Η ακραία δίαιτα είναι ο πιο πρόσφατος τρόπος για τους βαθύπλουτους να σηματοδοτήσουν τον πλούτο και το κύρος τους. Το ένα τοις εκατό των πλούσιων προβάλει ολοένα και περισσότερο ότι έχει υποτάξει τις ορέξεις του.
Ο συνιδρυτής της X, Τζακ Ντόρσεϊ, παραδέχτηκε κάποτε ότι νηστεύει 22 ώρες την ημέρα, ενώ ο πολυεκατομμυριούχος βιοχακερ Μπράιαν Τζόνσον έχει ισχυριστεί στο παρελθόν ότι νηστεύει 23 ώρες την ημέρα.
Πολλοί άλλοι εργαζόμενοι της Silicon Valley ορκίζονται σε ροφήματα αντικατάστασης γεύματος με το πρόσχημα του “biohacking”( συνδυασμός βιολογικών μελετών με την λεγόμενη καλλιέργεια χάκερ, που γεννά την πρακτική του hacking στο ίδιο μας το σώμα, προκειμένου να βελτιωθεί η απόδοση, η ευεξία και η υγεία μας).
Δεκάδες χάπια και μία μπουκιά κρυασάν
Αλλά η ακραία νηστεία δεν περιορίζεται μόνο στα tech bros: το βίντεο με την πρωινή ρουτίνα της Bella Hadid περιείχε πάνω από 20 διαφορετικά συμπληρώματα και βιταμίνες και μόνο μια μπουκιά από ένα θλιβερό κρουασάν.
@babybella777 mornings with me before we start making things for you cc @Orebella ☁️🤍🫶🏼🪩 #orebella
Δεν είναι τυχαίο ότι, σε περίοπτη θέση μεταξύ των ελίτ, βρίσκεται η χρήση του Ozempic , του φάρμακου της εποχής για την απώλεια βάρους, το οποίο λειτουργεί καταστέλλοντας την πείνα.
Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι περισσότεροι χρήστες του φαρμάκου συγκεντρώνονται σε εύπορες περιοχές όπως το Μανχάταν και το Χόλιγουντ. Ο Έλον Μασκ, ο τρίτος πλουσιότερος άνθρωπος εν ζωή, έχει επίσης παραδεχτεί ότι χρησιμοποιεί το φάρμακο.
Η ταξική πλευρά του φαγητού
Η σχέση ενός ατόμου με το φαγητό πάντα αποκάλυπτε πολλά για την τάξη του.
Η Pen Vogler, συγγραφέας του βιβλίου Stuffed:A History of Good Food and Hard Times in Britain. αναφέρει: «Ο παλιός φίλος των οικονομολόγων, η καμπύλη προσφοράς και ζήτησης, είναι ένας αρκετά αξιόπιστος δείκτης για το ποια τρόφιμα σηματοδοτούσαν υψηλό κύρος: το κυνήγι και το κρέας, η πώληση των οποίων ήταν ιδιαίτερα ελεγχόμενη από τη νορμανδική εισβολή και μετά, τα μπαχαρικά στη μεσαιωνική και την Αγγλία των Τυδώρ,τα γαλλικά τρόφιμα τον 19ο αιώνα», λέει.
«Για αιώνες οτιδήποτε εισαγόταν θεωρείτο υψηλού κύρους – και εξακολουθούμε να θεωρούμε υψηλής κοινωνικής αξία τα εισαγόμενα τρόφιμα, όπως το αβοκάντο ή η κινόα – ακόμη και αν πρόκειται για αγροτικά τρόφιμα στις χώρες προέλευσής τους».
«Τράμπα» στα σωματικά πρότυπα
Καθώς οι επιλογές τροφίμων συνδέονται τόσο στενά με την κοινωνική θέση, είναι επόμενο ότι θεωρούμε επίσης ορισμένους σωματότυπους ως πιο «επιθυμητούς» από άλλους.
«Η παχυσαρκία στο παρελθόν ήταν σύμβολο πλούτου και απουσίας προβλημάτων – και επομένως επιθυμητή – ενώ το χαμηλό βάρος συνδεόταν με τη φτώχεια – και επομένως ανεπιθύμητο», εξηγεί η δρ Maxine Woolhouse, λέκτορας Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Leeds Beckett με εμπειρία στις διατροφικές πρακτικές των κοινωνικών τάξεων
«Στη σύγχρονη εποχή, οι τάσεις έχουν αντιστραφεί». Η εργασιοκεντρική κοινωνία μας αφήνει ελάχιστο χρόνο στους ανθρώπους -ιδιαίτερα στα άτομα με χαμηλά εισοδήματα- να αγοράζουν και να μαγειρεύουν υγιεινά τρόφιμα ή να ασκούνται, και όπως λέει η Dr Woolhouse, «αυτός είναι ένας βασικός λόγος για τον οποίο η παχυσαρκία συνδέεται πλέον περισσότερο με την εργατική τάξη».
Σήμερα, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του κινήματος “body positivity”, η δυτική κουλτούρα συνεχίζει να απογειώνει το αδύνατο σώμα, και σημάδι του πραγματικού πλούτου είναι η ικανότητα να απέχει κανείς εντελώς από το φαγητό.
«Πνευματική» υπέρβαση
Η κατανάλωση φαγητού ουσιαστικά προδίδει αδυναμία σε μια εποχή που έχει εμμονή με την “αυτοβελτιστοποίηση». Η μη κατανάλωση φαγητού υποδηλώνει ότι το άτομο είναι κατά κάποιο τρόπο υπεράνω των αναγκών του και έχει επιτύχει την απόλυτη κυριαρχία επί του του σώματός του.
«Υπάρχει μια ιστορία στις ιουδαιοχριστιανικές κοινωνίες – και πιθανότατα σε πολλές άλλες θρησκείες, εξ ου και η ευρέως διαδεδομένη πρακτική της νηστείας – όπου η επίδειξη της έλλειψης ανάγκης για υλικά πράγματα, ειδικά για τροφή, και η ικανότητα επίδειξης αυτοελέγχου και πειθαρχίας αποτελούν σημάδια πνευματικής υπέρβασης» σημειώνει η Woolhouse.
Είναι γνωστό ότι η Ιταλίδα αγία Αικατερίνη της Σιένα νήστευε για παρατεταμένες χρονικές περιόδους, ως μέσο επίδειξης της αφοσίωσής της στον Θεό μέσω ακραίου αυτοελέγχου.
«Αλλά η δημόσια παραδοχή των διασημοτήτων ότι νηστεύουν για 23 ώρες την ημέρα ή ότι παίρνουν 14 διαφορετικά συμπληρώματα χάπια αντί για ένα ισορροπημένο πρωινό επιβραβεύει πρακτικές που σε άλλα πλαίσια θα θεωρούνταν ως διατροφικές διαταραχές», επισημαίνει η επιστήμονας.
Είναι προφανές, ότι οι ακραίες, μοδάτες τάσεις διατροφής είναι αναποτελεσματικές και επικίνδυνες. Αλλά αυτή η τάση δεν αφορά πραγματικά την υγεία. Είναι ένας τρόπος για τις εύπορες τάξεις να σηματοδοτήσουν τον πλούτο και το κύρος τους και να τοποθετηθούν πάνω από εμάς τους κοινούς θνητούς που ευτελίζουμε τους εαυτούς μας τρώγοντας.
naftemporiki.gr
