Της Ανθής Αγγελοπούλου
Μελέτη που έγινε πρόσφατα με το ευρωπαϊκό πρόγραμμα «Υλοποίηση Δράσεων Ευαισθητοποίησης και Ενημέρωσης του Πληθυσμού και Διεξαγωγή Πανελλαδικής Μελέτης και Έρευνας για τις ΔΠΤ» και εστίασε στις θεραπευτικές οδηγίες για την αντιμέτωπιση των Διαταραχών Πρόσληψης Τροφής, διαπίστωσε ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη ενημέρωσης του κοινού αναφορικά με το πρόβλημα και τη θεραπεία του.
Συγκεριμένα τα αποτελέσματα της μελέτης για τις κυριότερες θεραπευτικές παρεμβάσεις έδειξαν ότι:
H Γνωσιακή- συμπεριφορική θεραπεία (ΓΣΘ) ήταν αποτελεσματική για ένα υποσύνολο ασθενών με Ψυχογενή Ανορεξία (ΨΑ) χωρίς όμως, να υπερέχει σε αποτελεσματικότητα άλλων μορφών ατομικής και οικογενειακής θεραπείας. Επίσης έδειξε ισχυρή τεκμηρίωση της αποτελεσματικότητάς της στην Ψυχογενή Βουλιμία (ΨΒ) και της υπεροχής της έναντι άλλων ψυχολογικών θεραπειών (θεραπεία εκλογής), ενώ ήταν αποτελεσματική μόνο σε ένα ποσοστό μέχρι 50% των ασθενών με Ψυχογενή Βουλιμία. Η «εκτεταμένη εκδοχή Γνωσιακής Συμπεριφορικής Θεραπείας, μπορεί να επαυξάνει την αποτελεσματικότητα της θεραπείας στη Ψυχογενή Βουλιμία.
Στην αντιμετώπιση της Διαταραχής Επεισοδιακής Υπερφαγίας (ΔΕΥ) είναι πιο ισχυρά τεκμηριωμένη από άλλες θεραπείες αλλά, δεν επιφέρει σημαντική ελάττωση του βάρους.
Η Οικογενειακή Θεραπεία είναι αποτελεσματική παρέμβαση για εφήβους με Ψυχογενή Ανορεξία (ΨΑ). Ωστόσο, η υπεροχή της έναντι άλλων ειδικών ψυχοθεραπευτικών παρεμβάσεων στην εφηβική ΨΑ δεν στηρίζεται σε επαρκή εμπειρική τεκμηρίωση. δεν υπάρχουν επαρκή δεδομένα για την αποτελεσματικότητα της πολυ-οικογενειακής μορφής θεραπείας στην εφηβική ΨΑ ενώ, υπάρχουν περιορισμένες θετικές ενδείξεις για την αποτελεσματικότητα της σε έφηβους ασθενείς με Ψυχογενή Βουλιμία (ΨΒ,) τόσο στη μονο-οικογενειακή όσο και την πολυ-οικογενειακή της μορφή.
Η Ψυχοδυναμική Θεραπεία μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στην Ψυχογενή Ανορεξία (ΨΑ) ενώ δεν έχει ελεγχθεί στην Ψυχογενή Βουλιμία (ΨΒ). Άλλες μορφές ψυχοδυναμικής θεραπείας εμφάνισαν μικρότερη ή ίση αποτελεσματικότητα με τη Γνωσιακή – Συμπεριφορική Θεραπεία στην Ψυχογενή Βουλιμία και στην Διαταραχή Επεισοδιακή Υπερφαγία.
Η Διαπροσωπική Θεραπεία είναι πιθανόν εξίσου αποτελεσματική με τη Γνωσιακή –Συμπεριφορική Θεραπεία στην Ψυχογενή Βουλιμία, με τη διαφορά ότι το θεραπευτικό της αποτέλεσμα καθυστερεί και σε μεγάλο βαθμό επέρχεται αρκετό χρόνο μετά τη λήξη της θεραπείας. Στην Ψυχογενή Ανορεξία η σχετική τεκμηρίωση είναι ακόμα ασθενής, ενώ στην Διαταραχή Επεισοδιακή Υπερφαγία η ομαδική μορφή της διαπροσωπικής θεραπείας είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική, αλλά η ατομική μορφή πρέπει να ελεγχθεί περαιτέρω.
Αναφορικά με την Φαρμακευτική Αγωγή η μελέτη έδειξε ότι κανένας φαρμακευτικός παράγοντας που έχει ελεγχθεί μέχρι σήμερα, δεν μπορεί να έχει ένδειξη στην Ψυχογενή Ανορεξία, ακόμα και ως πρόσθετη θεραπεία. Επίσης, η χορήγηση αντικαταθλιπτικής αγωγής (SSRIs, μεγάλες δόσεις) για τη θεραπεία της Ψυχογενούς Βουλιμίας είναι μία χρήσιμη εναλλακτική της ψυχοθεραπείας και ο συνδυασμός τους μπορεί να επαυξάνει το αποτέλεσμα.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, η τοπιραμάτη θα μπορούσε να είναι επιλογή δεύτερης γραμμής στην Ψυχογενή Βουλιμία ενώ, είναι και το μοναδικό φάρμακο με τεκμηριωμένη και κλινικά σημαντική επίδραση στην απώλεια βάρους στη Διαταραχή Επεισοδιακή Υπερφαγία. Τέλος, η λισδεξαμφεταμίνη είναι το μοναδικό φάρμακο με κλινική ένδειξη τη θεραπεία στη Διαταραχή Επεισοδιακή Υπερφαγία από τον Ιανουάριο του τρέχοντος έτους.
Οι ειδικοί συμφωνούν ότι πρέπει να συνεχιστούν οι έρευνες ώστε, να διερευνηθεί μια σειρά συναφών ζητημάτων όπως, είναι άλλες παρεμβάσεις, είδη και οργάνωση υπηρεσιών φροντίδας, ειδικά προβλήματα, ειδικές ομάδες ασθενών, νεότερες υπό δοκιμή παρεμβάσεις, καθώς επίσης να γίνει αποτίμηση της αποτελεσματικότητας βάσει διεθνών κριτηρίων και το Consensus ειδικών.
