Skip to main content

«Χρυσή εποχή»: Όσα δεν λέγονται με λόγια

Τρεις από τους χορευτές της παράστασης οι Στέφανο Πιετραγκάλλα, Δέσποινα Χρυσοστόμου και Σταύρος – Αλέξανδρος Ικμπάλ μίλησαν μαζί μας

© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη

Με μεγάλο ενθουσιασμό και θερμό χειροκρότημα υποδέχτηκε το κοινό στην κατάμεστη Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος στο ΚΠΙΣΝ το ανέβασμα της «Χρυσής εποχής» του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ), με την υπογραφή του Κωνσταντίνου Ρήγου, τις δυο πρώτες ημέρες -στις 9 και 10 Μαΐου. Ακολουθούν τρεις ακόμα παραστάσεις, στις 14, 16 και 17 του μήνα.

φωτό Ανδρέας Σιμόπουλος

Ο Διευθυντής του Μπαλέτου της ΕΛΣ Κωνσταντίνος Ρήγος με τη «Χρυσή Εποχή» επιχειρεί να συνοψίσει τις αναφορές που τον σημάδεψαν, τις εμμονές με τις οποίες ενηλικιώθηκε, τις εικόνες που τον καθόρισαν και το χορευτικό λεξιλόγιο που δημιούργησε, τη δική του εκδοχή για την έννοια του σκηνικού θεάματος και τις ετερόκλητες μουσικές που παίζουν διαρκώς στα ακουστικά του.

Μέσα από χρυσές αντανακλάσεις, κάθετες οθόνες, λέξεις-συνθήματα και έναν πολυέλαιο μεγάλης κλίμακας του εικαστικού Πέτρου Τουλούδη, η παράσταση χορού «Χρυσή εποχή» υπογράφει τη διακήρυξη μιας νέας πίστης που τοποθετεί τα πιστεύω της όχι στον θεό, αλλά στον άνθρωπο, όχι «εν τοις ουρανοίς» αλλά «επί της γης» – μια διακήρυξη που δεν υπόσχεται τη σωτηρία, αλλά εξασφαλίζει την έξοδο από την κόλαση.

Τρεις από τους χορευτές της παράστασης οι Στέφανο Πιετραγκάλλα, Δέσποινα Χρυσοστόμου και Σταύρος – Αλέξανδρος Ικμπάλ μίλησαν μαζί μας.

Στέφανο Πιετραγκάλλα – φωτό Β. Ισάεβα

Πέρα από την  αποθεωτική αθηναϊκή πρεμιέρα, λίγες ημέρες πριν, πραγματοποιήθηκε και η παγκόσμια πρεμιέρα της «Χρυσής Εποχής» στο Νόβι Σαντ -το Εθνικό Θέατρο Σερβίας,  στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου. Τι εισπράξατε από το διεθνές κοινό που σας παρακολούθησε; 

Στέφανο Πιετραγκάλλα (Σ.Π.): «Ο χορός στο όμορφο Θέατρο Νόβι Σαντ ήταν μια εμπειρία σπουδαία. Το κοινό μας χειροκροτούσε όρθιο και αυτό είχε την αίσθηση μιας ζεστής αγκαλιάς και μας έκανε να νιώσουμε καλοδεχούμενοι σε μια ξένη χώρα».

Σκέψεις και συναισθήματα από τη συμμετοχή σας στην παράσταση;

Σ.Π.: «Απόλαυσα, πραγματικά, τη δημιουργική διαδικασία της “Χρυσής Εποχής”, καθώς όλοι οι χορευτές μπορούσαν να προσθέσουν την προσωπική τους πινελιά στη χορογραφία, υπό την καθοδήγηση του Ρήγου· κι έτσι, η σύνδεση με το έργο γίνεται πιο δυνατή και βαθιά και η ερμηνευτική απόδοση αποκτά περισσότερη κατανόηση. Η ίδια η παράσταση περνά μέσα από πολλά συναισθηματικά στάδια και, κάθε φορά, μοιάζει με ένα συναισθηματικό ταξίδι».

Προκλήσεις ή δυσκολίες που συναντήσατε στην ερμηνεία σας; 

Σ.Π.: «Καθώς συμμετείχαμε ενεργά στη δημιουργική διαδικασία, είναι πολύ πιο εύκολο να ερμηνεύουμε και να βυθιζόμαστε στο ταξίδι που προσφέρει η “Χρυσή Εποχή” τόσο στο κοινό όσο και εμάς τους χορευτές της».

