Ο Μοχάμεντ Ικμπάλ, ένας ποιητής του 20ού αιώνα, έγραψε: «Η Ασία είναι ένα σώμα από νερό και πηλό, του οποίου την καρδιά αποτελεί το αφγανικό έθνος». Τόσο η πρώην κυβέρνηση όσο και οι σημερινοί Ταλιμπάν έχουν επικαλεστεί αυτή τη φράση για να υποστηρίξουν ότι το Αφγανιστάν έχει παγκόσμια σπουδαιότητα που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Είναι ένα επιχείρημα που συχνά επαναλαμβανόταν από Αμερικανούς και Ευρωπαίους αξιωματούχους καθ’ όλη τη διάρκεια του 20ετούς πολέμου της χώρας.
Αυτό, μέχρι την εμφάνιση του νέου ηγέτη της Συρίας, που άλλαξε το αφήγημα. Ή μάλλον το έβαλε στις σωστές του διαστάσεις.
Ο θερμός εναγκαλισμός της Δύσης με τον νέο ισχυρό άντρα της Συρίας θα πρέπει να είναι σοκαριστικός για τους αξιωματούχους των Ταλιμπάν στην Καμπούλ.
Τα…πάνω, κάτω
Ο πρόεδρος της Συρίας Αχμέντ αλ-Σαράα -που κάποτε συνδεόταν με ένα παρακλάδι της Αλ Κάιντα- έδωσε το χέρι του στον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν, είδε τον υπουργό Εξωτερικών του, να υψώνει μια νέα σημαία στα Ηνωμένα Έθνη και έλαβε επαίνους από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ μετά τη συνάντησή τους στη Σαουδική Αραβία. Ο Αμερικανός πρόεδρος, δεσμεύτηκε να άρει όλες τις κυρώσεις κατά της χώρας και να εξομαλύνει τις σχέσεις τους.
Το Αφγανιστάν, το οποίο είχε εξαιρεθεί από την ταξιδιωτική απαγόρευση του Τραμπ το 2017, ξαναμπήκε στην λίστα. Αντίθετα, η Συρία, η οποία βρισκόταν στον αρχικό κατάλογο, τη γλίτωσε.
Αν και οι δύο χώρες, σύμφωνα με τη λογική της της Αμερικανικής κυβέρνησης, εγκυμονούν παρόμοιους κινδύνους, η ανισότητα στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται γίνεται όλο και πιο έντονη.
Αθώα του αίματος της 11η Σεπτεμβρίου η Συρία
Είναι αλήθεια ότι ο Σαράα, πάλαι ποτέ γνωστός ως Αμπού Μοχάμεντ αλ-Τζολάνι, πολέμησε για λίγο ως αντάρτης στο Ιράκ, φυλακίστηκε και αργότερα ηγήθηκε της Τζαμπχάτ αλ-Νούσρα, που συνδέεται με την Αλ Κάιντα, προτού μετονομαστεί και συγχωνεύσει άλλες ομάδες για να σχηματίσει την HTS, η οποία έχει επίσης χαρακτηριστεί ως τρομοκρατική ομάδα.
Αλλά η HTS και ο Σαράα δεν συνδέονται με το βαθύ, ψυχολογικό τραύμα της 11ης Σεπτεμβρίου – ενώ οι Ταλιμπάν θα συνδέονται πάντα . Αυτή η διαφορά έχει τεράστια βαρύτητα.
Η εικόνα μετράει
Επίσης η εικόνα μετράει. Και ο Σαράα έχει τελειοποιήσει την τέχνη της μεταμόρφωσης.
Ως επικηρυγμένος με αμοιβή 10 εκατομμυρίων δολαρίων, απεικονιζόταν με στολή και τουρμπάνι κάτω από την επιγραφή «Σταματήστε αυτόν τον τρομοκράτη»-
Κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας του στο Ιντλίμπ αναβαθμίστηκε σε διανοούμενο αγωνιστή, δίνοντας διαλέξεις στο τοπικό πανεπιστήμιο, και αλλάζοντας τις λαδί φόρμες του τζιχαντιστή, με κοστούμια και γραβάτες.
Ο απομονωμένος εμίρης των Ταλιμπάν, Χαϊμπατουλάχ Αχουντζάντα αντίθετα, παραμένει κρυμμένος στην Κανταχάρ και οι βοηθοί του εξακολουθούν να μοιάζουν με τους Ταλιμπάν των περασμένων δεκαετιών.
Ο Σαράα κάνει επίσης διαφορετικές επιλογές. Σε αντίθεση με τους Ταλιμπάν, οι οποίοι διέγραψαν τις γυναίκες από τη δημόσια ζωή ο Σαράα συναντιέται δημόσια με αντιπροσωπείες γυναικών από τη Συρία, ενώ η κοσμική ζωή στη Δαμασκό δεν έχει σταματήσει.
Υπεροχή στον… χάρτη
Ο σημαντικότερος λόγος, ωστόσο, για τη διαφορετική προσέγγιση της Δύσης στη Συρία σε σχέση με το Αφγανιστάν είναι απλός. Κατά την άποψη της Δύσης, η Συρία έχει μεγάλη σημασία, ενώ το Αφγανιστάν όχι. Αυτό είναι δύσκολο για τους ίδιους τους Αφγανούς να το αποδεχτούν.
Η ωμή αλήθεια είναι ότι η αναγνώριση εξαρτάται από στρατηγικές επιλογές και το πόσο σημαντικός είσαι για τη Δύση.
Η Συρία βρίσκεται στο σταυροδρόμι της Μέσης Ανατολής: Ήταν το κατώφλι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στον αραβικό κόσμο ενώ ο σημαντικός κουρδικός πληθυσμός την κάνει υπολογίσιμη για τη γειτονική Τουρκία.
Συνορεύει επίσης με το Ισραήλ και στο παρελθόν έχει χρησιμεύσει ως ορμητήριο για την αντι-ισραηλινή δράση. Η κατοχή των υψωμάτων του Γκολάν από το Ισραήλ και οι πρόσφατες στρατιωτικές εισβολές και επιθέσεις του βαθιά στο συριακό έδαφος υπογραμμίζουν πόσο σοβαρά παίρνει υπόψη του το Τελ Αβίβ τη πιθανότητα απειλής στην άλλη πλευρά των συνόρων.
Στρατηγικά τοποθετημένη κατά μήκος της Ανατολικής Μεσογείου, η Συρία κατέχει τέλος σημαντική αξία για τη Ρωσία, η οποία -παρά τους βομβαρδισμούς της, ελεγχόμενης από την HTS Ιντλίμπ πριν από την εκδίωξη του Άσαντ- επιχείρησε να διατηρήσει τη ναυτική της πρόσβαση κατά μήκος των ακτών της Μεσογείου.
naftemporiki.gr
