Στις αρχές του 2013, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε δραστικές μεταρρυθμίσεις στην Κοινή Αλιευτική Πολιτική (ΚΑΠ) της Ευρωπαϊκές Ένωσης, η οποία μεταξύ άλλων προβλέπει την απαγόρευση της «απόρριψης» των ανεπιθύμητων ψαριών στη θάλασσα, με στόχο την ενίσχυση των αποθεμάτων.
Ωστόσο, ερευνητές από τη Σκοτία υποστηρίζουν τώρα ότι η απαγόρευση θα μπορούσε να βλάψει τα οικοσυστήματα χωρίς να έχει τα προσδοκώμενα οφέλη για τα αλιεύματα.
«Παντού η άγρια ζωή επωφελείται από τα απόβλητα των ανθρώπινων δραστηριοτήτων και τα ψάρια που απορρίπτονται αποτελούν τροφή για μια μεγάλη ποικιλία θαλάσσιων πτηνών, θηλαστικών, ζώων του βυθού και άλλων ψαριών», επισημαίνει σε ανακοίνωση ο Μάικ Χιθ, καθηγητής θαλάσσιας βιολογίας στο πανεπιστήμιο του Στράθκλαϊντ. «Συνεπώς, η απαγόρευση των απορρίψεων θα μπορούσε να έχει αθέμιτες συνέπειες για το οικοσύστημα.»
Ο Χιθ και η ομάδα του δοκίμασαν τις υποθέσεις τους σε μια προσομοίωση του θαλάσσιου οικοσυστήματος της Βορείου Θάλασσας, υπολογίζοντας το ποσοστό των ψαριών που καταλήγουν στη θάλασσα λόγω της υπέρβασης των ποσοστώσεων και τις πιθανές επιπτώσεις της απαγόρευσης των απορρίψεων.
Όπως υποστηρίζουν, τα μεν αποθεύματα δεν ενισχύονται, ενώ η υποχρεωτική μεταφορά στη στεριά των ψαριών που σήμερα απορρίπτονται, έχει «παρενέργειες» για τα θαλασσοπούλια και τα ζώα που τρέφονται με αυτά.
Ως αποδοτικότερη λύση τόσο στην ενίσχυση της βιωσιμότητας των πληθυσμών ψαριών όσο και στη διατήρηση των οικοσυστημάτων, οι ερευνητές που δημοσιεύουν τα αποτελέσματα της μελέτης τους στο Nature Communications, προτείνουν την αλλαγή στις ίδιες τις αλιευτικές πρακτικές, με τρόπο τέτοιο ώστε τα ανεπιθύμητα ψάρια να μην αιχμαλωτίζονται.
Οι μεταρρυθμίσεις της ΚΑΠ τέθηκαν σε εφαρμογή την 1η Ιανουαρίου και προβλέπουν σταδιακή απαγόρευση των απορρίψεων μεταξύ 2015 και 2020. Οργανώσεις για την προστασία του περιβάλλοντος έκαναν τότε λόγο για μια «ιστορική ψηφοφορία».
Χωρίς να απορρίψει τα αποτελέσματα της μελέτης, εκπρόσωπος του WWF υπενθύμισε ότι «η ΚΑΠ είναι μόνο ένα από τα μέτρα με στόχο τη βελτίωση της υγείας των θαλασσών» και μίλησε για την ανάγκη συνεργασίας με τη βιομηχανία και τις κυβερνήσεις, ώστε να βρεθούν «αποδοτικές λύσεις που θα ωφελήσουν τόσο τη διατήρηση [της άγριας ζωής] όσο και εκείνους που εξαρτώνται από τη θάλασσα για να έχουν τα προς το ζην».
