Μια μεγάλη κλινική δοκιμή που διεξήχθη στις Η.Π.Α. και η οποία παρουσιάζεται σήμερα στην 34η ετήσια συνάντηση της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ανθρώπινης Αναπαραγωγής και Εμβρυολογίας, έδειξε ότι η καθημερινή αντιοξειδωτική συμπλήρωση μεταξύ ανδρών με στειρότητα δεν κάνει τη διαφορά στην ποιότητα του σπέρματός τους.
Αν και οι προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι η λήψη αντιοξειδωτικών βελτιώνει τις μη φυσιολογικές παραμέτρους του σπέρματος, η τρέχουσα μελέτη έδειξε ότι η καθημερινή αντιοξειδωτική συμπλήρωση μεταξύ των στείρων ανδρών σε διάστημα τριών μηνών δεν βελτίωσε τη συγκέντρωση, την κινητικότητα ή τη μορφολογία του σπέρματος ούτε το βαθμό κατακερματισμού του DNA.
Οι συγγραφείς της μελέτης, λένε ότι μεγάλο μέρος της έρευνας γενικότερα όπου τα αντιοξειδωτικά έχουν συσχετιστεί με βελτιωμένη ποιότητα σπέρματος έχει περιοριστεί από τις μικρές ομάδες μελέτης, την ετερογένεια του ασθενούς, την μεταβολή στα αντιοξειδωτικά που ελέγχθηκαν και τα μη κλινικά τελικά σημεία. Η νέα μελέτη σχεδιάστηκε για να αντιμετωπίσει αυτούς τους περιορισμούς και να παράσχει ισχυρότερη βάση τεκμηρίωσης.
Σύμφωνα με την καθηγήτρια Anne Steiner από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας, η οποία παρουσίασε τα ευρήματα, αυτή η τυχαιοποιημένη ελεγχόμενη δοκιμή είναι μία από τις μεγαλύτερες του είδους της και έχει έναν “καλά χαρακτηρισμένο” πληθυσμό μελέτης που περιλαμβάνει 174 ζευγάρια από σε 8 κέντρα γονιμότητας στην Αμερική.
Όλοι οι άνδρες που συμπεριλήφθηκαν στη δοκιμή είχαν διαγνωσθεί με υπογονιμότητα και είχαν μη φυσιολογικές παραμέτρους σπερματοζωαρίων, συμπεριλαμβανομένων μη φυσιολογικών επιπέδων σπέρματος, κινητικότητας ή μορφολογίας ή αυξημένου θρυμματισμού DNA.
Αυτές οι παράμετροι μετρήθηκαν στην αρχή της μελέτης και σε τρεις μήνες, αφού η μια ομάδα ανδρών έλαβε καθημερινά συμπληρώματα με βιταμίνες C, D3 και Ε, ψευδάργυρο, σελήνιο, φολικό οξύ και L-καρνιτίνη και η άλλη ομάδα πήρε εικονικό φάρμακο (placebo).
Οι ερευνητές παρατήρησαν μόνο μια ελαφριά συνολική διαφορά στη συγκέντρωση σπερματοζωαρίων μεταξύ των δύο ομάδων και καμία σημαντική διαφορά στις μετρήσεις της μορφολογίας του σπέρματος, της κινητικότητας ή του κατακερματισμού του DNA.
Ένα άλλο κλινικό σημείο της δοκιμής ήταν η φυσική σύλληψη κατά τη διάρκεια της τρίμηνης περιόδου μελέτης. Ωστόσο, δεν παρατηρήθηκε σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο ομάδων για αυτό το τελικό σημείο.
Με βάση αυτά τα ευρήματα, η Steiner και η ομάδα της καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι «τα αποτελέσματα δεν υποστηρίζουν την εμπειρική χρήση αντιοξειδωτικής θεραπείας για ανδρική υπογονιμότητα σε ζευγάρια που προσπαθούν να συλλάβουν φυσικά».
