Skip to main content

Μήπως το τέλος του κόσμου επαναλαμβάνεται συνεχώς και εμείς δεν είμαστε ποτέ εκεί για να το δούμε;

Η παράσταση «Γιαγιά, όλα μια μέρα θα πεθάνουν» έρχεται ξανά στο ΠΛΥΦΑ για 3 μόνο παραστάσεις το Σάββατο 3 Μαΐου στις 20:00 και την Κυριακή 4 Μαΐου με διπλή παράσταση στις 19:15 & 21:15

Η γιαγιά έχει άνοια. Η οικογένεια προσπαθεί να βοηθήσει. Κάνει ό,τι μπορεί. Όλοι και όλες προσπαθούν να της θυμίσουν κάτι απ’ τα «παλιά», να ταρακουνήσουν τη μνήμη της, να την κρατήσουν ζωντανή μέσα απ’ το παρελθόν.

Ενώ η οικογένεια προσπαθεί να ερεθίσει τη μνήμη της γιαγιάς, αποκαλύπτεται πως το παρελθόν έχει πια πεθάνει, τίποτα απ’ τον κόσμο της γιαγιάς δεν υπάρχει πια. Μήπως το τέλος του κόσμου επαναλαμβάνεται συνεχώς και εμείς δεν είμαστε ποτέ εκεί για να το δούμε;

Ο Γιώργος Παύλου παρέα με τους περσινούς απόφοιτους της Δραματικής Σχολής του  Ωδείου Αθηνών παρουσιάζουν μια παράσταση για το τέλος του κόσμου.

Το θεατρικό κείμενο  «Γιαγιά, όλα μια μέρα θα πεθάνουν» προέκυψε από το μάθημα «Δημιουργική Γραφή-Δραματουργία Παράστασης» (Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών 2023-24).

Οι ηθοποιοί Καλλιόπη Ανταμπούφη,  Δανάη Γεωργούλα, Κονδυλία Κωνσταντελάκη, Θωμάς Μακρυγιάννης, Σόλωνας Πετρακόπουλος, Αλίνα Τσιαμπούλα μας μίλησαν για την παράσταση.

Σόλωνας Πετρακόπουλος: «Μία ανάμνηση που θα ήθελα να σώσω δεν ξέρω κατά πόσον είναι της γιαγιάς, δική μου η φανταστική είναι αυτή των παιδικών χρονών στο χωριό, της έλλειψης της έννοιας του χρόνου όπως το ρολόι μας την προτάσσει.

Το ξύπνημα είναι με τις κότες και τους ήχους της φύσης που ξυπνάει και όχι με το πρώτο λεωφορείο που περνάει έξω από το σπίτι σου στις 6:14. Η Μεσημεριανή καλοκαιρινή ξεκούραση είναι όταν ο ήλιος καίει και δεν μπορείς να βρίσκεσε από κάτω του και όχι στης 6:15 που σχολάς από την δουλειά. Και ο βραδινός ύπνος είναι ότι το σώμα σου σου ζητάει να ξαπλώσεις λόγο της κούρασης από όλη την μέρα και όχι στις 12:47 που τελείωσε η ταινία που έβλεπες».

Καλλιόπη Ανταμπούφη: «Θα κρατούσα την ιεροτελεστία του ελληνικού καφέ στην αυλή. Αυτού που σου λέει το μέλλον και το αν η καρδιά σου είναι κλειστή, ανοιχτή ή τώρα είναι η ώρα της που ανοίγει σιγά-σιγά. Και κλειστή να ‘ναι όμως, υπάρχει εκεί η γλυκιά αγκαλιά της γιαγιάς, η πίτα και το κουλουράκι που συνοδεύει τον καφέ. Ίσως και κανένα παγωτάκι στην κατάψυξη αν είσαι τυχερός. Και ο ήλιος της αυλής. Και τα τραγούδια που έρχονται από τα παλιά και τραγουδιούνται από τρεις γενιές κάτω από τον ήλιο. Ποιος θα λέει τον καφέ άραγε σαν τη γιαγιά μου;

Υ.Γ. Θα προσέθετα το πώς οι γιαγιάδες δίνουν το χαρτζιλίκι στα εγγόνια τους σαν επιδέξιοι drug dealers. Αυτή η δεξιοτεχνία φαίνεται θα σβήσει με τη δική τους γενιά».

