Της Νατάσας Στασινού
[email protected]
Στις 21:00 ώρα Ελλάδος η κεντρική τράπεζα των ΗΠΑ θα ανακοινώσει πιθανότατα, όπως όλοι περιμένουν, τη μείωση του βασικού επιτοκίου κατά 25 μονάδες βάσης στο εύρος 1,75%-2%. Τα όσα θα πει λίγο αργότερα ο Τζερόμ Πάουελ και κυρίως τα όσα θα πράξει τους επόμενους μήνες η Fed είναι λιγότερο εύκολο να προβλεφθούν. Έχει μπροστά της πολλά ερωτήματα και διλήμματα σε έναν κόσμο που δοκιμάζεται από εμπορικές διαμάχες, νομισματικούς πολέμους, γεωπολιτικά παιχνίδια και πετρελαϊκά σοκ.
Ο Πάουελ ενδεχομένως να είχε εδώ και καιρό αποφασίσ, τι μήνυμα θα στείλει στις αγορές και τον Ντόναλντ Τραμπ. Ωστόσο δεν θα μπορούσε να έχει σε καμία περίπτωση προβλέψει ότι λίγα 24ωρα πριν από τη συνεδρίαση της Fed θα δεχθεί επίθεση η μεγαλύτερη μονάδα παραγωγής πετρελαίου του πλανήτη και θα επιστρέψουν στο προσκήνιο τα σενάρια ανάφλεξης στη Μέση Ανατολή και εκρηκτικής ανόδου των τιμών του αργού.
Η εξέλιξη αυτή ήρθε απλώς να θυμίσει ότι οι κεντρικοί τραπεζίτες καλούνται να λάβουν καθοριστικής σημασίας αποφάσεις σε έναν διαρκώς μεταβαλλόμενο κόσμο. Πρέπει σήμερα να χαράξουν τη γραμμή για ένα αύριο, που κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα πως θα είναι.
Ο Ντόναλντ Τραμπ αυτή τη φορά τονίζει ότι «δεν υπάρχει βιασύνη» για μία απάντηση στο Ιράν, το οποίο έσπευσε να καταγγείλει ως δράστη της επίθεσης από την πρώτη στιγμή. Aν και μετά την απόφαση να αποσύρει τις ΗΠΑ από την πολυμερή συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης επιμένει σταθερά στην τακτική της «μέγιστης πίεσης» στην ιρανική οικονομία, δεν θέλει την μετωπική σύγκρουση. Ζυγίζει τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της πιθανής εμπλοκής σε έναν νέο ατέρμονο πόλεμο ή τον άμεσο αντίκτυπο στις τιμές της βενζίνης και τις κάλπες που έρχονται; Και θα κρατήσει έως τέλους αυτή τη στάση της αποτροπής της κλιμάκωσης, της προσπάθειας «αποθέρμανσης» της κατάστασης;
Ό,τι και εάν απαντήσουμε κινδυνεύουμε να διαψευστούμε, αφού στον «θαυμαστό καινούργιο κόσμο» μας ο πλανΗ ητάρχης αλλάζει διαθέσεις, προθέσεις και τακτική με ρυθμούς πολύ ταχύτερους από αυτούς, που κινείται η παγκόσμια οικονομία. Η εξέλιξη του εμπορικού πολέμου με την Κίνα το έχει αποδείξει. Οι φιλοφρονήσεις για τον «μεγάλο ηγέτη» και «καλό φίλο» Σι δίνουν πολύ γρήγορα τη θέση τους στις απειλές προς τον «εχθρό» και τους νέους δασμούς. Οι τελευταία με τη σειρά τους συνοδεύονται από δεσμεύσεις για επιστροφή στο τραπέζι του διαλόγου, αλλά και κριτική μέσω Twitter για την σκόπιμη υποτίμηση του γιουάν.
Οι σχέσεις ΗΠΑ- Ε.Ε. έχουν επίσης περάσει από σαράντα κύματα, ενώ εκείνες με την τρίτη μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη, την Ιαπωνία είναι σε ελαφρώς θολό τοπίο. Ο Αμερικανός πρόεδρος ανακοίνωσε συμφωνία, αλλά δεν παρουσιάστηκαν ποτέ οι λεπτομέρειές της ούτε έγινε καμία αναφορά στο πιο κρίσιμο θέμα- αυτό των εισαγωγών αυτοκινήτων.
Δεν είναι όμως μόνο οι κόντρες του Τραμπ και οι γεωπολιτικές εξελίξεις, που καλείται να ζυγίσει η Fed. Ένα απροσδόκητο άλμα στο επιτόκιο των repo- που αποτελεί βαρόμετρο για τις συνθήκες στις χρηματοοικονομικές αγορές των ΗΠΑ- αναγκάζει επίσης τη Fed να αναθεωρήσει σε έναν βαθμό τη στρατηγική της. Αν και η έλλειψη ρευστότητας που έφερε την εκτίναξη του επιτοκίου οφείλεται εν πολλοίς σε τεχνικούς λόγους, δεν ήταν δυνατό να αγνοηθεί. Η Fed αναγκάστηκε να παρέμβει για πρώτη φορά από το 2008 στην αγορά των repo, ρίχνοντας στο σύστημα 53 δισ. δολάρια. Θα ακολουθήσει νέα ένεση σήμερα, ύψους 75 δισ. δολαρίων.
Αναλυτές σχολίαζαν πως η εξέλιξη αυτή αποκαλύπτει ότι ίσως η Fed κινήθηκε με υπερβολικά μεγάλα βήματα στην προσπάθεια να συρρικνώσει τον ισολογισμό της, που φούσκωσε ύστερα από αλλεπάλληλους «γεναίους» γύρους ποσοτικής χαλάρωσης (QE). Η ΕΚΤ αντιμέτωπη και εκείνη με μία σειρά από αβεβαιότητες, μεταξύ των οποίων και η εξέλιξη του Brexit, μετάνιωσε τη δική της απόφαση να τερματίσει το QE τον περασμένο Δεκέμβριο και ετοιμάζεται να το επαναφέρει τον Νοέμβριο. O Τζερόμ Πάουελ δεν είναι σίγουρς ακόμη εάν πρέπει να μετανιώσει για την απόφαση να μην υποκύψει στις πιέσεις αγορών και Τραμπ.
naftemporiki.gr
