Skip to main content

Έρχεται ο πρώτος τρισεκατομμυριούχος – «Ας κόψουν οι κυβερνήσεις μερικά μηδενικά»

Ένα τρισεκατομμύριο δολάρια: Ένας αριθμός που μουδιάζει» το μυαλό»

Όταν ο  Ρόναλντ Ρέιγκαν – φίλος και σύμμαχος των υπερπλουσίων- προσπάθησε να κατανοήσει τι σημαίνει ένα τρισεκατομμύριο δολάρια, το περιέγραψε αρκετά γλαφυρά: «Προσπαθώ να σκεφτώ έναν τρόπο να δείξω πόσο μεγάλο είναι πραγματικά ένα τρισεκατομμύριο», είπε το 1981 μιλώντας για το εθνικό χρέος των ΗΠΑ.«Και το καλύτερο που μπόρεσα να σκεφτώ, είναι ότι αν είχατε στο χέρι σας μια στοίβα χαρτονομίσματα των χιλίων δολαρίων με ύψος μόνο τέσσερις ίντσες, θα ήσασταν εκατομμυριούχος. Ένα τρισεκατομμύριο δολάρια θα ήταν μια στοίβα χαρτονομισμάτων χιλίων δολαρίων ύψους 67 μιλίων».

Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της  Oxfam  την επόμενη δεκαετία ο κόσμος θα ζήσει την γέννηση του πρώτου τρισεκατομμυριούχου. Το ένα τρισεκατομμύριο είναι ένας αριθμός  που μουδιάζει το μυαλό, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά  ο Guardian.

Εντωμεταξύ και τα  στοιχεία για τον πλούτο ήταν εντυπωσιακά. Οι πέντε πλουσιότεροι άνδρες στον κόσμο διπλασίασαν τον πλούτο τους τα χρόνια που μεσολάβησαν από το 2020. Επτά από τις 10 μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο έχουν έναν δισεκατομμυριούχο ως διευθύνοντα σύμβουλο ή κύριο μέτοχο. Συνδυαστικά, η αξία αυτών των εταιρειών – στις οποίες περιλαμβάνονται η Apple, η Microsoft και η Saudi Aramco – υπερβαίνει το ΑΕΠ κάθε χώρας της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής μαζί. Δηλαδή 87 χώρες. Ουσιαστικά όλα όσα αγοράζονται, πωλούνται, καταναλώνονται, παράγονται και ονειρεύονται δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι μέσα σε ένα ολόκληρο έτος.

Όλοι ξεκίνησαν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο: ίδρυση εταιρειών, αγορά κτιρίων, κληρονομιά περιουσιακών στοιχείων από την οικογένεια και ούτω καθεξής.  Ο τρόπος με τον οποίο πολλές από αυτές τις περιουσίες έφτασαν σε τέτοιες ιλιγγιώδεις διαστάσεις είναι μέσω επενδύσεων αλλά και της κερδοσκοπίας. Η τάξη των δισεκατομμυριούχων δεν εργάζεται απλώς: βάζει τα χρήματά της να δουλέψουν, επίσης, και η αγορά τους ανταμείβει καλά.

«Οι περισσότεροι από εμάς πληρώνουμε φόρο για τα εισοδήματά μας με διψήφιους συντελεστές. Και αν είμαστε αρκετά τυχεροί ώστε να έχουμε περιουσιακά στοιχεία, πληρώνουμε φόρο για τα κέρδη όταν τα πουλάμε. Οι δισεκατομμυριούχοι, από την άλλη πλευρά, μπορούν να δανείζονται έναντι των αυξανόμενων επενδύσεών τους χρόνο με το χρόνο χωρίς να οφείλουν ούτε δεκάρα σε φόρους, καθώς οι φορολογικοί συντελεστές είναι χαμηλότεροι από αυτούς που ισχύουν για τους απλούς Αμερικανούς.», τονίζει επίσης ο Guardian.

Δεν διδασκόμαστε

Ιστορικά, οι σημαντικότερες αυξήσεις της οικονομικής ανισότητας έχουν επέλθει μετά από πολέμους, λοιμούς και εκτεταμένη ανισότητα.

Διανύουμε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από όλα αυτά, αλλά δεν βγαίνουμε από αυτήν σοφότεροι: η απόδειξη είναι ότι σύντομα θα εισέλθουμε στην εποχή των τρισεκατομμυριούχων.

