Η αυτοκτονία της Caroline Grandjean, διευθύντριας σχολείου στην κεντρική Γαλλία, συγκλόνισε την εκπαιδευτική κοινότητα της χώρας. Τη Δευτέρα, η 42χρονη εκπαιδευτικός έβαλε τέλος στη ζωή της, μετά από σχεδόν δύο χρόνια παρενόχλησης λόγω της σεξουαλικότητάς της.
Σε απάντηση στον θάνατό της, το γαλλικό Υπουργείο Παιδείας ξεκίνησε διοικητική έρευνα την Τρίτη το βράδυ, προκειμένου να διαλευκάνει «όλα τα γεγονότα και τις διαδικασίες» που οδήγησαν στην τραγωδία.
Το χρονικό της αυτοκτονίας
Το πρωί της Δευτέρας, η Grandjean επικοινώνησε με την εθνική γραμμή πρόληψης αυτοκτονιών της Γαλλίας για να εκφράσει τις προθέσεις της. Ειδοποιημένη, η αστυνομία προσπάθησε να την εντοπίσει.
Το πτώμα της βρέθηκε αργότερα σε μια τοποθεσία περίπου 10 χιλιόμετρα από το σχολείο της, όπως επιβεβαίωσαν οι αρχές.
Η δοκιμασία της Grandjean ξεκίνησε τον Δεκέμβριο του 2023, όταν ανακάλυψε ομοφοβικά γκράφιτι στο σχολείο της, όπου φοιτούν δεκαπέντε μαθητές.
Λίγους μήνες αργότερα, τον Μάρτιο του 2024, εμφανίστηκαν περισσότερα γκράφιτι, ακολουθούμενα από ένα γράμμα με απειλές θανάτου. Παρά τις πολλαπλές καταγγελίες, η παρενόχληση συνεχίστηκε.
Η επιθεώρηση εκπαίδευσης της πρότεινε μεταφορά, την οποία αρνήθηκε.
Λίγο πριν την έναρξη του σχολικού έτους 2024, νέες προσβολές την οδήγησαν να σταματήσει ξανά να εργάζεται. Δεν επέστρεψε ποτέ στη δουλειά της. Σύμφωνα με τους κοντινούς της ανθρώπους, η καθηγήτρια ένιωθε εγκαταλελειμμένη από το ίδρυμα, το οποίο προτίμησε να την μεταθέσει αντί να την προστατεύσει.
«Μήνυμα προς το εθνικό εκπαιδευτικό σύστημα»
«Η απόφαση της Caroline να τερματίσει τη ζωή της την πρώτη μέρα του σχολείου είναι ένα μήνυμα προς το Εθνικό Εκπαιδευτικό Σύστημα», δήλωσε ο Christophe Tardieux, καθηγητής και συγγραφέας γραφικών μυθιστορημάτων, ο οποίος αφηγήθηκε την ιστορία της σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στη γαλλική εφημερίδα 20 Minutes.
«Την θεωρεί υπεύθυνη για όλα. Ήθελε να το μάθουν όλοι και να κάνουν θόρυβο. Επειδή το ίδρυμα ευδοκιμεί στη σιωπή και έκανε τα πάντα για να την σιωπήσει», ισχυρίστηκε ο Tardieux.
Το Euronews επικοινώνησε με την επιθεώρηση εκπαίδευσης για να σχολιάσει τους ισχυρισμούς του Tardieux και όσων γνώριζαν την Grandjean.
Διαδεδομένη οργή στην εκπαιδευτική κοινότητα Η Aurélie Gagnier, συν-γενική γραμματέας και εκπρόσωπος μιας ένωσης εκπαιδευτικών, δήλωσε ότι η τραγωδία αποκάλυψε τις βαθιές δομικές αδυναμίες του γαλλικού εκπαιδευτικού συστήματος.
Τόνισε την έλλειψη συγκεκριμένης υποστήριξης για τους εκπαιδευτικούς που βρίσκονται σε δυσχερή θέση.
«Σε περιπτώσεις όπως αυτή, είναι σαφές ότι οι εκπαιδευτικές αρχές πρέπει να δείξουν σταθερή και αταλάντευτη υποστήριξη», είπε.
«Για εμάς, είναι προφανές ότι πρέπει να γίνονται επισκέψεις από τις αρχές και να παρέχεται ψυχολογική φροντίδα».
Σε συνέντευξή της στο Euronews, η Ορελί Γκαλιέ κατήγγειλε επίσης την κρίσιμη έλλειψη πόρων.
«Υπάρχει μόλις ένας γιατρός εργασίας για κάθε 16.000 υπαλλήλους του Υπουργείου Παιδείας. Και πρακτικά κανένας ψυχολόγος εργασίας», σημείωσε.
Η συνδικαλιστική εκπρόσωπος αναφέρθηκε επίσης στο διαρκές ταμπού γύρω από την αυτοκτονία εντός του θεσμού:
«Αναπτύξαμε έναν οδηγό για την αναγνώριση προειδοποιητικών σημείων αυτοκτονίας το 2021, αλλά δεν δημοσιεύτηκε ποτέ. Ο λόγος; Περιλαμβάνει τη λέξη “αυτοκτονία” και η Γενική Διεύθυνση Ανθρώπινου Δυναμικού του Υπουργείου δεν ήθελε να κυκλοφορήσει. Υπάρχει τεράστια αντίσταση σε αυτό το ζήτημα», δήλωσε η Γκαλιέ.
Για τα συνδικάτα, κάθε τραγωδία πρέπει να λειτουργεί ως καμπανάκι κινδύνου.
Ανησυχητική τάση για τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα
Οι οργανώσεις υπέρ των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων συμμερίζονται την αγανάκτηση.
Η Τζούλια Τορλέ, πρόεδρος της οργάνωσης SOS Homophobie, πιστεύει πως ο θάνατος της Καρολίν Γκρανζάν θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί.
«Προστατεύουμε τους μαθητές που δέχονται παρενόχληση, αλλά βλέπουμε πως όταν πρόκειται για το προσωπικό, αυτό ακόμη δεν ισχύει. Τους μετακινούν απλώς σε άλλη περιοχή», δήλωσε η Τορλέ.
Η πρόεδρος της SOS Homophobie προειδοποίησε επίσης για μια ευρύτερη και ανησυχητική τάση:
«Μεταξύ των ΛΟΑΤΚΙ+ νέων κάτω των 25 ετών, οι αυτοκτονίες είναι τέσσερις φορές περισσότερες απ’ ό,τι στον γενικό πληθυσμό. Και επτά φορές περισσότερες μεταξύ των νεαρών τρανς ατόμων», σημείωσε, τονίζοντας πως ένας στους δύο δεν τολμά να αποκαλύψει τη σεξουαλική του ταυτότητα στον χώρο εργασίας.
«Το ότι υπάρχουν δικαιώματα δεν σημαίνει πως έχουν αλλάξει οι νοοτροπίες. Το ότι υπάρχουν νόμοι δεν σημαίνει ότι οι θεσμοί προστατεύουν πραγματικά τους ανθρώπους. Θέλουμε να αναδείξουμε αυτή την κραυγαλέα αντίθεση», κατέληξε.
Με πληροφορίες από Euronews
