Έχουν βιώσει από πρώτο χέρι τη βαρβαρότητα του πολέμου. Έχουν γίνει μάρτυρες χιλιάδων φόνων, έχουν ακούσει τον βρυχηθμό των πυραύλων που βομβαρδίζουν κτίρια. Υπηρέτησαν ως έφεδροι στη Λωρίδα της Γάζας πολεμώντας εναντίον της Χαμάς. Αλλά δεν αντέχουν άλλο. Και επιλέγουν να λιποτακτήσουν ή να καταφύγουν στο εξωτερικό.
Σύμφωνα με ισραηλινά μέσα ενημέρωσης, η άρνηση πολλών εφέδρων να πάνε στον πόλεμο γίνεται πρόβλημα. Οι ακριβείς αριθμοί είναι εμπιστευτικοί, αλλά τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης κάνουν λόγο για το μεγαλύτερο κύμα άρνησης στράτευσης εδώ και δεκαετίες. Ορισμένοι έφεδροι στρατιώτες έχουν δημοσιεύσει επιστολές στον Τύπο, εκφράζοντας την αντίθεσή τους στον συνεχιζόμενο πόλεμο στη Γάζα
«Λάθος πόλεμος»
«Αυτό που κάνουμε στη Γάζα είναι ανήθικο». λέει ο Μάικλ Όφερ Ζιβ, ένας 29χρονος από το Τελ Αβίβ, που υπέγραψε μια επιστολή δηλώνοντας ότι δεν θα παρουσιαστεί πλέον για εφεδρική υπηρεσία. Οπως δήλωσε στο γερμανικό ARD στο Τελ Αβίβ , είχε «από νωρίς την αίσθηση ότι πολεμούσε σε λάθος πόλεμο».
«Σκοτώσαμε τρεις ομήρους», λέει ο Όφερ Ζιβ. Υπήρχαν τρία αγόρια με λευκή σημαία, που καλούσαν σε βοήθεια στα εβραϊκά. «Και όμως ελήφθη η απόφαση να τους πυροβολήσουμε». Αυτό ήταν μια τραγική αφύπνιση, εξηγεί ο Όφερ Ζιβ: «Κανένας στρατιώτης δεν θεωρήθηκε υπεύθυνος για αυτό. Και σκέφτηκα ότι υπάρχουν πολύ παρόμοιες περιπτώσεις όπου τα θύματα είναι κάτοικοι της Λωρίδας της Γάζας – και δεν έχουμε ακούσει ποτέ για αυτούς».
Τότε σκέφτηκε: «Το παρακάναμε. Επιτρέπουμε στον εαυτό μας να κάνει πράγματα που δεν μπορούν πλέον να δικαιολογηθούν. Γι’ αυτό υπέγραψα την επιστολή».
Καταφεύγουν στην Ινδία
Σε αυτό το πλαίσιο, ένα περίεργο φαινόμενο εξελίσσεται στο Ισραήλ. Ενας αυξανόμενος αριθμός νεαρών Ισραηλινών επιλέγει να εγκαταλείψει τη χώρα τους -και, κατά συνέπεια, τις Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις μόνιμα, ακόμη και εν μέσω πιθανής ανάκλησης από την εφεδρεία – και να καταφύγουν στην Ινδία.
Η τάση σίγουρα δεν είναι καινούργια. Αυτό που είναι, αν μη τι άλλο, είναι ο αυξανόμενος αριθμός ανθρώπων που έλκονται από την Ινδία, σημαντικά υψηλότερος από ό,τι στο παρελθόν. Δεν υπάρχουν επίσημοι αριθμοί, αλλά ορισμένες πηγές κάνουν λόγο για 40.000 έως 60.000 Ισραηλινούς που έχουν εγκατασταθεί ή μεταναστεύσει στην Ινδία με την πάροδο του χρόνου, ζώντας κυρίως στις περιοχές της Γκόα και της Μαχαράστρα .
Πολυάριθμες πόλεις στις κοιλάδες των Ιμαλαΐων έχουν γίνει πραγματικά καταφύγια για νεαρούς Ισραηλινούς που έχουν κουραστεί από τον πόλεμο και τις συνεχιζόμενες εντάσεις που πλήττουν τη Μέση Ανατολή.
