Η ζωή σε υψηλότερα γεωγραφικά πλάτη, όπου υπάρχει και μικρότερη ηλιακή ακτινοβολία, θα μπορούσε να οδηγήσει σε υψηλότερο ποσοστό εμφάνισης της Ιδεοψυχαναγκαστικής Διαταραχής (OCD), σύμφωνα με νέα έρευνα του πανεπιστημίου Binghamton του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης.
Η Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή (Obsessive-Compulsive Disorder – OCD) ή αλλιώς Μανιοπαρορμητική Διαταραχή, είναι μια κοινή και χρόνια διαταραχή, στην οποία ένα άτομο έχει ανεξέλεγκτες, επαναλαμβανόμενες σκέψεις (ιδεοληψίες) και συμπεριφορές (ψυχαναγκασμούς) που το κάνουν να έχει την ανάγκη να τις επαναλαμβάνει ξανά και ξανά. Αυτές οι ιδεοληψίες και οι καταναγκασμοί είναι που δίνουν στην συγκεκριμένη ψυχική πάθηση και την ονομασία Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή (ΙΨΔ).
«Τα αποτελέσματα αυτού του προγράμματος είναι συναρπαστικά επειδή παρέχουν πρόσθετες ενδείξεις για ένα νέο τρόπο σκέψης σχετικά με το OCD», δήλωσε η Meredith Coles, καθηγήτρια ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο Binghamton. «Συγκεκριμένα, δείχνουν ότι η ζωή σε περιοχές με περισσότερο ηλιακό φως σχετίζεται με χαμηλότερα ποσοστά εμφάνισης OCD».
Για να συγκεντρώσουν τα δεδομένα τους, η Coles και η ερευνητική της ομάδα διάβασαν εξαιρετικά πολλά έγγραφα που αφορούσαν τα ποσοστά επικράτησης του OCD και στη συνέχεια κατέγραψαν τα γεωγραφικά πλάτη κάθε τοποθεσίας.
Τα άτομα με OCD συνήθως αναφέρουν ότι δεν μπορούν να κοιμηθούν όσο θέλουν. Συχνά οι χρόνοι του ύπνου τους είναι παρατεταμένοι για αντισταθμίσουν τον χαμένο ύπνο, υιοθετώντας έτσι ένα δύσκολο μοτίβο ύπνου-αφύπνισης το οποίο συνήθως έχει δυσμενείς επιπτώσεις στα συμπτώματά τους.
«Αυτό το μοντέλο καθυστερημένου ύπνου-αφύπνισης μπορεί να μειώσει την έκθεση του ατόμου στο πρωινό φως, συμβάλλοντας πιθανώς σε μια κακή ευθυγράμμιση μεταξύ της εσωτερικής μας βιολογίας και του εξωτερικού κύκλου φωτός-σκοταδιού», δήλωσε η Coles. «Οι άνθρωποι που ζουν σε περιοχές με λιγότερη ηλιακή ακτινοβολία μπορεί να έχουν λιγότερες ευκαιρίες να συγχρονίσουν το κιρκαδικό ρολόι τους, οδηγώντας έτσι τον εαυτό τους σε αυξημένα συμπτώματα του OCD».
Σύμφωνα με τους ερευνητές, αυτή η κακή ευθυγράμμιση είναι πιο διαδεδομένη σε υψηλότερα γεωγραφικά πλάτη – περιοχές όπου υπάρχει μειωμένη έκθεση στο ηλιακό φως – γεγονός που θέτει τους ανθρώπους που ζουν σε αυτές τις περιοχές σε αυξημένο κίνδυνο για την ανάπτυξη ή και την επιδείνωση των συμπτωμάτων του OCD. Αυτές οι περιοχές εμφανίζουν στη συνέχεια υψηλότερα ποσοστά εμφάνισης της διαταραχής εφ’ όρου ζωής για πολλά άτομα σε σχέση με τις περιοχές που είναι σε χαμηλότερα γεωγραφικά πλάτη.
Όπως ανέφερε η καθηγήτρια Coles, είναι πολύ νωρίς να δοθούν οδηγίες για την αντιμετώπιση του φαινομένου, καθώς αυτή τη στιγμή δοκιμάζονται διάφορες μέθοδοι πρόληψης ή πιθανής θεραπείας που θα αντιμετωπίζουν τις διαταραχές του ύπνου και του κιρκαδικού ρυθμού.
«Πρώτον, εξετάζουμε τις σχέσεις μεταξύ του χρόνου του ύπνου και των συμπτωμάτων του OCD επανειλημμένα με την πάροδο του χρόνου, προκειμένου να κατασταλάξουμε στις αιτίες και τη σχέση τους με τη νόσο» δήλωσε η Coles και συμπλήρωσε. «Δεύτερον,
μετράμε τους κιρκαδικούς ρυθμούς μετρώντας τα επίπεδα της μελατονίνης βάζοντας τους ανθρώπους αυτούς να φορούν ρολόγια που παρακολουθούν τη δραστηριότητά τους και τις περιόδους ανάπαυσης. Τέλος, διεξάγουμε έρευνες για να κατανοήσουμε καλύτερα τον τρόπο με τον οποίο ο χρόνος του ύπνου και το OCD σχετίζονται».
Επιπρόσθετα, η ομάδα ερευνητών ελπίζει ότι η περαιτέρω μελέτη που θα διερευνήσει την έκθεση στο πρωινό φως θα μπορούσε ίσως να βοηθήσει στην ανάπτυξη νέων οδηγιών ή νέων θεραπείας που θα ωφελήσουν τα άτομα με Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή.
