«Ζω μόνη – δεν έχω οικογένεια, είμαι μόνο εγώ – και έχω εφιάλτες ότι θα πεθάνω ξαφνικά στο σπίτι μου και κανείς δεν θα με βρει για τέσσερα χρόνια! Αυτό με τρομάζει…». Η γυναίκα που μιλάει δεν είναι η μόνη που έχει αυτόν τον αρχέγονο φόβο. Το σχόλιό της ακολουθεί μια έντονη συζήτηση για το τι θα συμβεί αν πεθάνεις ξαφνικά στο δρόμο – συγκεκριμένα, αν η αστυνομία θα μπορεί να σε ταυτοποιήσει αν δεν υπάρχουν μέλη της οικογένειάς σου για να το κάνουν.
«Νομίζω ότι θα ήταν πολύ εύκολο αν όλοι είχαμε τατουάζ με τον αριθμό μας στο Εθνικό Σύστημα Υγείας», λέει μια άλλη και η ομάδα γελάει.
Μια τρίτη έχει ήδη πάρει τα μέτρα της: φορά προληπτικά ένα ειδικά διαμορφωμένο βραχιόλι, όπου αναγράφεται το όνομά της, ο αριθμός κοινωνικής ασφάλισης και τα στοιχεία επικοινωνίας του δικηγόρου της, στον οποίο έχει ανατεθεί η εκτέλεση της διαθήκης της αλλά και της κηδείας της.
Ageing Without Children (Awoc): Οι τρεις στόχοι
Ο διάλογος, είναι χαρακτηριστικός μιας συνάντησης της βρετανικής οργάνωσης Ageing Without Children (Awoc). Η οργάνωση, που ιδρύθηκε το 2014, έχει τρεις κύριους στόχους: να δημιουργήσει ομάδες ατόμων που περνούν το γήρας χωρίς παιδιά να τους φροντίζουν ή να τους υποστηρίζουν, να προσφέρει πρακτικές πληροφορίες και να ασκήσει πίεση στην κυβέρνηση, τόσο σε τοπικό όσο και σε εθνικό επίπεδο, να λάβει υπόψη αυτό το συνεχώς αυξανόμενο δημογραφικό στοιχείο, στον σχεδιασμό της υγειονομικής και κοινωνικής περίθαλψης.
Η ομάδα περιλαμβάνει τόσο εκείνους που δεν έχουν παιδιά από επιλογή όσο και εκείνους που είναι άτεκνοι λόγω υπογονιμότητας ή άλλων ατυχών συνθηκών. Ευπρόσδεκτοι είναι επίσης εκείνοι των οποίων τα παιδιά έχουν πεθάνει, εκείνοι των οποίων τα ενήλικα παιδιά έχουν αναπηρίες, και ως εκ τούτου δεν είναι σε θέση να φροντίσουν τους ηλικιωμένους γονείς τους, και εκείνοι που έχουν αποξενωθεί από τα παιδιά τους.
«Έχουμε επίσης αρκετούς LGBTQ+ ανθρώπους, επειδή, μολονότι τα πράγματα έχουν αλλάξει δραματικά υπέρ των νεότερων ομοφυλόφιλων όσον αφορά τον γάμο και την απόκτηση παιδιών, στους άνω των 65 ετών δεν δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να αποκτήσουν παιδιά – ή έχουν εξοστρακιστεί από τις οικογένειές τους» λέει στον Independent η συνιδρύτρια της οργάνωσης Τζένι Κόλισον.
«Γυναικείο» ζήτημα
Οι 10 συμμετέχουσες στην συζήτηση είναι όλες γυναίκες – ένα κοινό χαρακτηριστικό των περισσότερων κοινοτήτων χωρίς παιδιά, κάτι που ίσως υποδηλώνει το γεγονός ότι οτιδήποτε σχετίζεται με την οικογένεια εξακολουθεί να θεωρείται ανεξήγητα, «γυναικείο ζήτημα».
Ηλικίας 60 ετών και άνω, είναι επίσης εξαιρετικά ενεργές.
Αύξηση των ποσοστών
Ο αριθμός των ανθρώπων χωρίς παιδιά στο Ηνωμένο Βασίλειο αυξάνεται σταθερά. Το ποσοστό των γυναικών που δεν έχουν κάνει ποτέ παιδιά στην Αγγλία και την Ουαλία έχει αυξηθεί από 15% των γυναικών στην ηλικία των 70 ετών σε 23% των γυναικών στην ηλικία των 50 ετών. Μέχρι το 2032, προβλέπεται αύξηση 80% στον αριθμό των ανύπαντρων, ή χωρίς παιδιά, ηλικιωμένων ανθρώπων.
