβου. Το ερώτημα όμως μένει: πόσο αποτελεσματικά μπορεί η κοινωνία να συγκρατήσει την επόμενη γενιά πριν βυθιστεί ακόμη περισσότερο στην παραβατικότητα;