Με αποθέωση από το κοινό και θριαμβευτικά σχόλια από τον διεθνή Τύπο πραγματοποιήθηκε η παγκόσμια πρεμιέρα της παράστασης «Ο Όρκος της Ευρώπης» σε σκηνοθεσία του Ουαζντί Μουαουάντ στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, στις 1 και 2 Αυγούστου 2025, σφραγίζοντας με εντυπωσιακό τρόπο το φετινό, επετειακό έτος του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου.
Όσοι παρακολούθησαν την παράσταση του Μουαουάντ -ενός από τους πλέον εμβληματικούς σκηνοθέτες του σύγχρονου Ευρωπαϊκού θεάτρου, όπως τον έχει χαρακτηρίσει η Le Monde- κάνουν λόγο για μια εμπειρία που δεν ξεχνιέται εύκολα.
Ένα σύγχρονο δράμα με αρχαία έμπνευση και ένταση, που φέρνει στο φως το τραύμα και που αποδεικνύει πως το Θέατρο μπορεί να γίνει χώρος μέθεξης και ίασης.
Οι κριτικές από μεγάλα διεθνή ΜΜΕ συμφώνησαν: πρόκειται για μια από τις πιο τολμηρές, συγκινητικές και ουσιώδεις θεατρικές πράξεις των τελευταίων ετών. «Ο Όρκος της Ευρώπης» έφερε στο προσκήνιο ζητήματα όπως το διαγενεακό τραύμα και η εξάπλωση της βίας. Ο Λιβανοκαναδός συγγραφέας και σκηνοθέτης Ουαζντί Μουαουάντ, γνωστός για τη βαθιά πολιτική και ποιητική του γραφή, παρέδωσε ένα έργο εκρηκτικό και σπαρακτικό που «μίλησε» στην ψυχή των θεατών. Μια κορυφαία στιγμή που θα μείνει χαραγμένη στη μνήμη όσων την παρακολούθησαν.
Οι κριτικές υπογράμμισαν τόσο την καθηλωτική δύναμη του φιλοσοφικού κείμενου του Μουαουάντ όσο και τις εξαιρετικές ερμηνείες των έξι σπουδαίων ηθοποιών που βρέθηκαν στη σκηνή του Αργολικού θεάτρου. Η Juliette Binoche, η Violette Chauveau, η Δανάη Επιθυμιάδη, η Daria Pisareva, η Leora Rivlin και ο Emmanuel Schwartz έδωσαν ερμηνείες υψηλής υποκριτικής δύναμης, μεταφέροντας με ένταση και ευαισθησία το τραύμα, τη σιωπή και τη μνήμη που διατρέχουν το έργο.
Το έργο αποτέλεσε μια σύμπραξη του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου με το La Colline – Théâtre National και δημιουργήθηκε από τον συγγραφέα και σκηνοθέτη με ανάθεση του Φεστιβάλ, στο πλαίσιο του επιτυχημένου Κύκλου Contemporary Ancients, ενός κύκλου αναθέσεων σε συγγραφείς για νέα έργα, εμπνευσμένα από το Αρχαίο Δράμα.
«Ο Όρκος της Ευρώπης» ήταν η τελευταία παραγωγή του Φεστιβάλ για το επετειακό έτος 2025 στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου.
Οι κριτικές του διεθνούς Τύπου
«Ο “Όρκος της Ευρώπης” του Wajdi Mouawad με τη Juliette Binoche: μια συγκλονιστική εμπειρία στην Επίδαυρο
Μια παράσταση με έξι εξαιρετικούς ηθοποιούς και ένα κοριτσάκι 8 ετών – εμφανώς ενθουσιασμένο που βρίσκεται στο αρχαίο θέατρο. Η Violette Chauveau, η Leora Rivlin, η Daria Pisareva, η Δανάη Επιθυμιάδη, ο Emmanuel Schwartz και φυσικά η Juliette Binoche. Αυτό που κάνει την παράσταση να ξεχωρίζει είναι ακριβώς αυτή η συλλογικότητα. Καμία ηθοποιός, ούτε καν η διάσημη πρωταγωνίστρια, δεν κυριαρχεί. Σχηματίζουν πραγματικά έναν χορό – κι από τις πιο δυνατές στιγμές αυτής της τρίγλωσσης (και με διαλείμματα σε άλλες γλώσσες) παράστασης είναι όταν οι πέντε γυναίκες δεν είναι πια παρά ένα σώμα, σαν ένα παζλ πέντε κομματιών που αποκαλύπτεται στο βάθος της σκηνής.
