Τα δεδομένα στο πεδίο της μάχης όπου κατά τα φαινόμενα ηττάται, οδήγησα το Πούτιν στην κύρηξη μερικής επιστράτευσης. Δει δη στρατευμάτων, για να πολεμήσει κατά της Ουκρανίας που αντεπιτίθεται επιτυχώς στον Νότο. Και τα τάγματα των εθελοντών αριθμούν μόλις μερικές δεκάδες χιλιάδες.
Είναι δε αμφίβολο κατά πόσο οι περισσότεροι από αυτούς είχαν ως κίνητρο τον πατριωτισμό με την έννοια που τον αντιλαμβάνονται ο Πούτιν ή η ρωσική ακροδεξιά, αναφέρει το Bloomberg,
Κατά βάση το κύριο δέλεαρ των είναι η υπόσχεση για καλούς μισθούς τους οποίους δεν μπορούσαν να κερδίζουν στον τόπο τους. Μια…ρομαντική περιπέτεια,και με μισθό
Το μήνυμα που στέλνει στις διαφημίσεις της η ιδιωτική εταιρεία μισθοφόρων της Ομάδας Βάγκνερ είναι αυτό της ρομαντικής περιπέτειας που ενισχύεται από υψηλή έκκριση τεστοστερόνης ως εναλλακτική λύση σε μία βαρετή εργασία σε ένα εργοστάσιο — αλλά το πραγματικό δέλεαρ είναι ένα υψηλό, αξιόπιστο εισόδημα.
Ακόμη και στους κατάδικους που στρατολογεί προσφέρεται υψηλότατη αμοιβή με αντάλλαγμα έξι μήνες στην πρώτη γραμμή του πολέμου.
Η αποτυχία του Πούτιν έγκειται στο ότι αποτυγχάνει να πυροδοτήσει ένα ιδεολογικό κίνητρο, το αίσθημα του μίσους, για παράδειγμα. κατά των Ουκρανών και της αυτοδικίας, που ενέπνευσαν ο Αδόλφος Χίτλερ και ο Μπενίτο Μουσολίνι στους Γερμανούς και τους Ιταλούς.
Οι Ρώσοι δεν μισούν στην πραγματικότητα τους Ουκρανούς. Τον Αύγουστο του 2022, το Levada Center, μία από τις τελευταίες αντικειμενικές δημοσκοπικές εταιρείες ανέφερε ότι το 68% των Ρώσων είχε θετική γνώμη για τους Ουκρανούς. Παρότι το ποσοστό μειώθηκε από το 83% τον Οκτώβριο του 2021, εξακολουθεί αφορά την συντριπτική πλειοψηφία των Ρώσων.
Ο Πούτιν έχασε την ευκαιρία του να γίνει ιδεολόγος, λαϊκιστής ηγέτης πριν από χρόνια – ενώ ακόμα κέρδιζε.
Αξίζει ωστοσο να υπενθυμίσουμε ότι, παρά τις ανώτερες λαϊκιστικές δεξιότητές τους και τις ισχυρούς δεσμούς που ανέπτυξαν με τα εκατομμύρια των συμπατριωτών τους, ούτε ο Χίτλερ ούτε ο Μουσολίνι κατέληξαν να κυβερνούν τον κόσμο — ούτε να υπερασπίζονται με επιτυχία τη θέση της Γερμανίας και της Ιταλίας σε αυτόν.
Ως λιγότερο ικανός φύρερ, ο Πούτιν κινδυνεύει να κάνει τουλάχιστον το ίδιο κακό για τη Ρωσία.
Οι Ρώσοι υπερεθνικιστές γνωρίζουν την έλλειψη ισχυρών ιδεολογικών κινήτρων σε αυτόν τον πόλεμο. Ο ακροδεξιός ιδεολόγος και ισχυρός σύμμαχος του Πούτιν, Αλεξάντερ Ντούγκιν σε άρθρο του στην εθνικιστική ιστοσελίδα Tsargrad.tv ‘έγραφε:
«Η Ρωσία βρίσκεται σε κατάσταση ιδεολογικού πολέμου. Οι αξίες που υπερασπίζεται η παγκοσμιοποιημένη Δύση, η νομιμοποίηση της κοινότητας ΛΟΑΤΚΙ, των διαστροφών και των ναρκωτικών,η συγχώνευση ανθρώπου και μηχανής, η ανάμειξη πληθυσμών από την ανεξέλεγκτη μετανάστευση – είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την επιδίωξη της στρατιωτικής και πολιτικής ηγεμονίας της. Ο δυτικός φιλελευθερισμός και η παγκόσμια στρατιωτική, πολιτική και οικονομική κυριαρχία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ είναι ένα και το αυτό. Το να πολεμάμε τη Δύση και ταυτόχρονα να αποδεχόμαστε (έστω και εν μέρει) τις αξίες της, στο όνομα των οποίων μας κάνει πόλεμο, έναν εξοντωτικό πόλεμο, είναι απλώς παράλογο.
Δεν υπάρχει τίποτα εδώ που θα αμφισβητούσε ο Πούτιν. Μέρες πριν από την εμφάνιση του άρθρου του Ντούγκιν, υπέγραψε μια «Ανθρωπιστική Πολιτική Αντίληψη » που ισχυρίζεται ότι η Ρωσία βρίσκεται σε «μάχη για την πολιτιστική υπεροχή» ενάντια στη Δύση.
«Αξίζει, αλήθεια, τον κόπο να πεθάνουμε;»
Η δυσκολία στην πώληση ενός είδους μεταφασιστικής ψευδοσυντηρητικής ιδεολογίας στους Ρώσους είναι διπλή. Πρώτον, οι προπαγανδιστές πρέπει να κάνουν τους ανθρώπους να εσωτερικεύσουν την ιδέα ότι ο τρέχων πόλεμος δεν είναι πραγματικά εναντίον των Ουκρανών (τους οποίους, θυμηθείτε, περισσότερο από τα δύο τρίτα των Ρώσων συμπαθούν) αλλά εναντίον των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, που προμηθεύουν τους Ουκρανούς με τα όπλα τους. Αυτή η αφήγηση είναι ήδη ευρέως διαδεδομένη στην κρατική τηλεόραση και στα κανάλια Telegram υπέρ του Κρεμλίνου. Τόσο ο Πούτιν όσο και ο Ντούγκιν έχουν πει ότι η Ρωσία δεν είχε άλλη επιλογή από το να ξεκινήσει τον πόλεμο.
Ακόμα κι αν οι Ρώσοι αποδεχτούν αυτή την αφήγηση αναμφίβολα θα αναρωτηθούν γιατί είναι λογικό να πεθάνει κανείς σε αυτόν τον πόλεμο. Αξίζει την απόλυτη θυσία η απαγόρευση των γάμων μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου ή της μαριχουάνας; Με ενδιαφέρει τόσο πολύ η παγκόσμια μετανάστευση;
Καμία από τις «παραδοσιακές» ιδέες που ο Ντούγκιν και ο Πούτιν θα ήθελαν να υπερασπιστούν οι Ρώσοι με τις ζωές τους δεν είναι τόσο ισχυρές
Ούτε κανένας από τους δύο έχει το χάρισμα να εμποδίζει τους ανθρώπους να κάνουν τις πιο βασικές πρακτικές ερωτήσεις: «Γιατί αυτό υποτίθεται ότι είναι θέμα ζωής και θανάτου για μένα;»
naftemporiki.gr
