Το τέλος του καλοκαιριού βρίσκει τη Γαλλία, αντιμέτωπη με μια νέα πολιτική κρίση: Ο πρωθυπουργός Φρανσουά Μπαϊρού ανακοίνωσε ότι θα ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή, στις 8 Σεπτεμβρίου. Ελπίζει ότι θα εξασφαλίσει την απαιτούμενη υποστήριξη για τα μέτρα σκληρής λιτότητας που θέλει να λάβει. Αλλά οι πιθανότητές του είναι ελάχιστες.
«Θα ζητήσω ψήφο εμπιστοσύνης», είπε ο Μπαϊρού και πρόσθεσε: «Το κεντρικό ερώτημα θα είναι εάν υπάρχει κίνδυνος για το έθνος – εάν πρέπει να δράσουμε επειγόντως – και ένας τρόπος υπάρχει να αποφύγουμε την καταστροφή: να θέσουμε τα οικονομικά μας υπό έλεγχο».
Ο Γάλλος πρωθυπουργός σε όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, παρότρυνε τη Γαλλία να λάβει μαζικά μέτρα λιτότητας. Ως εκ τούτου, παρουσίασε τα βασικά σημεία για τον προϋπολογισμό του επόμενου έτους ασυνήθιστα νωρίς, τον Ιούλιο. Οι δαπάνες πρέπει να μειωθούν κατά 44 δισ. ευρώ. Κυρίως από το κράτος πρόνοιας! Μειώνοντας τις συντάξεις, την υγειονομική περίθαλψη και τα κονδύλια στις τοπικές αρχές, αλλά αυξάνοντας τις αμυντικές δαπάνες για τον επανεξοπλισμό της χώρας.
Διαφορετικά, το δημόσιο χρέος απειλεί να παραλύσει τη χώρα οικονομικά και πολιτικά, λέει ο Μπαϊρού. «Φέτος, το βάρος των τόκων θα είναι το μεγαλύτερο κονδύλι του προϋπολογισμού, τόνισε. Ανάμεσα στα μέτρα που πρότεινε ήταν και η κατάργηση των αργιών της 8ης Μαΐου και της Δευτέρας του Πάσχα .
«Μπλοκάρετε τα πάντα»
Η αντίσταση στα σχέδια αυτά είναι όμως μεγάλη – όχι μόνο από την αντιπολίτευση, αλλά και στην κοινωνία των πολιτών. Εδώ και εβδομάδες, σχηματίζεται ένα κίνημα που ονομάζεται Bloquons Tout ( μπλοκάρετε τα πάντα) που στοχεύει να παραλύσει τη χώρα στις 10 Σεπτεμβρίου.
«Ο Μπαϊρού επέλεξε τη δική του ημερομηνία αποχώρησης», υποστηρίζει η Αριστερά , που κάλεσε σε γενική απεργία. Και φυσικά, θα αποσύρει την εμπιστοσύνη του στην κυβέρνηση, λέει η επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του LFI, Ματίλντ Πανό . «Ο πρωθυπουργός κατάλαβε πολύ καλά ότι θα ανατρεπόταν ούτως ή άλλως μετά τις θερινές διακοπές της κοινοβουλευτικής περιόδου και επέλεξε ο ίδιος την ημερομηνία αποχώρησής του. Μέχρι σήμερα, ο Μπαϊρού και ο συνασπισμός του, ελέγχουν 210 από τις 577 έδρες και είναι αναγκασμένοι να αναζητήσουν συμβιβασμούς σε κάθε ζήτημα.
Ο Μακρόν, ο πραγματικός στόχος
Δεν είναι μόνο η Αριστερά, οι Πράσινοι και οι Κομμουνιστές, που έχουν ανακοινώσει την άρση της εμπιστοσύνης τους στον Μπαϊρού. Το ίδιο ισχύει και για την ακροδεξιά Εθνική Συνάθροιση (RN). Ο Τομά Μενατζέ, εκπρόσωπος της παράταξης RN στην Εθνοσυνέλευση, δήλωσε στο France Info: «Ο Φρανσουά Μπαϊρού δεν έχει πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση, ούτε στη χώρα. Θα ήταν προδοσία των ψηφοφόρων μας να εκφράσουμε εμπιστοσύνη σε αυτήν την κυβέρνηση».
Ακόμη και οι Σοσιαλιστές που στήριξαν σε κάποιες περιπτώσεις τον Μπαϊρού κατέστησαν σαφές ότι δεν θα εκφράσουν την εμπιστοσύνη τους στον πρωθυπουργό «Το γνωρίζει πολύ καλά – και έχει πάρει μια απόφαση: να φύγει», δήλωσε ο ηγέτης των Σοσιαλιστών, Ολιβιέ Φορ. « Παρουσίασε έναν προϋπολογισμό που κανείς δεν μπορούσε να υποστηρίξει», τόνισε.
Ο στόχος της αντιπολίτευσης δεν είναι ωστόσο ο αναλώσιμος Φρανσουά Μπαϊρού, αλλά ο Εμανουέλ Μακρόν. Ανατρέποντας τη μία κυβέρνηση μετά την άλλη, η αντιπολίτευση στοχεύει να πιέσει τον Γάλλο πρόεδρο να παραιτηθεί και να προκηρύξει πρόωρες προεδρικές εκλογές.
Με ποσοστά αποδοχής κάτω του 20% σύμφωνα με τα στοιχεία της YouGov, ο Μακρόν και ο Μπαϊρού, ο οποίος ως πρωθυπουργός εφαρμόζει την προεδρική ατζέντα, είναι οι ηγέτες με τα χειρότερα ποσοστά δημοτικότητας στην ιστορία της Πέμπτης Δημοκρατίας.
Ποιος θα κυβερνήσει τη Γαλλία;
Τα πράγματα είναι πιθανό να γίνουν πολύ δύσκολα για τον Μακρόν. Άλλωστε, ο πολιτικός υπολογισμός της αντιπολίτευσης είναι σαφής: να μπλοκαριστεί κάθε προσπάθεια του Μακρόν να σχηματίσει μια νέα κυβέρνηση βασισμένη στους υποστηρικτές του μετά την αποτυχία του πρώην πρωθυπουργού Μπαρνιέ και την πιθανή ήττα του Μπαϊρού.
«Η Γαλλία βυθίζεται στο χάος και την οικονομική κρίση, με τον πρόεδρο Μακρόν να προσπαθεί να διαχειριστεί μια κρίση συναίνεσης, χωρίς πλειοψηφία και πολιορκημένος από τους αντιπάλους του», τονίζουν στη Ναυτεμπορική, Γάλλοι δημοσιογράφοι.
Ο Μακρόν, λιγότερο από δύο χρόνια πριν από το τέλος της δεύτερης προεδρικής του θητείας, θα αντιμετωπίσει ένα νέο σημείο καμπής στην καριέρα του. Ο κίνδυνος για ένα ακόμη άλμα της Γαλλίας προς την άβυσσο, είναι μεγάλος.
