Skip to main content

Ποιος φοβάται το ισχυρό δολάριο;

της Νατάσας Στασινού
[email protected]

Η περίοδος του πολύ φθηνού δολαρίου φαίνεται να πλησιάζει στο τέλος της. Το αμερικανικό νόμισμα έχει ανακάμψει στα υψηλότερα επίπεδα από τις αρχές του έτους, με τους αναλυτές να βλέπουν περαιτέρω ανατίμησή του, τους επόμενους μήνες, καθώς θα συνεχιζονται οι επιτοκιακές αυξήσεις από τη Federal Reserve, την ώρα που άλλες μεγάλες κεντρικές τράπεζες του πλανήτη θα τηρούν στάση αναμονής. 

Η ανατίμηση του δολαρίου σίγουρα δεν είναι καλοδεχούμενη εξέλιξη από τον Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος σε αντίθεση με τους προηγούμενους προέδρους των ΗΠΑ, που τόνιζαν επισήμως πως «το ισχυρό δολάριο είναι προς το συμφέρον των ΗΠΑ», δεν έχει κρύψει την πρόθεσή του να το κρατήσει σε σχετικά χαμηλά επίπεδα σε σχέση με τους άλλους μεγάλους ανταγωνιστές. Και τούτο γιατί πιστεύει πως θα στηρίξει τις εξαγωγές και κατά συνέπεια τον στόχο του για ρυθμούς ανάπτυξης κοντά στο 3%. Μάλιστα από τότε, που ανέλαβε τα ηνία της μεγαλύτερης οικονομίας του πλανήτη, ο κ. Τραμπ έχει εξαπολύσει επανειλημμένα επιθέσεις κατά των Ευρωπαίων κα ειδικότερα κατά των Γερμανών, διατεινόμενος ότι το ευρώ είναι υποτιμημένο. Έχει κατηγορήσει δε ευθέως την Κίνα και τη Ρωσία ότι διατηρούν σκοπίμως υποτιμημένα τα δικά τους νομίσματα. 

Σήμερα το αμερικανικό νόμισμα παρουσιάζει άνοδο 0,3% έναντι του ενιαίου ευρωπαϊκού, με την ισοτιμία στο 1,2091 δολάρια ανά ευρώ. Ο Δείκτης Δολαρίου, που παρακολουθεί την πορεία του έναντι των κυριότερων νομισμάτων στην αγορά, ενισχύεται επίσης 0,3% στις 85,56 μονάδες. Την περασμένη εβδομάδα ο Δείκτης ενισχύθηκε 1,1%, γεγονός που σηματοδοτεί τη μεγαλύτερη εβδομαδιαία ανατίμηση για το αμερικανικό νόμισμα από το 2016, ενώ συνολικά τον Απρίλιο είναι μεταξύ των νομισμάτων με τις κορυφαίες επιδόσεις στην αγορά, έχοντας ανακάμψει περίπου 3,5% από το ναδίρ του Φεβρουαρίου. Υπενθυμίζεται ότι πέρυσι είχε υποτιμηθεί περίπου 8%, ενώ και το πρώτο τρίμηνο του έτους παρέμενε υπό πίεση. 

Η ανατίμησή του αποτελεί ένδειξη της εμπιστοσύνης των επενδυτών στις προοπτικές της αμερικανικής οκονομίας, αλλά και εκτιμήσεων για επιτάχυνση του πληθωρισμού και σφιχτή νομισματική πολιτική. Όσο ανεβαίνει το δολάριο τόσο προβλέπεται να ανεβαίνουν και οι αποδόσεις των αμερικανικών ομολόγων, δηλαδή το κόστος δανεισμού των ΗΠΑ στις αγορές. Την περασμένη εβδομάδα η απόδοση του δεκαετούς κρατικού ομολόγων των ΗΠΑ έσπασε το φράγμα του 3%. Σήμερα κινείται κοντά στο 2,97%, αλλά εκτιμάται ότι δεν θα αργήσει η ώρα, που επιστρέψει πάνω από το 3%. 

Την ίδια ώρα οι ενδείξεις επιβράδυνσης των μεγάλων οικονομιών της Ευρωζώνης, που ενισχύουν το σενάριο των αργών βημάτων από την ΕΚΤ, κρατούν σε χαμηλά επίπεδα τις αποδόσεις των ομολόγων της περιοχής, εκτινάσσοντας το spread αμερικανικών- γερμανικών ομολόγων σε υψηλά σχεδόν τριών δεκαετιών. Οι υψηλές αποδόσεις των αμερικανικών ομολόγων καθιστούν πιο ακριβό σπορ το σορτάρισμα του δολαρίου, καθώς οι επενδυτές πρέπει να δανειστούν στο αμερικανικό νόμισμα για να ποντάρουν εναντίον του όπως εξηγούν αναλυτές της WSJ. Δίνουν έτσι με τη σειρά τους περαιτέρω ώθηση στο δολάριο. 

Αν και το ισχυρό νόμισμα μπορεί να προσελκύσει περισσότερα ξένα κεφάλαια στην αμερικανική αγορά κρατικού χρέους, «τρώει» την κερδοφορία των αμερικανικών πολυεθνικών, που στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό στις πωλήσεις τους στο εξωτερικό. Αξίζει να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με στοιχεία της FactSet, περίπου το 60% των αμερικανικών εταιρειών που έχουν ήδη ανακοινώσει αποτελέσματα πρώτου τριμήνου επικαλέστηκαν την αδυναμία του δολαρίου ως παράγοντα στήριξης των κερδών τους. Αυτός ο παράγοντας ενδεχομένως να χαθεί το τρέχον και τα επόμενα τρίμηνα. 

Υπάρχει, όμως, και κάποιος ακόμη, που φοβάται το ισχυρό δολάριο πέραν του Λευκού Οίκου και των αμερικανικών επιχειρηματικών κολοσσών. Οι αναδυόμενες αγορές, για τις οποίες η ανατίμηση του αμερικανικού νομίσματος έχει και στο παρελθόν αποδειχθεί μεγάλη δοκιμασία. Οι ειδικοί βλέπουν ισχυρές πιέσεις στις μετοχές και τα ομόλογα των αναδυόμενων οικονομιών και ειδικά εκείνων, που τα νομίσματα υποτιμούνται αισθητά έναντι του δολαρίου, όπως είναι το ρεάλ Βραζιλίας, η τουρκική λίρα και το ραντ Νοτίου Αφρικής.