Η σημαντική αύξηση του αριθμού προσφύγων και μεταναστών που φθάνουν στην Κύπρο και οι απρόβλεπτες επιπτώσεις μιας σύγκρουσης Ιταλίας – ΕΕ με αφορμή το προσχέδιο προϋπολογισμού είναι τα θέματα της επισκόπησης Τύπου.
Συμπαρασύρεται η Κύπρος στη δίνη της προσφυγικής κρίσης, διερωτάται η Frankfurter Allgemeine Zeitung σε άρθρο με τίτλο «Κύπρος, μια νέα Λαμπεντούζα;». Η γερμανική εφημερίδα επισημαίνει ότι «η κυπριακή κυβέρνηση σήμανε συναγερμό. Μόλις πρόσφατα ο πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης προειδοποίησε ότι η χώρα του βρίσκεται υπό πίεση λόγω του αυξανόμενου αριθμού προσφύγων και μεταναστών που καταφθάνουν στη Μεγαλόνησο. Κατά κανόνα τα πλοία φθάνουν στο βόρειο τμήμα της Κύπρου και στη συνέχεια οι πρόσφυγες ζητούν άσυλο στο νότο, επιβεβαιώνουν αρχές ασφαλείας της Κύπρου και του Λιβάνου, προσθέτοντας ότι εκτός από Σύριους, στα πλοία επιβαίνουν Παλαιστίνοι, Λιβανέζοι, ακόμα και Αφρικανοί.
Παρατηρητές στο Λίβανο προειδοποιούν για δημιουργία παράπλευρης προσφυγικής οδού. Την ίδια στιγμή οι κυπριακές αρχές ανησυχούν ότι μια πιθανή δραστική επιδείνωση της κατάστασης τόσο Σύριων προσφύγων, όσο και πολλών Λιβανέζων στο Λίβανο, ενδέχεται να τους εξωθήσει στην αναζήτηση καλύτερης τύχης στην Κύπρο. Σύμφωνα με τον υπουργό Εσωτερικών Κωνσταντίνο Πετρίδη τους πρώτους μήνες του έτους οι αιτήσεις χορήγησης ασύλου στη χώρα αυξήθηκαν κατά 55%, ξεπερνώντας συνολικά τις 4.000».
Spiegel: «Η ιταλική τραγωδία»
Η Ρώμη έχει διορία μέχρι αύριο για να καταθέσει στις Βρυξέλλες ένα νέο προσχέδιο προϋπολογισμού. Όμως η ιταλική κυβέρνηση δεν δείχνει διάθεση να συμβιβαστεί, γράφει το Spiegel Online σε άρθρο με τίτλο «Η ιταλική τραγωδία». Η γερμανική ιστοσελίδα σημειώνει ότι «σε περίπτωση που δεν βρεθεί λύση ενδέχεται να επιβληθεί στην Ιταλία πρόστιμο 3,5 δις ευρώ. Αν και πάλι η Ρώμη δεν συμβιβαστεί και αρνηθεί να καταβάλλει το πρόστιμο τότε η Ευρώπη θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια πολιτική και δημοσιονομική κρίση μπροστά στην οποία η διένεξη με την Ελλάδα το 2015 θα μοιάζει παιχνιδάκι.
Η Ιταλία έχει μόνο μια δυνατότητα να ξανασταθεί στα πόδια της. Πρέπει να ξεπεράσει την οικονομική στασιμότητα και ταυτόχρονα να διασφαλίσει την σταθερότητα των δημοσιονομικών της. Κακώς η κυβέρνηση επιδιώκει φοροαπαλλαγές και την μείωση του ορίου συνταξιοδότησης. Αντίθετα η εισαγωγή ενός κατώτατο κοινωνικού επιδόματος, έχει νόημα στην Ιταλία, πόσο μάλλον που συνδυάζεται με προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης για ανέργους.
Χωρίς αμφιβολία η τροχιά σύγκρουσης με την Κομισιόν, που επέλεξε η ιταλική κυβέρνηση, πλήττει την ανάπτυξη. Ο κίνδυνος στάσης πληρωμών ή εξόδου της χώρας από το ευρώ οδηγούν σε αύξηση των επιτοκίων. Το κόστος δανεισμού δεν αυξάνεται μόνο για το ιταλικό δημόσιο, αλλά και τις επιχειρήσεις, καθιστώντας ολοένα και ακριβότερες τις επενδύσεις υπέρ της ανάπτυξης. Με άλλα λόγια η κρίση τροφοδοτεί την κρίση.
Όμως, κυρίως, ο επικεφαλής της Λέγκας Ματέο Σαλβίνι δεν ενδιαφέρεται τόσο να βελτιώσει την κατάσταση της Ιταλίας και των πολιτών, όσο να κερδίσει την εύνοια των Ιταλών με τις δημόσιες εμφανίσεις του έτσι ώστε του χρόνου να βγει κερδισμένος στις ευρωεκλογές. Κατά συνέπεια η στημένη κόντρα με τις Βρυξέλλες αποδίδει περισσότερα πολιτικά οφέλη στους κυβερνώντες στη Ρώμη, από ότι ένα μακροπρόθεσμο πρόγραμμα ανάκαμψης της ιταλικής οικονομίας».
