Skip to main content

Ουκρανία: Γιατί η μάχη για μια μικρή πόλη είναι σημαντική για τη Ρωσία

REUTERS/Yevhen Titov

Στο Μπαχμούτ «παίζεται» το κεφάλι του ιδρυτή της παραστρατιωτικής ομάδας Wagner.

Σφοδρές μάχες λαμβάνουν χώρα μεταξύ ρωσικών και ουκρανικών δυνάμεων στο Μπαχμούτ, στην περιφέρεια του Ντονέτσκ, στα ανατολικά της Ουκρανίας.

Πριν από την εισβολή της Ρωσίας, το Μπαχμούτ είχε πληθυσμό 70.000 ανθρώπων και ήταν γνωστό κυρίως για το μεγάλο αλατωρυχείο του και την λειτουργία του ως συγκοινωνιακός κόμβος όπου διασταυρώνονταν αρκετοί αυτοκινητόδρομοι. Αλλά από την άνοιξη, η πόλη έχει γίνει μέρος της άμυνας της πρώτης γραμμής της Ουκρανίας.

«Η μάχη για Μπαχμούτ μετατρέπεται σε μια από τις πιο αιματηρές του πολέμου», λέει χαρακτηριστικά σε ανάλυσή του ο Economist. Οι ουκρανικές επιθέσεις στο Χάρκοβο τον Σεπτέμβριο και στη Χερσώνα τον περασμένο μήνα έθεσαν τη Ρωσία σε θέση άμυνας σε τεράστιες γραμμές του μετώπου. Με δύο εξαιρέσεις: το Μπαχμούτ και το Αβντιβκά, όπου οι ρωσικές δυνάμεις συνεχίζουν τις επιθετικές επιχειρήσεις.

«Σχεδόν όλη η εναπομείνασα επιθετική δύναμη της Ρωσίας -η οποία δεν είναι μεγάλη- έχει μεταφερθεί στην πόλη από τον Αύγουστο. Αυτό συνέβη αρχικά επειδή σταθεροποιεί το νότιο άκρο μιας αμυντικής γραμμής που θωρακίζει τις μεγαλύτερες πόλεις Σλοβιάνσκ και Κραματόρσκ. Πλέον όμως οι επιθέσεις φαίνεται να πραγματοποιούνται περισσότερο από πείσμα παρά από στρατηγική».

Τη διεξαγωγή σφοδρών συγκρούσεων στην περιοχή επιβεβαίωσε και ο Ουκρανός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι στο τελευταίο του μήνυμα προς τον λαό της χώρας. «Μια πολύ σκληρή σύγκρουση είναι σε εξέλιξη εκεί, κάθε μέτρο μετράει», είπε εξηγώντας πως το Μπαχμούτ και άλλες περιοχές φιλοξενούν σκληρές μάχες στην περιφέρεια του Ντονέτσκ.

Αναφερόμενοι στις συνεχιζόμενος επιθετικές επιχειρήσεις γύρω από το Μπαχμούτ, οι αναλυτές του Ινστιτούτου για τη Μελέτη του Πολέμου (ISW) σημειώνουν ότι ο ρωσικός στρατός, μέχρι στιγμής, αρνείται στον εαυτό του την επιχειρησιακή παύση που απαιτείται για να βελτιώσει τις στρατιωτικές πρακτικές.

«Ο Πούτιν εξακολουθεί να δείχνει απρόθυμος να επιδιώξει μια διακοπή των μαχών» για να ανασυνταχθεί ο στρατός, λένε χαρακτηριστικά υποστηρίζοντας πως αυτή η προσήλωση του Πούτιν στις συνεχιζόμενες επιθετικές επιχειρήσεις γύρω από το Μπαχμούτ συμβάλλει στην διατήρηση σε άλλες περιοχές με συγκρούσεις της δυναμικής που έχει κερδίσει η Ουκρανία στον πόλεμο.

«Οι συνεχιζόμενες επιχειρησιακές επιτυχίες της Ουκρανίας εξαρτώνται από την ικανότητα των ουκρανικών δυνάμεων να συνεχίσουν τις διαδοχικές επιχειρήσεις κατά τη διάρκεια του χειμώνα 2022-2023 χωρίς διακοπή», σημειώνουν επίσης.

Πάντως, σύμφωνα με τον Economist, η μάχη για το Μπαχμούτ είναι μια μικρογραφία του πολέμου και της πολιτικών που τον περιβάλλουν. «Το Μπαχμούτ δεν είναι στρατηγική πόλη. Εάν κατακτούσε την πόλη η Ρωσία, δεν θα είχε το ανθρώπινο δυναμικό για να παραβιάσει περαιτέρω τις γραμμές άμυνας προς τα δυτικά. Βέβαια ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν είναι απελπισμένος για να δει την πρώτη του νίκη μετά από σχεδόν έξι μήνες, καθώς η τελευταία ήταν το Σεβεροντονιέτσκ στα τέλη Ιουνίου. Έτσι με χαρά τροφοδοτεί τους κινητοποιημένους άντρες στο μύλο κρέατος», αναφέρει.

Ο Σέρχι Γκράμπσκι, στρατιωτικός αναλυτής με έδρα το Κίεβο βάζει άλλη μία διάσταση. Σύμφωνα με τον ίδιο, η Ρωσία αφιερώνει τόσο μεγάλο μέρος της στρατιωτικής της δύναμης στην κατάληψη μιας περιφερειακής πόλης για οικονομικούς λόγους.

Oι επιθετικές επιχειρήσεις των ρωσικών δυνάμεων στο Μπαχμούτ πραγματοποιούνται υπό την καθοδήγηση της παραστρατιωτικής ομάδας Wagner. Αυτό αναφέρουν τόσο ο Economist όσο και ο Γκράμπσκι. Σύμφωνα με τον δεύτερο, εάν «πέσει» το Μπαχμούτ θα έχει σημαντική οικονομική ανταμοιβή, ανεξάρτητα από τον αριθμό των Ρώσων που χάθηκαν. Παράλληλα, ο ιδρυτής της παραστρατιωτικής ομάδας, Γεβγένι Πριγκόζιν, «θα παίξει τον ρόλο του και θα δείξει ότι είναι ένα σημαντικό συστατικό της ρωσικής στρατιωτικής μηχανής», είπε ο Γκράμπσκι.

Σύμφωνα με τον Economist, πιστεύεται ότι ο Πριγκόζιν έχει υποσχεθεί στον Πούτιν ότι οι δυνάμεις του μπορούν να επιτύχουν εκεί όπου ο τακτικός στρατός έχει αποτύχει. «Η προσωπική και πολιτική τύχη του κ. Πριγκόζιν μπορεί να εξαρτάται από την ικανότητά του να τα καταφέρει», υπογραμμίζει.

naftemporiki.gr