Δέσποινα Χρυσοστόμου – φωτό Γ. Αντώνογλου

Η Χρυσή εποχή έχει τον ήχο ενός ξέφρενου χορευτικού πάρτι, στη διάρκεια του οποίου «παίζουν» από πειραγμένες μελαγχολικές συνθέσεις του Βέρντι και του Μπιζέ έως ελληνικά τραγούδια των Χιώτη, Λοΐζου και Μαμαγκάκη, αλλά και ροκ και τζαζ επιτυχίες των δεκαετιών του ’60 και του ’70…»· πόσο εύκολο είναι το σώμα να εκφράζει αυτές τις μουσικές εναλλαγές;

Δέσποινα Χρυσοστόμου (Δ.Χ.): «Οι συνεχείς μουσικές εναλλαγές είναι απαιτητικές, αλλά και ιδιαίτερα δημιουργικές για το σώμα. Δεν πρόκειται μόνο για τεχνική προσαρμογή στον ρυθμό ή το ύφος, αλλά και για μια μετάβαση από το ένα συναίσθημα στο άλλο. Κάθε μουσικό κομμάτι φέρει μια διαφορετική ενέργεια, και το σώμα καλείται να γίνει ευέλικτο, να ακούει και να αντιδρά. Κάθε αλλαγή στη μουσική φέρνει μια νέα δυνατότητα έκφρασης, που μόνο μέσω της κίνησης μπορεί να αποδοθεί πλήρως».

Χρυσή εποχή – Στ. Πιετραγκάλλα, Δ. Χρυσοστόμου – φωτό Ανδρέας Σιμόπουλος

Ο Κωνσταντίνος Ρήγος «δημιουργεί ένα μανιφέστο μιας γενιάς που εφορμά για να σαρώσει τα πάντα». Υπάρχει κάποιο σημείο της παράστασης που αισθάνεστε ταύτιση ή ότι σας εκφράζει πολύ;

Δ.Χ.: «Υπάρχουν στιγμές μέσα στην παράσταση που με κάνουν να νιώθω ότι αυτό που κάνω δεν είναι απλώς κίνηση, αλλά προσωπική έκφραση. Ειδικά,  εκεί όπου η ενέργεια είναι πιο έντονη και δυναμική, νιώθω σαν να είμαι μέρος αυτής της γενιάς που δεν δέχεται τα πράγματα παθητικά αλλά παλεύει, τολμά και ορμά για να σαρώσει τα πάντα. Αυτές οι σκηνές μου δίνουν μια αίσθηση ελευθερίας και δύναμης, σαν να μπορώ να πω όσα δεν λέγονται με λόγια».

φωτό Β. Ισάεβα

Η «Χρυσή εποχή» είναι ένα πάρτι που δεν τελειώνει ποτέ…· θα λέγατε ότι στο πάρτυ αυτό όλα είναι χαρούμενα ή έχουν προσκληθεί και σκοτεινές πλευρές της ζωής;

Δ.Χ.: «Παρόλο που η “Χρυσή Εποχή” περιγράφεται ως ένα ατελείωτο πάρτι, προσωπικά δεν νιώθω ότι κυριαρχεί μια χαρούμενη ατμόσφαιρα. Αντίθετα, νιώθω ότι κάτω από την επιφάνεια του χορού και της έντασης υπάρχει κάτι πολύ πιο σκοτεινό. Ένας κόσμος γεμάτος ανησυχία, μοναξιά, ίσως και απόγνωση. Είναι σαν οι ήχοι και οι κινήσεις να εκφράζουν ένα είδος εσωτερικής κραυγής. Νιώθω πως μέσα από αυτό το “πάρτι”, αποκαλύπτεται η αλήθεια μιας γενιάς, που προσπαθεί να βρει διέξοδο, χωρίς να σημαίνει ότι την βρίσκει πάντα».

Σταύρος Αλέξανδρος Ιμπάλ – φωτό Γ. Αντώνογλου

«Χρυσή Εποχή»· Τι σημαίνει για εσάς ο τίτλος και με ποιες τρεις λέξεις θα περιγράφατε τη χορογραφία της;            
Σταύρος – Αλέξανδρος Ικμπάλ (Σ-Α.Ι.): «Ο όρος Χρυσή Εποχή συνήθως αποδίδεται αναδρομικά σε μια περίοδο ακμής -κάτι που αναγνωρίζεται μόνο όταν κοιτάμε πίσω. Για εμένα, ο τίτλος είναι ειρωνικός και αποκαλυπτικός. Δεν μιλά για ένα ιδανικό παρελθόν ή μέλλον, αλλά για μια εποχή που λάμπει εξωτερικά, ενώ μέσα της γεννιέται η ανατροπή. Προσωπικά, πιστεύω πως η ζωή μας έχει πολλαπλές χρυσές εποχές, στιγμές όπου η δημιουργία, η εργασία ή η προσωπική μας πορεία φτάνουν σε ένα είδος κορύφωσης. Είναι σαν το καρδιογράφημα: ανεβοκατεβαίνει, και σε αυτές τις κορυφές συντελούνται οι μεγαλύτερες καμπές μας. Νιώθω ότι βρίσκομαι σε μία τέτοια στιγμή τώρα. Με τρεις λέξεις, η Χρυσή Εποχή για εμένα είναι: Ανατρεπτική – Επίκαιρη – Ουσιώδης. Μιλά για την αλλαγή που γεννιέται από μέσα μας, για τη σκοτεινή ύλη που συχνά κρύβεται μέσα στη χαρά, και για τη δύναμη του ανθρώπου -και του σώματος- να ανασυντίθεται».

