Σε αυτήν τη μικρή χώρα του Καυκάσου, ο Βλαντίμιρ Πούτιν κατέστησε για πρώτη φορά σαφές, το 2008, ότι ήταν πρόθυμος να χρησιμοποιήσει βία για να την επαναφέρει στην ρωσική σφαίρα ελέγχου και επιρροής.
Ως εκ τούτου, στις συζητήσεις σχετικά με το τι επιφυλάσσει το μέλλον για την Ευρώπη και τη γειτονιά της, αν η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία επιτύχει, ήδη κάποιες απαντήσεις έχουν δοθεί, αναφέρει το Bloomberg. Kαι εξηγεί: Ας δούμε τι συμβαίνει στη Γεωργία.
Το…απροσδιόριστο «παγκόσμιο κόμμα του πολέμου»
Το βράδυ της Δευτέρας, ο επιχειρηματίας Μπιτζίνα Ιβανισβίλι, με μεγάλη πολιτική επιρροή στην χώρα, που απέκτησε τα δισεκατομμύριά του στη Ρωσία, εκφώνησε ομιλία στην οποία κατηγόρησε το «παγκόσμιο κόμμα του πολέμου» ότι προσπαθεί να εμποδίσει το έθνος του να διεκδικήσει την ελευθερία και την κυριαρχία του.
Πρόκειται «για το ίδιο παγκόσμιο κόμμα πολέμου που χρησιμοποίησε ΜΚΟ για να υποκινήσει την Επανάσταση των Ρόδων της Γεωργίας το 2003», σύμφωνα με τον Ιβανισβίλι.
Η εξέγερση έφερε στην εξουσία αυτό που περιέγραψε ως «κυβέρνηση – μαριονέτας που βύθισε το έθνος στο έγκλημα και την καταπίεση και στη συνέχεια εξώθησε τη Γεωργία σε πόλεμο με τη Ρωσία το 2008».
Μετά ήρθε ο πόλεμος στην Ουκρανία
Αργότερα, αυτή η απροσδιόριστη παγκόσμια συνωμοσία, οδήγησε την Ουκρανία σε πολέμους με τη Μόσχα το 2014 και το 2022.
Τώρα, είπε ο Ιβανισβίλι στην ομιλία του, οι ίδιοι άνθρωποι προσπαθούν να ανατρέψουν την κυβέρνηση και να επιβάλουν ξένες αξίες, όπως τα δικαιώματα των LGBTQ+, επειδή αρνείται να ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο κατά της Ρωσίας.
Οι ΜΚΟ πρέπει να καταπολεμηθούν, σύμφωνα με τον Ιβανισβίλι, ενώ τα μέλη της πρώην κυβέρνησης του Μιχαήλ Σαακασβίλι – που βρίσκεται ήδη στη φυλακή με χαλκευμένες, όπως λένε οι δικηγόροι του, κατηγορίες – θα πρέπει να επίσης να διωχθούν για -απροσδιόριστα-εγκλήματα.
Όπως το έθεσε ο έμπειρος μελετητής της περιοχής του Καυκάσου Τόμας ντε Βάαλ, «ήταν μια εξαιρετικά επικίνδυνη ομιλία που θα ανατριχιάσει μέχρι το κόκκαλο όποιον ενδιαφέρεται για τη Γεωργία».
An extremely dangerous speech that will chill anyone who cares about Georgia 🇬🇪 to the bone. There will be plenty of commentary but no summary can convey the full-on conspiracy-minded paranoia. Bidzina Ivanishvili seems to believe this stuff. Read in full https://t.co/JdOmcrfn6P
— Thomas de Waal (@Tom_deWaal) April 29, 2024
Δύο φορές τώρα, ο Ιβανισβίλι έχει πείσει την κυβέρνηση να καταθέσει πρόταση νόμου για τους ξένους πράκτορες, που μοιάζει πολύ με αυτόν που χρησιμοποιεί η Ρωσία για να καταστείλει κάθε ΜΚΟ που λαμβάνει επιχορηγήσεις από το εξωτερικό και δεν ακολουθεί τη γραμμή του Κρεμλίνου.
Μαζικές αντιδράσεις «εντός» και «εκτός»
Ωστόσο οι πρώτες προσπάθειες απέτυχαν, αφού το νομοσχέδιο προκάλεσε μαζικές διαδηλώσεις, τον Μάρτιο.
Τώρα η Τιφλίδα επιχειρεί και πάλι, προκαλώντας μαζικές διαμαρτυρίες, αλλά και δημόσια κριτική από τους δυτικούς συμμάχους της Γεωργίας.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση δήλωσε ότι ο νόμος θα ήταν ασυμβίβαστος με την ένταξη, την οποία, σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, επιθυμεί περίπου το 80% των Γεωργιανών.
Επίσης, μια διακομματική ομάδα γερουσιαστών των ΗΠΑ εξέφρασε την απογοήτευσή της σε επιστολή, προειδοποιώντας ότι η υιοθέτηση τέτοιων νόμων θα μπορούσε να αναγκάσει τις ΗΠΑ να επιβάλουν κυρώσεις.