Η αγωνία της άνοιας
Κοινή είναι επίσης η ανησυχία σχετικά με την φροντίδα τους στην περίπτωση που κάποιος αναπτύξει άνοια, και για το ποιος θα παίρνει αξιόπιστες αποφάσεις για λογαριασμό τους, σε τέτοια περίπτωση.
Στίγμα
Ενρωμεταξύ η απόφαση να μην αποκτήσει κανείς παιδιά εξακολουθεί να είναι στίγμα υποστηρίζει η Ζόε Νομπλ – ιδιαίτερα για τις γυναίκες.
Η Νομπλ ίδρυσε το 2017 την πλατφόρμα We Are Childfree, η οποία υποστηρίζει και συνδέει άτομα που δεν έχουνπαιδιά. «Συνειδητοποίησα πόσο σημαντικό είναι να υπάρχουν κοινότητες, να βλέπεις ότι δεν είσαι μόνος», λέει. Ωστόσο, η ίδια η ύπαρξη αυτού του κινήματος, το οποίο έχει πλέον 90.000 οπαδούς σε διάφορες πλατφόρμες κοινωνικών μέσων και μια ιδιωτική ομάδα 400 μελών, αντιμετωπίζει προβλήματα.
Διαγράφονται οι αναρτήσεις τους
«Οι αναρτήσεις μας διαγράφονται λόγω του περιεχομένου. Οτιδήποτε έχει να κάνει με τα αναπαραγωγικά δικαιώματα μπορεί να γίνει στόχος της Meta λέει.
Ταμπού ο θάνατος
Η Σάρα Λόιντ, καλλιτέχνης, ερευνήτρια και διευθύντρια της εταιρείας κοινής ωφέλειας Fourth Wall με έδρα το Φόλκστοουν, πιστεύει ότι δεν συζητάμε για το πώς να φροντίσουμε καλύτερα τους ανθρώπους χωρίς παιδιά στην τρίτη ηλικία, επειδή «δεν συζητάμε για την τρίτη ηλικία, τελεία και παύλα».
«Έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν μιλάμε για το θάνατο, οπότε δεν προετοιμαζόμαστε για την τρίτη ηλικία».
«Εξακολουθεί να είναι μεγάλο ταμπού – η ιδέα του να είσαι ευάλωτος και να χρειάζεσαι βοήθεια και φροντίδα. Θεωρείται αδυναμία».
«Παρόλο που είναι προφανές ότι όλοι θα γεράσουν και/ή θα πεθάνουν, κατά κάποιον τρόπο κανείς δεν πιστεύει πραγματικά ότι αυτό θα συμβεί σε αυτόν προσωπικά».
Ένα κοινόβιο
Η Lloyd, που είναι τώρα 42 ετών, υποβλήθηκε σε υστερεκτομή πριν από δύο χρόνια, μετά από μια σοβαρή ενδομητρίωση. Αυτό την ανάγκασε να αρχίσει να σκέφτεται το θέμα της γήρανσης χωρίς την υποστήριξη της οικογένειά της από σχετικά νεαρή ηλικία. Αυτή και μια άλλη φίλη της που δεν έχει παιδιά άρχισαν να κουβεντιάζουν αστειευόμενες, για την δημιουργία μιας κοινότητας. Τελικά αυτό που που ξεκίνησε ως αστείο, εξελίσσεται σε κάτι πιο συγκεκριμένο.
«Έχω αρχίσει να κάνω πιο σε βάθος συζητήσεις με ανθρώπους για το πώς θα μπορούσε να είναι η κοινοβιακή διαβίωση», λέει.
New Ground Cohousing: 26 μόνες γυναίκες σε ένα συκρότημα
Στην πραγματικότητα, τέτοιες λύσεις ήδη εφαρμόζονται, με μια από τις πιο αξιοσημείωτες να είναι το New Ground Cohousing. Πρόκειται για μια ομάδα 26 πρωτοπόρων γυναικών άνω των 50 ετών που δημιούργησαν τη δική τους κοινότητα σε ένα καινούργιο, ειδικά κατασκευασμένο συγκρότημα διαμερισμάτων στο βόρειο Λονδίνο το 2017. «Ως εναλλακτική λύση στη μοναχική διαβίωση, έχουμε φιλικούς και εξυπηρετικούς γείτονες», αναφέρει η ιστοσελίδα της κοινότητας.
Το project έτυχε τεράστιας προσοχής και από την έναρξή του έχει κατακλυστεί από αιτήσεις συμμετοχής. Προς το παρόν δεν δέχεται αιτήσεις.
naftemporiki.gr
