Η έλλειψη οποιασδήποτε εγγύησης ότι ένα επιτυχημένο πλήγμα θα κατέστρεφε το μεγαλύτερο μέρος ή το σύνολο των εμπλουτισμένων πυρηνικών αποθεμάτων στο Φορντό θυμίζει μια παρόμοια δυσχερή κατάσταση που αντιμετώπισαν οι ΗΠΑ στο παρελθόν.
Όταν εξέταζαν το ενδεχόμενο μιας προληπτικής βομβιστικής εκστρατείας κατά των σοβιετικών πυρηνικών όπλων που ήταν εγκατεστημένα στην Κούβα κατά τη διάρκεια της κρίσης των πυραύλων το 1962, βασική ανησυχία ήταν η πιθανή αποτυχία να καταστραφούν όλοι οι στόχοι – ένας υπολογισμός κινδύνου που ώθησε τον πρόεδρο Κένεντι να επιλέξει ναυτικό αποκλεισμό και διπλωματία.
Σχέδια και για χερσαία εισβολή
«Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ ήταν σίγουρη ότι θα μπορούσε να καταστρέψει μόνο το 85% των στόχων – γι’ αυτό και υπήρχαν επίσης σχέδια για μια επακόλουθη χερσαία εισβολή», δήλωσε ο Robert Pape, ένας Αμερικανός στρατιωτικός ιστορικός και συγγραφέας του βιβλίου Bombing to Win, που αφορά τις βομβαρδιστικές εκστρατείες του 20ού αιώνα.
Να σημειωθεί πως πολλά διεθνή μέσα, παρά τη δυναμική ρητορική, σχολιάζουν ότι οι αποδείξεις για το μέγεθος του πλήγματος είναι ισχνές. Η Τεχεράνη υποστηρίζει ότι πρόλαβε να απομακρύνει τον κύριο όγκο του εμπλουτισμένου ουρανίου από το Φορντό.
