Από την έντυπη έκδοση
Σε συμψηφισμούς απαιτήσεων των φορολογουμένων από το Δημόσιο με μη ληξιπρόθεσμες φορολογικές οφειλές τους, καθώς επίσης και με ρυθμισμένες, σε μηνιαίες δόσεις, οφειλές τους προς την εφορία μπορούν να προχωρήσουν οι αρμόδιες υπηρεσίες της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, σύμφωνα με το άρθρο 83 του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων.
Στο πλαίσιο αυτό είναι δυνατό να συμψηφιστούν οι οφειλόμενες από το Δημόσιο αναδρομικές αυξήσεις μισθών ή συντάξεων οι οποίες επιδικάστηκαν με βάση αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας σε χιλιάδες εν ενεργεία και συνταξιούχους δημοσίους λειτουργούς (ένστολους, δικαστικούς, πανεπιστημιακούς κ.λπ.), καθώς επίσης και επιστροφές φόρων οφειλόμενες από τις ΔΟΥ σε φυσικά πρόσωπα ή επιχειρήσεις με απλήρωτες φορολογικές οφειλές των δικαιούχων, ακόμη κι αν οι οφειλές αυτές δεν έχουν καταστεί ληξιπρόθεσμες (όπως για παράδειγμα ο ΕΝΦΙΑ του 2018 ή οι μη ληξιπρόθεσμες δόσεις του φόρου εισοδήματος του φορολογικού έτους 2017) ή ακόμη κι αν οι οφειλές τους έχουν ενταχθεί στις ρυθμίσεις των 100 δόσεων ή στις «πάγιες ρυθμίσεις» των 12-24 μηνιαίων δόσεων.
Σύμφωνα ειδικότερα με τα όσα αναφέρονται σε έγγραφο της Γενικής Διεύθυνσης Φορολογικής Διοίκησης της ΑΑΔΕ, το οποίο κατατέθηκε στη Βουλή στις 2 Αυγούστου 2018 για να απαντηθεί γραπτώς ερώτηση κοινοβουλευτικού ελέγχου:
1) Βάσει του άρθρου 83 του ν.δ. 356/74 (Κ.Ε.Δ.Ε.), οι οφειλές προς το Δημόσιο που υπόκεινται σε συμψηφισμό είναι:
α) οι βεβαιωμένες οφειλές είτε είναι ληξιπρόθεσμες είτε όχι,
β) οι βεβαιωμένες οφειλές που τελούν σε δικαστική ή διοικητική αναστολή,
γ) οι βεβαιωμένες οφειλές που για οποιονδήποτε λόγο καταβάλλονται τμηματικά,
δ) οι παραγεγραμμένες οφειλές, οι οποίες αντιτάσσονται σε συμψηφισμό για μια τριετία από τη συμπλήρωση της παραγραφής τους.
2) Συμψηφισμός απαιτήσεων κατά του Δημοσίου, έναντι βεβαιωμένων οφειλών προς αυτό (ληξιπρόθεσμων, μη ληξιπρόθεσμων, ευρισκόμενων σε αναστολή ή ρυθμισμένων), δύναται να αντιταχθεί σε κάθε περίπτωση κατά την οποία ο οφειλέτης έχει βεβαία χρηματική απαίτηση κατά του Δημοσίου, εκκαθαρισμένη και αποδεικνυόμενη από τελεσίδικη δικαστική απόφαση ή από δημόσιο έγγραφο. Οι απαιτήσεις που προτείνονται σε συμψηφισμό πρέπει να είναι αμοιβαίες (μεταξύ δύο προσώπων), δηλαδή ο οφειλέτης της μιας απαίτησης να είναι δανειστής της άλλης και μάλιστα κατά τον ίδιο χρόνο. Πιο συγκεκριμένα, οι οφειλές πρέπει να είναι βεβαιωμένες στο στενό Δημόσιο και οι απαιτήσεις του οφειλέτη να προέρχονται από το εν στενή εννοία Δημόσιο και όχι από τρίτα πρόσωπα (π.χ. Ν.Π.Δ.Δ., Ο.Τ.Α., ευρύτερο Δημόσιο Τομέα). Τέλος απαιτείται να έχει εκδοθεί, κατά τις κείμενες δημοσιολογιστικές διατάξεις, χρηματικό ένταλμα πληρωμής ή άλλος τίτλος πληρωμής.
3) Ο συμψηφισμός με μη ληξιπρόθεσμα χρέη, καθώς και με χρέη ενταγμένα σε ρύθμιση τμηματικής καταβολής έχει κριθεί σύμφωνος με τις διατάξεις του Συντάγματος (απόφαση Σ.τ.Ε. 2164/2012) και δεν ανατρέπει την εμπιστοσύνη που επέδειξαν οι οφειλέτες του Δημοσίου στη χαριστική προθεσμία που τους χορηγήθηκε για την εξόφληση των οφειλών τους μέσω της τμηματικής καταβολής. Κι αυτό διότι στο θεσμικό πλαίσιο περί διευκολύνσεων/ρυθμίσεων τμηματικής καταβολής (τόσο για τις ρυθμίσεις που χορηγούνται σήμερα όσο και για τις ρυθμίσεις που χορηγούνταν στο παρελθόν, οι δόσεις των οποίων συνεχίζουν να καταβάλλονται και σήμερα) προβλέπεται το δικαίωμα του Δημοσίου να προβαίνει σε συμψηφισμό των οφειλών προς αυτό με απαιτήσεις κατ’ αυτού. Τούτο διότι η υπαγωγή οφειλών σε διευκόλυνση/ρύθμιση τμηματικής καταβολής παρέχει ευεργετήματα για την πέραν των νομίμων προθεσμιών τμηματική καταβολή των οφειλών, υπό όρους και προϋποθέσεις, χωρίς ωστόσο να αίρεται ο ληξιπρόθεσμος χαρακτήρας των οφειλών αυτών.
