Η σημερινή διπλωματική αναγνώριση της Παλαιστίνης ως κράτους σκοντάφτει σε ένα κλασικό ερώτημα: τι ακριβώς αναγνωρίζεται;
Η Σύμβαση του Μοντεβιδέο (1933) ορίζει τέσσερα κριτήρια για το κράτος.
- μόνιμος πληθυσμός
- ορισμένη επικράτεια
- κυβέρνηση
- ικανότητα διεθνών σχέσεων.
Οι Παλαιστίνιοι πληρούν προφανώς το πρώτο (παρά τον υπαρξιακό κίνδυνο που επιφέρει ο πόλεμος) και, de facto, το τέταρτο — η παλαιστινιακή διπλωματική παρουσία και εκπροσώπηση το αποδεικνύει.
Εκεί που «σπάει» η εικόνα είναι η ορισμένη επικράτεια και η λειτουργική κυβέρνηση.
Αχαρτογράφητο κράτος: σύνορα χωρίς οριοθέτηση
Για τους Παλαιστινίους, το επιδιωκόμενο κράτος είναι τριμερές: Ανατολική Ιερουσαλήμ, Δυτική Όχθη, Λωρίδα της Γάζας — τα εδάφη που κατέλαβε το Ισραήλ το 1967.
Όμως: Δυτική Όχθη και Γάζα είναι γεωγραφικά αποσυνδεδεμένες από το 1948.
- Στη Δυτική Όχθη, ο στρατός και οι έποικοι έχουν κατακερματίσει την ενότητα του χώρου. Η Παλαιστινιακή Αρχή διοικεί περίπου το 40% της επικράτειας σε νησίδες αρμοδιοτήτων που δεν συγκροτούν βιώσιμη χωρική συνέχεια.
- Η Ανατολική Ιερουσαλήμ έχει περικυκλωθεί από εβραϊκούς οικισμούς, αποκόπτοντας την πόλη από το περίγυρό της.
- Η Γάζα, μετά από σχεδόν δύο χρόνια πολέμου, έχει υποστεί ολική υλική καταστροφή.
Μείνετε συντονισμένοι για όλες τις εξελίξεις στο liveblog της Ναυτεμπορικής.