Κάποιοι τους συγκρίνουν βέβαια, με τους χίπις που, τη δεκαετία του 1970, πήγαιναν στην Ασία, για να ξεφύγουν από μια δυτική κοινωνία που θεωρούνταν καταπιεστική, μιλιταριστική και καταναλωτική.
Το Μανάλι, μια πόλη με περίπου 8.000 κατοίκους, έχει ήδη υποδεχτεί έναν σημαντικό αριθμό Εβραίων. Όπως γράφει η ιταλική Repubblica στην εβδομαδιαία έκδοσή της, μετακομίζουν εκεί προσπαθώντας να ξεχάσουν τι έχουν περάσει. Συχνά πηγαίνουν από το ένα ρέιβ πάρτι στο άλλο και επιδίδονται σε αθλήματα γεμάτα αδρεναλίνη, όπως ράφτινγκ, αναρρίχηση ή αλεξίπτωτο πλαγιάς.
Πολλά «Μικρά Ισραήλ»
Το αποτέλεσμα είναι ότι τα «Μικρά Ισραήλ» έχουν πολλαπλασιαστεί στην Ινδία – πόλεις γεμάτες με ραβίνους, εβραϊκές πινακίδες και καφετέριες με παραδοσιακά εβραϊκά φαγητά.
Στο ινδικό Κασόλ, τα εστιατόρια σερβίρουν αυγά σακσούκα και στις καφετέριες παίζουν εβραϊκή μουσική. Οι ντόπιοι καταστηματάρχες χαιρετούν τους επισκέπτες με τη φράση «Σαλόμ» και οι πινακίδες είναι στα εβραϊκά. «Μετά τον στρατό, χρειαζόμουν ειρήνη. Τα βουνά και τα ποτάμια του Κασόλ, στο κρατιδιο Χιματσάλ Πραντές, μου την έδωσαν», είναι η συνήθης φράση όσων αποφάσισαν να εγκαταλείψουν το Ισραήλ για να εγκατασταθούν στην Ινδία. «Ουσιαστικά, είμαστε σαν το Ισραήλ, αλλά με θέα τα Ιμαλάια και χωρίς πολέμους και στρατιωτική θητεία», λένε οι Ισραηλινοί της Ινδίας.
«Γκρίζα άρνηση»
Στο Ισραήλ γίνεται πλέον πολύς λόγος για τη «γκρίζα άρνηση» από εφέδρους που δεν δηλώνουν δημόσια την άρνησή τους και δεν έχουν απαραίτητα πολιτικά κίνητρα για να αποφύγουν τη στράτευση.
Πολλοί είναι εξαντλημένοι από τον πόλεμο και πιθανώς κάποιοι αρνούνται και για οικονομικούς λόγους. Σύμφωνα με επίσημη ισραηλινή έρευνα, πολλοί έφεδροι στρατιώτες παραπονιούνται για απώλειες εισοδήματος από τις 7 Οκτωβρίου. Και υπάρχουν και εκείνοι που απορρίπτουν εντελώς τον πόλεμο. Αυτή είναι η άποψη του Ναντάβ Βάιμαν, διευθυντή της ισραηλινής μη κυβερνητικής οργάνωσης Breaking the Silence, η οποία συγκεντρώνει μαρτυρίες πρώην στρατιωτών που αντιτίθενται στην κατοχή παλαιστινιακών εδαφών από το Ισραήλ.
«Υπάρχει πολλή καταστροφή, αλλά και εκδίκηση. Οι στρατιώτες μας έχουν πει ότι έχουν λάβει εντολές να πάρουν εκδίκηση, να καταστρέψουν και να σκοτώσουν. Είναι γνωστό ότι σκοτώνουμε τους δικούς μας ομήρους, ότι εμποδίζουμε τις παραδόσεις βοήθειας – αυτή είναι συλλογική τιμωρία εναντίον αμάχων», λέει ο Βάιμαν. «Όταν το βλέπεις αυτό, δεν πρόκειται για την καταπολέμηση της Χαμάς, πρόκειται για τον πόλεμο στη Γάζα». Είναι ένας πόλεμος που έχει σχεδιαστεί για να προστατεύσει τον Νετανιάχου, ώστε να μην χρειαστεί να πάει φυλακή», υποστηρίζει ο επικεφαλής της «Breaking the Silence».