Στο μαγευτικό πλαίσιο του αρχαίου θεάτρου, η δημιουργία του λιβανέζο-καναδού σκηνοθέτη παρέσυρε το κοινό σε μια τραγωδία κάθαρσης, που απηχεί τις προσωπικές μας ιστορίες, αλλά και τις σύγχρονες καταστροφές».
Anne Diatkine, Liberation
«Με την ευκαιρία της 70ής επετείου του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, ο Ουαζντί Μουαουάντ παρουσίασε τη νέα του δημιουργία στο αρχαίο θέατρο της Πελοποννήσου.
Η συγκίνηση διαπερνά το κοινό. Στο αρχαίο θέατρο αντηχούν οι αντίλαλοι του κόσμου. Η Ζιλιέτ Μπινός, σπουδαία ερμηνεύτρια των αρχαίων, περίπλοκων, αιώνιων ηρωίδων, καταφέρνει να μεταδώσει την ηθική και ψυχολογική αμφισημία που αποτελεί τη δύναμη των μεγάλων τραγωδιών. Όποιες κι αν είναι, οι τραγωδίες είναι πάντα επίκαιρες».
Clément Ghys, Le Monde
«Το θέατρο του Μουαουάντ είναι εκρηκτικό σαν ναρκοπέδιο. Ίσως μια ανάμνηση από τον Λίβανο, μες στον εμφύλιο, από όπου ο ίδιος και η οικογένειά του αναγκάστηκαν να φύγουν; Στα έργα του, που συχνά παίζονται ταυτόχρονα σε πολλές γλώσσες και από ηθοποιούς διαφορετικών εθνικοτήτων — εδώ στα ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά — αναδύεται μια βία έτοιμη να εκραγεί. Σαν να θέλει να μας φέρει πρόσωπο με πρόσωπο με αυτό που ο καθένας μας είναι ικανός να κάνει, να δει, να γνωρίζει. Χωρίς να πράττει. Χωρίς να μιλά. Γιατί αυτή η βαθιά βαρβαρότητα μεταδίδεται ακόμη πιο ύπουλα αν δεν την εκφράσουμε. Από την πλευρά των θυτών αλλά και των θυμάτων. Για να μην επαναληφθεί ο τρόμος, ο Μουαουάντ πιστεύει στη καθαρτική δύναμη των λέξεων, των ιστοριών, του θεάτρου».
Fabienne Pascaud, www.telerama.fr
«Ο Wajdi Mouawad δεν φοβάται τις μεγάλες ποιητικές μεταφορές και για τον λόγο αυτό, το έργο του, αν και περιγράφει τη βία και την αγριότητα, δεν βυθίζεται σε μια απαισιόδοξη σκοτεινιά. Είναι ένα τολμηρό εγχείρημα, γιατί, σε αντίθεση με τα μεγάλα αρχαία πρότυπα, δεν προσφέρει κάθαρση. Το μήνυμα; Όλοι μας είμαστε παιδιά μιας σφαγής, αλλά αυτή η κληρονομιά μπορεί να περιβληθεί με ποιητική έμφαση […] Χιλιάδες θεατές εκτίμησαν αυτή τον αναστοχασμό για τη δύναμη της αγάπη σε καιρούς που ακόμα υπάρχει η παλιά κατάρα».
Εberhard Spreng, Deutchlandfunk Kultur, Theater der Zeit
Πηγή: Media AE Festival
Επιμέλεια: Γιώργος Κουλουβάρης
[email protected]
