© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Το U-Theatre της Ταϊβάν, ένα από τα πλέον αναγνωρισμένα καλλιτεχνικά σχήματα της Ασίας, έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα για μία και μοναδική παράσταση.
Το πολυσυζητημένο έργο «Sword of Wisdom», μία συγκλονιστική σύνθεση μουσικής, κίνησης, πνευματικότητας και θεάτρου, που έχει ταξιδέψει σε δεκάδες σκηνές σε όλο τον κόσμο, από τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο έως τη Μόσχα και την Οσάκα, ανεβαίνει στο Θέατρο Πάλλας την Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου, στις 9 μ.μ. [Βουκουρεστίου 5, Αθήνα].
Το «Sword of Wisdom» (Το Σπαθί της Σοφίας) είναι ένα θέαμα-τελετουργία, όπου το σώμα και ο ήχος γίνονται εργαλεία εσωτερικής αναζήτησης. Εμπνευσμένο από τέσσερις βουδιστικούς στίχους, το έργο αφηγείται την ιστορία του «Γενναίου» –ενός πολεμιστή που, αντιμετωπίζοντας τον φόβο και την άγνοια, φτάνει σταδιακά στην πνευματική διαύγεια και τη βαθιά κατανόηση του εαυτού του.
Με μία αρμονική σύνθεση παραδοσιακών κρουστών, πολεμικών τεχνών, χορού, Tai Chi, ακρίβειας και σιωπής, το έργο μεταφέρει τον θεατή σε έναν «μαγνητικό χώρο», όπου κίνηση και ακινησία, δύναμη και τρυφερότητα συνυπάρχουν. Ένα ταξίδι από το εξωτερικό στο εσωτερικό τοπίο του ανθρώπου.
Το U-Theatre ιδρύθηκε το 1988 από την Liu Ruo-Yu· μιλήσαμε μαζί της.
Όταν ιδρύθηκε το U-Theater το 1998, επηρεαστήκατε από την αισθητική προσέγγιση και τη μέθοδο εκπαίδευσης του Jerzy Grotowski. Μιλήστε μας για αυτή και για την επιρροή της στη «δημιουργία» του U-Theater;
«Τη δεκαετία του ’80, οι περισσότεροι νέοι στην Ταϊβάν κοίταζαν προς τα έξω, κυνηγώντας τις ευκαιρίες της Δύσης. Ήμουν ανάμεσα σε αυτούς, και ακριβώς επειδή σπούδασα στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης γνώρισα τον Grotowski. Αυτή η συνάντηση με μετέτρεψε από κάποιον που πάντα κοίταζε προς τα έξω, σε κάποιον που άρχισε να αναρωτιέται εσωτερικά: Ποιος είμαι;
Ο Grotowski με αφύπνισε, θέτοντας δύο ουσιαστικά ερωτήματα· ακριβώς, όπως θα σε ξάφνιαζε με τις ερωτήσεις του ένας δάσκαλος του Ζεν. Πρώτον, μου είπε: “Από το έργο σου, βλέπω ότι είσαι ένας δυτικοποιημένος Κινέζος”. Δεν ήταν έπαινος, ήταν μια υπενθύμιση ότι είχα χάσει την επαφή με την πολιτιστική μου κληρονομιά. Δεύτερον, σε απάντηση στο έργο μου, που ήταν εμπνευσμένο από “το Όνειρο της Πεταλούδας” του Ζουάνγκτζι, ρώτησε: “Ποιος ονειρεύεται; Είναι το δικό σου όνειρο ή του Ζουάνγκτζι;” Αυτό ήταν το κάλεσμα για να αντιμετωπίσω την ίδια μου την ταυτότητα.
Επιστρέφοντας στην Ταϊβάν, ξεκίνησα ένα “Πρόγραμμα Επιστροφής στην Πηγή”, για να επανασυνδεθώ με την παραδοσιακή κουλτούρα. Αργότερα, με την ένταξη του Huang Chih-Chun, διαμορφώσαμε το βασικό όραμα του U-Theatre: την ενότητα του Τάο και της Τέχνης.
Μέσω του Grotowski συνειδητοποίησα ότι το θέατρο δεν είναι μια επίδειξη δεξιότητας αλλά, ένα μονοπάτι εξερεύνησης και μεταμόρφωσης εαυτού· ένα εσωτερικό ταξίδι του ερμηνευτή, που συνδέεται με την προέλευση της ανθρωπότητας και τη μεταδίδει».
