Αναλυτικό άρθρο σχετικά με συνεδρίαση της Πέμπτης του Eurogroup για την Ελλάδα φιλοξενεί η Süddeutsche Zeitung στις οικονομικές της σελίδες. Ο σχολιαστής αναφέρεται στο επίμαχο σημείο της συμφωνίας της 14ης Αυγούστου του 2015, όπου σημειώνεται ότι το ΔΝΤ πρέπει να παραμείνει στο ελληνικό πρόγραμμα. Όμως η απόφαση δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί και το ερώτημα, στο οποίο θα πρέπει οι υπουργοί Οικονομικών να απαντήσουν είναι πότε θα εφαρμόσουν τη συμφωνία ή πότε θα την παραβιάσουν.
EΜΣ στη θέση του ΔΝΤ;
Εύκολη λύση στο δίλημμα δεν υπάρχει αλλά παρόλα αυτά υπάρχουν δύο δυνατότητες, υποστηρίζει ο σχολιαστής. «Η μια είναι επιθυμητή, η άλλη ρεαλιστική. Εάν ήταν στο χέρι των συμμετεχόντων στο ελληνικό παζλ, τότε θα αντικαθιστούσαν το ΔΝΤ με ένα ευρωπαϊκό θεσμό ελέγχου, τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας EMΣ. Από καθαρά οικονομικής άποψης οι Ευρωπαίοι δεν χρειάζονται τα δισ. του Ταμείου, από τεχνικής ο EΜΣ στο μεταξύ θα μπορούσε να αναλάβει το ρόλο ενός ευρωπαϊκού νομισματικού ταμείου. Αλλά αυτό το σενάριο δυστυχώς δεν είναι ρεαλιστικό, τουλάχιστον όχι ακόμη».
Ο σχολιαστής ανατρέχει στο παρελθόν και υπενθυμίζει ότι ο απαράβατος όρος συμμετοχής του ΔΝΤ δεν υπάρχει μόνο στο κείμενο της απόφασης του Αυγούστου 2015, αλλά τόσο το γερμανικό όσο και σε άλλα εθνικά κοινοβούλια ενέκριναν το πρόγραμμα με τη σταθερή πεποίθηση στη συμμετοχή του Ταμείου. Τυχόν αντικατάστασή του από το EΜΣ θα έπρεπε να περάσει από τη γερμανική βουλή, κάτι που θέλει να αποτρέψει ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, μιας και η αναθέρμανση της ελληνικής κρίσης αποτελεί εσωτερικοπολιτική βόμβα, που θα έδινε στο λαϊκιστικό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» μεγάλη χαρά. Εκτός αυτού υπάρχουν και οι εκλογές στην Ολλανδία με το κόμμα του λαϊκιστή Βίλντερς να έρχεται πρώτο.
«Παραχωρήσεις και από τις δυο πλευρές»
«Άρα», συμπεραίνει ο σχολιαστής, «δεν υπάρχει άλλος δρόμος από την παραμονή του ΔΝΤ. Και όποιος το επιθυμεί, πρέπει παράλληλα να δεχθεί και τους όρους του». Η εφημερίδα περιγράφει την όλη προβληματική, τις διαφορές απόψεων για το κατά πόσο είναι βιώσιμο το ελληνικό χρέος και τις γερμανικές απαιτήσεις για διατήρηση του πρωτογενούς πλεονάσματος από το 2018 και για άλλα δέκα χρόνια στο 3,5%. Και σημειώνει:
«Όποια κι αν είναι η κατάληξη των διαπραγματεύσεων και οι δύο πλευρές θα πρέπει να κάνουν παραχωρήσεις. Στο τέλος θα μείνει μια πικρή αλήθεια, ότι η Ελλάδα είναι χώρα που οι άλλοι αποφασίζουν γι’ αυτήν (…) Για γεωστρατηγικούς λόγους η Ε.Ε. δεν πρέπει να αφήσει την Ελλάδα να καταρρεύσει. Την χρειάζεται ως αξιόπιστο εταίρο για τη φύλαξη των εξωτερικών συνόρων και για την υπέρβαση της προσφυγικής κρίσης, που παρά τα προβλήματα η χώρα κινήθηκε πάντα στο πνεύμα ευρωπαϊκής ανάληψης ευθύνης (…) τυχόν Grexit θα προσέθετε άλλη μια σοβαρή κρίση στη ήδη διχασμένη Ευρώπη. Καλά θα έκαναν λοιπόν οι υπουργοί Οικονομικών να υλοποιήσουν επιτέλους την σαφώς διατυπωμένη υπόσχεσή τους και να βάλουν το ΔΝΤ στο πρόγραμμα, καλύτερα πριν τις εκλογές στην Ολλανδία».