Ο πόλεμος των 5 ημερών που «συμμάζεψε» την Γεωργία
Τι συνέβη λοιπόν στην πραγματικότητα στη Γεωργία;
Ο Σαακασβίλι, ένας δικηγόρος με σπουδές στις ΗΠΑ, είχε πράγματι εργαστεί για μια ΜΚΟ και οδήγησε την Επανάσταση των Ρόδων στην εξουσία το 2003.
Η χώρα ήταν τότε ένα χρεοκοπημένο κράτος, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου ελεγχόταν από εγκληματικές συμμορίες και με τρεις θύλακες που είχαν αποκοπεί από φιλορώσους αυτονομιστές.
Ο Ιβανισβίλι, που είχε πρόσφατα επιστρέψει από τη Ρωσία, δεν έδωσε κανένα σημάδι ότι αντιτίθετο στην εξέγερση και μάλιστα χρηματοδότησε ορισμένες από τις μεταρρυθμίσεις του Σαακασβίλι.
Ο νεαρός ηγέτης, παρ’ όλες τις αδυναμίες του, ανέκτησε γρήγορα το χαμένο έδαφος, ξερίζωσε τη διαφθορά, εισέπραξε φόρους και άφησε πίσω του ένα λειτουργικό κράτος.
Αλλά το 2008 οι δύο άνδρες έγιναν εχθροί. Το ΝΑΤΟ είχε μόλις πει «όχι» στα σχέδια ένταξης της Γεωργίας και της Ουκρανίας, αλλά υποσχέθηκε μακροπρόθεσμα να επανεξετάσει το θέμα, μια υπόσχεση που παραβίαζε το έδαφος που ο Πούτιν έβλεπε ως την πίσω αυλή του.
Ο ρωσικός στρατός άρχισε να προετοιμάζει αποθήκες καυσίμων και σιδηροδρομικές υποδομές στην Αμπχαζία και τη Νότια Οσετία, τους δύο εναπομείναντες γεωργιανούς θύλακές του.
Όταν άρχισε να διοχετεύει άρματα μάχης και στρατιώτες στη Νότια Οσετία, τον Αύγουστο, ο Σαακασβίλι επιχείρησε ένα καταστροφικό προληπτικό χτύπημα και οδήγησε τη Γεωργία στον ρωσο-γεωργιανό πόλεμο του 2008, ο οποίος κράτησε συνολικά πέντε μέρες. 800 άτομα έχασαν τη ζωή τους. Η Γεωργία έχασε όλα τα αμφισβητούμενα εδάφη· στη συνέχεια, η Ρωσία αναγνώρισε την ανεξαρτησία της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας, ενώ η Γεωργία απάντησε με διακοπή των διπλωματικών σχέσεων με τη Ρωσία.
Επιστροφή στην διαφθορά
Ο Σαακασβίλι έγινε ο πρώτος Γεωργιανός ηγέτης που παραιτήθηκε και επέτρεψε την ειρηνική μεταβίβαση της εξουσίας όταν έχασε τις εκλογές το 2012.
Και για λίγο, φάνηκε ότι ο Ιβανισβίλι και το Γεωργιανό Όνειρο θα μπορούσαν να προσφέρουν μια λιγότερο επιπόλαιη πορεία προς την ένταξη στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ που επιθυμούσε η συντριπτική πλειοψηφία της χώρας, καθώς και περισσότερη προστασία για το κράτος δικαίου.
Όμως η χώρα, αντίθετα, διολισθαίνει στους δείκτες διαφθοράς και ελευθερίας. Οι αντίπαλοι της κυβέρνησης έχουν υποστεί ξυλοδαρμούς ή έχουν δεχθεί ένοπλες επιθέσεις.
Και αυτή τη φορά, όταν ο Ιβανισβίλι πίεζε για τον κατασταλτικό νόμο κατά των ΜΚΟ, η Ρωσία εισέβαλλε στην Ουκρανία, καταλαμβάνοντας εδάφη ενώ το Κίεβο ξέμενε από πυρομαχικα. Αντί να υποχωρήσει ξανά μπροστά στις εκτεταμένες διαδηλώσεις, ο Ιβανισβίλι βγήκε τώρα από τη σκιά για να αξιώσει την επιβολή του νόμου τους ξένους πράκτορες και να χαρακτηρίσει τη Δύση εχθρό του.
Αναμφίβολα ο ισχυρός άνδρας της Γεωργίας, απολαμβάνει την υποστήριξη της Μόσχας, η οποία διατηρεί στρατεύματα στην Αμπχαζία καθώς και στη Νότια Οσετία, περίπου δύο ώρες με… τανκς από την πρωτεύουσα.
Ο αντίκτυπος της στρατιωτικής επιτυχίας του Πούτιν στην Ουκρανία είναι ήδη σαφής: μετατρέπει τα όνειρα των γειτονικών πληθυσμών της Ρωσίας σε εφιάλτες.
naftemporiki.gr