Διαβάζουμε στη σελίδα σας στο διαδίκτυο, ότι οι ερμηνευτές σας εκπαιδεύονται σε «διαλογισμό, Τσι Γκονγκ, μια αρχαία άσκηση αναπνοής, εσωτερικές πολεμικές τέχνες, σύγχρονο χορό και μουσική». Πώς καταλήξατε να επιμεληθείτε αυτήν τη συλλογή πρακτικών; Και ποιο είναι το νήμα που συνδέει όλα αυτά;
«Στο U-Theatre, ο πυρήνας της εκπαίδευσής μας έγκειται στα “Τρία Χτυπήματα”: “χτύπημα του τυμπάνου” -η πειθαρχία του τυμπάνου, «χτύπημα με τη γροθιά» -η δύναμη των πολεμικών τεχνών και, «χτύπημα σε κατάσταση διαλογισμού» -η ηρεμία του νου.
Στην αρχαιότητα, τα τύμπανα ήταν πολύ περισσότερο από απλά μουσικά όργανα -χρησιμοποιούνταν σε τελετουργίες για να ξορκίσουν το κακό, να τρομάξουν τους εχθρούς, να γιορτάσουν νίκες ή να αφυπνίσουν την καρδιά, όπως με τις καμπάνες των ναών και τα βραδινά τύμπανα. Έτσι, το τύμπανο κατέστη κεντρικό στην πρώιμη αναζήτησή μας για πολιτισμικές ρίζες.
Ο Huang Chi-Chun, που μεγάλωσε στη Μαλαισία, κληρονόμησε κινεζικές παραδόσεις όπως το τύμπανο του χορού των λιονταριών (lion dance drum: παραδοσιακός καντονέζικος χορός με συνοδεία τυμπάνου, αντιπροσωπευτικός της ιδιαίτερης κουλτούρας της Κίνας) και τις πολεμικές τέχνες. Ένα ταξίδι στην Ινδία εμβάθυνε την κατανόησή του ως προς το “να ζεις στο παρόν”, μέσα από μήνες διαλογισμού. Περιέγραψε τα τύμπανά μας ως: “Το ένα χέρι κρατάει ένα λουλούδι, και δίνει κάθε χτύπο με γαλήνη. Το άλλο κρατάει ένα σπαθί, υποτάσσοντας τις χαοτικές σκέψεις με τη βροντή του τυμπάνου”.
Το “χτύπημα με τη γροθιά” αναφέρεται στην πολεμική εκπαίδευση, που καλύπτει εξωτερικές και εσωτερικές πρακτικές -Τάιτζι, Τσι Γκονγκ, γιόγκα και ιερούς χορούς. Αυτές οι πρακτικές βελτιώνουν το σώμα, καλλιεργούν την εσωτερική ενέργεια και ενοποιούν την κίνηση με την ακινησία. Στόχος δεν είναι η επίδειξη της τεχνικής, αλλά η επιστροφή στη ρίζα της ζωής, στην ενότητα με τον ουρανό και τη γη, στην κατάσταση που οι αρχαίοι ονόμαζαν “γνώση του πεπρωμένου κάποιου”».
«Τέχνη είναι η παρουσίαση της ποιότητας ζωής αφού κατέβεις από τη σκηνή»· θα μας εξηγήσετε τα λόγια σας αυτά;
«Στον πυρήνα της, η πρακτική αφορά στην επίγνωση -μια αδιάσπαστη παρουσία, στιγμή προς στιγμή. Η εκπαίδευσή μας οδηγεί από το συνηθισμένο στην κοινωνία με το θείο, σε μια κατάσταση ενότητας με όλα. Επεκτείνεται πέρα από τη σκηνή, διαμορφώνοντας την ποιότητα ζωής εκτός σκηνής. Για εμάς, η σκηνή δεν είναι ένα μέρος για να αποδείξουμε ποιοι είμαστε αλλά, ένα μέρος για να δούμε ποιοι πραγματικά είμαστε».
Υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που ζητήσατε από τους ερμηνευτές σας να κάνουν για να προετοιμαστούν για τη δημιουργία του «Sword of Wisdom»; Κι αληθεύει ότι η ενότητα «Αντιμετώπιση» συνδέεται με μια προσωπική σας ιστορία; Θα θέλατε να τη μοιραστείτε μαζί μας;
«Η δημιουργία του “Sword of Wisdom” ξεκίνησε το 2000 κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής μας περιοδείας στην Ιταλία και τη Γαλλία. Οι επισκέψεις στο κέντρο Pontedera των Grotowski & Thomas μάς άφησαν έντονες εντυπώσεις. Αναγνωρίζοντας το φορτωμένο πρόγραμμά μας, κάναμε ένα διάλειμμα· με την επιστροφή μας στην Ταϊβάν, όλα τα μέλη πήραν τρεις μήνες ξεκούρασης. Ο Huang Chih-Chun πήγε στην Ινδία, ενώ εγώ έκανα ένα retreat 36 ημερών στο νησί Matsu.
Την 35η ημέρα, είδα καθαρά την απατηλή, συνεχώς μεταβαλλόμενη φύση των σκέψεών μου και, τελικά, κατάλαβα τι σημαίνει να “βλέπεις τον εαυτό σου”. Γέλασα και έκλαψα με τον παραλογισμό. Αργότερα, έγραψα: “Εκείνη την ημέρα απλώς καθόμουν. Ένα φως εμφανίστηκε μπροστά μου. Είδα τον εαυτό μου -πολλές εκδοχές του εαυτού μου”. Αυτές οι λέξεις έγιναν στίχοι στο έργο.
Αυτό ήταν το πρώτο μας έργο με μια σαφή δραματική δομή. Πέρα από το τύμπανο, οι ερμηνευτές εκπαιδεύτηκαν στη συναισθηματική έκφραση και τη σκηνική παρουσία, ενσωματώνοντας σταδιακά στοιχεία “μυστηριακού παιξίματος”. Χρόνια αργότερα, προσάρμοσα αυτά τα μαθήματα στις δικές μας μεθόδους εκπαίδευσης».
Με σχεδόν 40 χρόνια ιστορίας, ποια μελλοντική κατεύθυνση οραματίζεται το U-Theatre;
«Έχουν περάσει σχεδόν σαράντα χρόνια από την ίδρυση του U-Theatre. Πριν από είκοσι χρόνια, συνεργαστήκαμε ακόμη και με ένα τοπικό λύκειο για να δημιουργήσουμε μια τάξη παραστατικών τεχνών. Σε δεκατρία χρόνια αναδείχθηκαν δέκα τάξεις αποφοίτησης. Μερικοί από αυτούς τους μαθητές παραμένουν μαζί μας, ενώ άλλοι συνεισφέρουν στην κοινωνία σε διάφορους τομείς. Ήταν ένα απαιτητικό αλλά και ικανοποιητικό εκπαιδευτικό ταξίδι.
Κοιτάζοντας μπροστά, ελπίζουμε να μοιραστούμε με το ευρύτερο κοινό τις μεθόδους εκπαίδευσης που βοηθούν κάποιον να γνωρίσει τον εαυτό του -μέσα από το σώμα, το νου και το πνεύμα. Σχεδιάζουμε, επίσης, να δημιουργήσουμε μια μόνιμη πανεπιστημιούπολη παραστάσεων και ένα κέντρο διαλογισμού στην Ταϊβάν.
Καλλιτεχνικά, το U-Theatre θα συνεχίσει να εξερευνά νέες δυνατότητες στο θέατρο, με τις βάσεις του ριζωμένες στην αρχική μας αποστολή: να καθοδηγήσουμε τους νέους της Ταϊβάν να επανασυνδεθούν με τις πολιτισμικές τους καταβολές και να γίνουν σύγχρονοι ερμηνευτές βασισμένοι στην αρχαία σοφία και την ολοκληρωμένη πρακτική σώματος-νου».
Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου 2025
Θέατρο Παλλάς, Βουκουρεστίου 5, Αθήνα
Ώρα έναρξης: 21:00
Εισιτήρια από 20€
Προπώληση εισιτηρίων: www.more.com
“Απόλυτη αρμονία σώματος και πνεύματος” – The Times, Λονδίνο
“Ένα διαλογιστικό σοκ αισθήσεων” – Global Media Post
“Μία από τις πιο πνευματικές και καθηλωτικές παραστάσεις της εποχής μας” – Financial Times