Η επικείμενη άφιξη του τρισεκατομμυριούχου σηματοδοτεί ένα ακόμη βήμα προς τα πίσω στον αγώνα για μια πιο ισορροπημένη οικονομία και μια πιο υγιή δημοκρατία, σύμφωνα με το δημοσίευμα. Η τάξη των δισεκατομμυριούχων, αλλοιώνει την ισορροπία δυνάμεων στην αγορά, στην πολιτική και στην κοινωνία. Τα μέλη της κατέχουν εφημερίδες που διαμορφώνουν την κοινή γνώμη. Κάνουν δωρεές σε πολιτικούς που ψηφίζουν τους νόμους που επιθυμούν. Σύμφωνα με μια μελέτη, το 11% των δισεκατομμυριούχων του κόσμου έχει αναλάβει ή επιδιώξει πολιτικό αξίωμα, με το ποσοστό “συμμετοχής δισεκατομμυριούχων” στις απολυταρχίες να αγγίζει το εκπληκτικό 29%.

Η αύξηση των φόρων, η ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών και η επιδίωξη αναδιανομής των πόρων σε όσους τους έχουν ανάγκη αποτελούν εξαιρετικές πρωτοβουλίες που αξίζουν ευρείας δημόσιας υποστήριξης. Και θα πρέπει να σχεδιαστούν όχι μόνο σε εθνικό, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο: η ανισότητα μεταξύ χωρών και λαών έχει επίσης σημασία.

Και ο Guardian προτείνει μια ρηξικέλευθη λύση: 

«Οι κυβερνήσεις δεν θα πρέπει να αποκλείσουν ριζοσπαστικά μέτρα, όπως η θέσπιση ανώτατου ορίου στον πλούτο που μπορεί να έχει νόμιμα ένα άτομο. Μόλις φτάσει κανείς σε έναν ορισμένο αριθμό μηδενικών, αυτά τα ψηφία σε μια οθόνη είναι ακριβώς αυτό: Ψηφία . Δεν προσφέρουν κάτι παραπάνω στην ασφάλεια, στον τρόπο ζωής ή ακόμη και στην ευχαρίστηση. Ήρθε η ώρα να διαγράψετε μερικά από αυτά».

 Και λίγο ιστορία

Ο Τζον Τζέικομπ Άστορ, ένας Γερμανοαμερικανός επιχειρηματίας, θεωρείται ότι ήταν ο πρώτος Αμερικανός εκατομμυριούχος.

Έκανε την περιουσία του τον 18ο και τον 19ο αιώνα αγοράζοντας και πουλώντας διάφορα αγαθά: από γούνες και ακίνητα της Νέας Υόρκης μέχρι όπιο που έστελνε στην Κίνα. Ο Άστορ προέβλεψε τις τάσεις και εκμεταλλεύτηκε τη γεωπολιτική για να πλουτίσει- πούλησε ένα σωρό πράγματα σε ένα πλήθος ανθρώπων- και ο πλούτος του δημιούργησε περισσότερο πλούτο. Μέχρι εδώ, τόσο απλό.

Στη συνέχεια ήρθε ο Τζον Ροκφέλερ, ο πρώτος δισεκατομμυριούχος του κόσμου. Ο Ροκφέλερ κατασκεύασε και επένδυσε σε διυλιστήρια πετρελαίου την ώρα που ο κόσμος είχε αρχίσει να εθίζεται στην κηροζίνη και τη βενζίνη. Έφτασε να προΐσταται ενός τεράστιου μονοπωλίου, πνίγοντας τον ανταγωνισμό, γεγονός που έκανε τον ίδιο και την εταιρεία του, την Standard Oil, ακόμη πλουσιότερους.

Υπάρχουν περίπου 2.640 Ροκφέλερ στον κόσμο μας σήμερα, σύμφωνα με το Forbes. Όλοι τους ξεκίνησαν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο: ιδρύοντας εταιρείες, αγοράζοντας κτίρια, κληρονομώντας περιουσιακά στοιχεία από την οικογένεια κ.ο.κ., αν και οι νέοι δισεκατομμυριούχοι εργάζονται κυρίως στους τομείς της οικονομίας και της τεχνολογίας.

naftemporiki.gr