Λίγα λόγια για την εμπειρία να δουλεύετε υπό τη σκηνοθετική και χορογραφική καθοδήγηση του Κωνσταντίνου Ρήγου;         
Σ-Α.Ι.: «Είχα τη χαρά και την τιμή, όχι μόνο να χορεύω, αλλά και να είμαι βοηθός του Κωνσταντίνου Ρήγου σε αυτή την παραγωγή. Για μένα, αυτή η συνεργασία ήταν ένα σχολείο σε πολλά επίπεδα. Η φαντασία του κινείται με τέτοια ταχύτητα που για να τον ακολουθήσεις, πρέπει διαρκώς να ξεπερνάς τα όριά σου. Κι αυτό είναι ακριβώς το ζητούμενο: να προκαλείς συνεχώς τον εαυτό σου. Αυτός ο δημιουργικός αγώνας δίπλα του, με γεμίζει. Με εμπνέει να συνεχίζω να “τρέχω” ακόμη πιο γρήγορα. Μέσα από τη διαδικασία, είχα την ευκαιρία όχι μόνο να τον δω να δουλεύει από κοντά, αλλά και να γνωρίσω έργα του από το παρελθόν που δεν είχα δει και να τα φέρουμε ξανά στο σήμερα. Ο Κωνσταντίνος είναι ένας άνθρωπος με όραμα. Έχει δημιουργήσει έναν δικό του κόσμο, κι εγώ νιώθω πραγματικά τυχερός που μου δίνεται η δυνατότητα να τον ανακαλύπτω από μέσα».

Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο συναίσθημα που προσπαθείτε να μεταφέρετε στο κοινό;  Και τι νιώθετε ότι θα κουβαλάτε για καιρό στο μυαλό και την καρδιά σας από τον χορό σας στη «Χρυσή Εποχή»;

Σ-Α.Ι.: «Περισσότερο από ένα συναίσθημα, προσπαθούμε να καλέσουμε το κοινό σε μια εμπειρία, να το παρασύρουμε στον κόσμο που χτίζουμε επί σκηνής και να του επιτρέψουμε να βρει προσωπικά σημεία ταύτισης. Όπως κι εμείς, που τη στιγμή της παράστασης ξαναζούμε, ανακαλύπτουμε, μεταβαλλόμαστε. Από την ξέφρενη χαρά ενός πάρτι, στην τρυφερότητα, την απόγνωση, την αποφασιστικότητα και όλα τα ενδιάμεσα. Στο μυαλό μου, θα μείνει η ίδια η διαδικασία δημιουργίας: όσα συνάντησα, όσα έμαθα και όσα άλλαξα στην πορεία. Στην καρδιά μου, θα μείνει το ταξίδι στο Novi Sad και εκείνη η στιγμή της υπόκλισης, όπου ένα ολόκληρο θέατρο σηκώθηκε όρθιο και χειροκροτούσε για ώρα. Μια στιγμή, που ένιωθα πως ο χορός είχε καταφέρει να αγγίξει κάτι βαθύτερο».

Μπαλέτο ΕΛΣ – Χρυσή εποχή – φωτό Ανδρέας Σιμόπουλος

Μπαλέτο ΕΛΣ • Νέα παραγωγή

Χρυσή εποχή

Κωνσταντίνος Ρήγος

Συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου

14, 16, 17 Μαΐου 2025

Ώρα έναρξης: 19.30

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Σύλληψη, χορογραφία, σκηνικό, επιλογή τραγουδιών: Κωνσταντίνος Ρήγος

Μουσική: Θοδωρής Ρέγκλης

Δραματουργία: Έρι Κύργια

Εικαστικό έργο: Πέτρος Τουλούδης

Κοστούμια: Daglara

Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας

Βίντεο: Βασίλης Κεχαγιάς

Χορεύουν: Βαγγέλης Μπίκος, Μάνες Αλμπέρντι, Γιάννης Γκάντσιος, Σταύρος Ικμπάλ, Έλενα Κέκκου, Γιάννης Μητράκης, Έλτον Ντιμρότσι, Πέτρος Νικολίδης, Μαρίτα Νικολίτσα, Ντανιέλε Πεκοράρι, Στέφανο Πιετραγκάλλα, Μάρτα Ριβέρο ντε Μιράντα, Αριάδνη Φιλιππάκη, Άννα Φράγκου, Γιώργος Χατζόπουλος, Δέσποινα Χρυσοστόμου

Στην παράσταση εμφανίζονται γυμνά σώματα.

Τιμές εισιτηρίων: €15, €20, €30, €35, €42, €50, €60, €70

Φοιτητικό, παιδικό: €12 • Περιορισμένης ορατότητας: €10

Προπώληση: Ταμεία ΕΛΣ (καθημερινά 9.00-21.00 | 2130885700) & www.ticketservices.gr

Κρατήσεις θέσεων: Ταμεία ΕΛΣ (2130885700) & [email protected]

Για υποβοήθηση στις κρατήσεις: 6993507553 & [email protected] (ATLAS E.P.)

Μέγας Δωρητής ΕΛΣ & Δωρητής παράστασης

Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ)