Του Μιχάλη Ψύλου
[email protected]
Η μεγάλης κλίμακας ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ξεπέρασε αυτό που οι περισσότεροι παρατηρητές πίστευαν ότι ο πρόεδρος Πούτιν ήταν έτοιμος να κάνει. Ποιος είναι ο στόχος του Ρώσου προέδρου Πούτιν με την στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία; Να επιβάλει ένα καθεστώς υποτελές στη Μόσχα; Να προσαρτήσει –όπως την Κριμαία- στη Ρωσία τη δεύτερη μεγαλύτερη σε έκταση χώρα της Ευρώπης; Μέχρι πότε θα συνεχιστούν οι συγκρούσεις; Θα αποχωρήσουν τα ρωσικά στρατεύματα και πότε; Ποια θα είναι τα νέα σύνορα ανάμεσα στη Ρωσία και την Ουκρανία; Τα ερωτήματα αυτά απασχολούν ξένες κυβερνήσεις και διεθνείς αναλυτές, καθώς οι ρωσικές δυνάμεις σταδιακά εξασφαλίζουν τον έλεγχο των μεγαλύτερων πόλεων της Ουκρανίας και έχουν καταστρέψει ουσιαστικά την στρατιωτική υποδομή του Κιέβου.
«Από τη ναζιστική τρομοκρατία πριν από 80 χρόνια, η Ευρώπη έμαθε να φοβάται και να αποφεύγει αυτή τη στιγμή», γράφει η Suddeutsche Zeitung. «Τώρα ο πόλεμος επέστρεψε, πιο επιθετικός, με μια αρπαγή γης, μια αδικία που κραυγάζει και δεν δικαιολογείται». O πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντιμίρ Ζελένσκι απηύθυνε έκκληση στον Ρώσο ομόλογό του Βλαντιμίρ Πούτιν να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για να συζητήσουν τη δημιουργία ενός «ουδέτερου καθεστώτος» στο Κίεβο, «για να σταματήσει η αιματοχυσία αθώων ανθρώπων».
O εκπρόσωπος Τύπου του Πούτιν, Ντμίτρι Πεσκόφ, δήλωσε βέβαια ότι η Ρωσία είναι έτοιμη να στείλει την αντιπροσωπεία στο Μινσκ για συνομιλίες με την Ουκρανία, αλλά διευκρίνισε ότι για τη Μόσχα « ουδέτερο καθεστώς σημαίνει αποστρατικοποίηση και της αποναζιστικοποιηση της Ουκρανίας. Με απλά λόγια, η Μόσχα θέλει μια διαφορετική κυβέρνηση στο Κίεβο. Και αυτό μπορεί να το επιτύχει μόνο με την ήττα ή την παράδοση της σημερινής ηγεσίας της χώρας. «Η μόνη σωστή διέξοδος σε μια τέτοια κατάσταση για κάθε υπεύθυνη κυβέρνηση είναι η συνθηκολόγηση, η εντολή στα στρατεύματά της να καταθέσουν τα όπλα και στους πολίτες να παραμείνουν ψύχραιμοι», γράφει χαρακτηριστικά το ρωσικό πρακτορείο Ria Novosti και προσθέτει με μπόλικη δόση ειρωνείας απευθυνόμενο στον Ουκρανό πρόεδρο: «Μετά από αυτό, θα ήταν δυνατό ακόμη και να πολεμήσει στο εξωτερικό εάν υπάρχει φόβος για τη ζωή του, και να οργανώσει μια εξόριστη ουκρανική κυβέρνηση εκεί, που θα του επέτρεπε να ζήσει ευτυχισμένος για πάντα»
Διχοτόμηση της Ουκρανίας
Δημοσιογραφικές πηγές στη Μόσχα λένε επίσης στην «Ναυτεμπορική» ότι αρκετοί Ουκρανοί στρατιωτικοί δεν βλέπουν με καλό μάτι την φιλο-δυτική στάση της κυβέρνησης του Κιέβου. Γεγονός που ίσως εξηγεί και τον «υγιεινό περίπατο» ,που ουσιαστικά έκαναν οι ρωσικές δυνάμεις φθάνοντας στο Κίεβο, πιο εύκολα απ` ότι οι ισλαμιστές Ταλιμπάν στην πρωτεύουσα Καμπούλ του Αφγανιστάν.
Όλοι οι δυτικοί ειδικοί έλεγαν βέβαια εκ των προτέρων ότι η Ουκρανία χρειάζεται καλύτερη αντιαεροπορική άμυνα. Αλλά ουδεμία βοήθεια έλαβε από τη Δύση. Ολες οι ουκρανικές αντιαεροπορικές εγκαταστάσεις καταστράφηκαν εντελώς μέσα σε πέντε ώρες. «Το ερώτημα είναι πράγματι τι θα συμβεί τώρα», λέει ο Κάρλο Μασάλα, καθηγητής διεθνούς πολιτικής στην Στρατιωτική Ακαδημία της Bundeswehr ,στο Μόναχο. «Η επιταγή της Μόσχας προς τον Ζελένσκι είναι: `Η θα παραιτηθείς οικειοθελώς ή θα σε απομακρύνουμε από την εξουσία. Η Μόσχα θέλει να μετατρέψει την Ουκρανία σε ένα υποτελές κράτος υπό τον έλεγχο της Ρωσίας όπως στην εποχή της Σοβιετικής Ένωσης»,λέει ο καθηγητής Μασάλα σε συνέντευξή του στην Tagesspiegel και προσθέτει: «Οι Ρώσοι θέλουν να συντρίψουν τον Ουκρανικό στρατό, γιατί ο Πούτιν πιθανότατα γνωρίζει ότι δεν πρόκειται –η ηγεσία των ενόπλων δυνάμεων τουλάχιστον-να αποδεχτεί μια νέα, φιλορωσική κυβέρνηση». Οι στρατιωτικοί ειδικοί εκτιμούν ότι σύντομα θα αναπτυχθούν πολλά αερομεταφερόμενα στρατεύματα από τη Ρωσία. Στη συνέχεια, θα εισβάλουν μεγάλες μηχανοκίνητες μονάδες για να ελέγξουν στρατηγικές θέσεις, όπως κέντρα διοίκησης και επικοινωνίας, ακόμη και τηλεοπτικούς σταθμούς ,ώστε να στερήσουν την ικανότητα της Ουκρανικής κυβέρνησης να ενεργεί. Σε κάθε περίπτωση, πολύ σύντομα, η σημερινή Ουκρανία θα πάψει να υπάρχει, όπως την γνωρίζαμε. Η Μόσχα θα επιδιώξει να διχοτομήσει τη χώρα, περιορίζοντας τις φιλο-δυτικές δυνάμεις στην περιοχή κοντά στα σύνορα με την Πολωνία. Αν αυτό το σενάριο επιτευχθεί, θα σημαίνει ότι η Ουκρανία δεν θα έχει πλέον πρόσβαση στη θάλασσα, αφού οι Ρώσοι έχουν στόχο να καταλάβουν και την Οδυσσό.
Αξιωματούχοι και διπλωμάτες στο Λβιβ
Ηδη κάποι Ουκρανοί αξιωματούχοι αλλά και όλοι οι δυτικοί διπλωμάτες έχουν εγκαταλείψει το Κίεβο και έχουν καταφύγει στην πόλη Λβιβ, που βρίσκεται πολύ κοντά στα σύνορα με την Πολωνία. Για την ιστορία το Λβιβ είναι από τα πιο σημαντικά πολιτιστικά κέντρα της Ουκρανίας, αλλά και της γειτονικής Πολωνίας και έχει αλλάξει πολλές φορές όνομα στο πέρασμα του χρόνου. Είναι η αρχαία Λεόπολις, που ονομάστηκε Λβιβ το 1256 , Λέμπεργκ τον 18ο αιώνα καθώς ήταν τμήμα της Αυστρο-Ουγγαρίας, Λβούφ την εποχή της Σοβιετικής Ενωσης, για να κατοχυρωθεί ως Λβιβ μετά την ανεξαρτησία της Ουκρανίας.
Το ερώτημα είναι βέβαια αν οι Ουκρανοί θα πολεμήσουν για να αποτινάξουν τον ρωσικό ζυγό. Πολλοί αναλυτές εκτιμούν ότι η Μόσχα δύσκολα θα μπορέσει να διατηρήσει τον έλεγχο της χώρας, καθώς θα ξεκινήσει «ανταρτοπόλεμος» και επιθέσεις δολιοφθοράς εναντίον των ρωσικών δυνάμεων κατοχής.
«Ο πόλεμος αυτός θα έχει επίσης σοβαρές συνέπειες για τη ρωσική κοινωνία», γράφει η γερμανική Tagesschau. Προς το παρόν πάντως, η ρωσική κοινωνία δεν έχει προβάλει μεγάλη αντίσταση στον πόλεμο. Στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις που εκδηλώθηκαν σε όλη τη Ρωσία, μετέχει μόνο ένα μικρό μέρος του πληθυσμού. Ο Πούτιν έχει κάνει εξαιρετική δουλειά τα τελευταία 20 χρόνια που είναι στην εξουσία , καθώς αποπολιτικοποίησε τις πλατιές μάζες του λαού και έδιωξε τους αντιφρονούντες από τη χώρα. «Ο πόλεμος αυτός θα φτάσει όμως ως τον Πούτιν», υποστηρίζει η γερμανική εφημερίδα και εξηγεί: «Η δυσαρέσκεια θα μεγαλώνει, όταν όλο και περισσότεροι Ρώσοι στρατιώτες θα χάνουν τη ζωή τους στην Ουκρανία , ακόμη κι αν η χώρα θα έχει επισήμως παραδοθεί. Όταν οι τιμές των τροφίμων συνεχίζουν να ανεβαίνουν, όταν η επόμενη αύξηση των συντάξεων είναι μικρότερη από την αναμενόμενη. Αυτό μπορεί να συμβεί σε λίγους μήνες ή και σε λίγα χρόνια. Αλλά αργά ή γρήγορα, παρά την όλη προπαγάνδα, η πλειοψηφία των Ρώσων θα συνειδητοποιήσει το λάθος της εισβολής»