Αλίνα Τσιαμπούλα: «Μια ανάμνηση που έχω από τη γιαγιά είναι αυτή του Πάσχα που μαζευόμαστε να ψήσουμε το αρνί. Η γιαγιά τα φροντίζει όλα , να είμαστε όλοι εκεί, να μας ικανοποιήσει όλους, να δώσει στα κρυφά ένα χαρτζιλίκι στα εγγόνια , να μας αγκαλιάσει . Να φέρει τα γιορτινά τραπεζομάντηλα, τα καλά της σερβίτσια που τα είχε χρόνια στα ντουλάπια φυλαγμένα και τις μαμαδίστικες τηγανιτές πατατούλες της και τις χωριάτικες πίτες της ειδικά τη χορτόπιτα».

Δανάη Γεωργούλα: «Είναι αργά το βράδυ ενός καλοκαιριού στο νησί. Το πανέμορφό μου ροζ παντελονάκι έχει σκιστεί στα πλακάκια της πλατείας. Απτόητη συνεχίζω να παίζω και να ουρλιάζω με τα υπόλοιπα 10άχρονα γύρω μου. Η γιαγιά μου κατεβαίνει από το σπίτι, με πιάνει απ το χέρι χωρίς να μου φωνάξει (και μας ακούσουν τα παιδιά και πουν και τίποτα) και με παει στο σπίτι. Εκεί με ξεπλένει απ το αίμα και το χώμα στα χέρια μου και με βάζει για ύπνο. Δεν είναι κάτι ιδιαίτερο σαν ιστορία. Λίγο πολύ όλοι έχουμε κάτι κοντά σ αυτό. Τώρα πια όμως αυτές οι ιστορίες είναι πολύτιμες. Όχι μόνο επειδή δε θα τις ξαναζήσουμε εμείς. Αλλά και επειδή κανείς άλλος πιθανότατα. Αυτός ο κόσμος δεν υπάρχει πια. Οι περισσότερες γιαγιάδες σε λίγα χρόνια θα μιλάνε στα εγγόνια απ το ινστα. Εμένα προσωπικά αυτό με τρομάζει, αλλά δεν είναι κάτι απαραίτητα κακό. Είναι απλά κάτι άλλο».

Κονδυλία Κωνσταντελάκη: «Ανάμνηση: Μια τυχαία ήμερα σε ένα τυχαίο μέρος που έτυχε να βρεθούν κάποιοι μαζί, που συνομίλησαν ανοικτά με σκέψεις και αισθήσεις κ ελπίδες κ όταν έφυγαν είχε αλλάξει λίγο ο κόσμος τους και ήθελαν τώρα να τον αλλάξουν κι άλλο».

Θωμάς Μακρυγιάννης: «Την ίδια που σώζουμε ανεβάζοντας αυτήν την παράσταση, τις μεγάλες αφηγήσεις.  Την ιστορία που μας έλεγε κάθε βράδυ όταν ήμασταν παιδιά. Το Τρίτο Κουδούνι».

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Γιώργος Παύλου

Δραματουργία: Άρτεμις Ψιλοπούλου σε συνεργασία με την ομάδα

Επιμέλεια: Έλενα Τριανταφυλλοπούλου

Σχεδιασμός αφίσας: Γιάννης Αποσκίτης

Υπεύθυνη επικοινωνίας: Χρύσα Ματσαγκάνη

Ερμηνεία: Καλλιόπη Ανταμπούφη, Άρτεμις Βαλτζάκη, Δανάη Γεωργούλα, Βασίλης Ζαφειρόπουλος, Κονδυλία Κωνσταντελάκη, Θωμάς Μακρυγιάννης, Σόλωνας Πετρακόπουλος, Αλεξάνδρα  Ρουβέλα, Αλίνα Τσιαμπούλα, Γιώτα Χνάρη.

Βιογραφικό σημείωμα σκηνοθέτη

Ο Γιώργος Παύλου γεννήθηκε το 1995 στην Κόρινθο. Είναι αριστούχος απόφοιτος του Τμήματος Σκηνοθεσίας της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου (2022) και της Δραματικής Σχολής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας (2017). Είναι ιδρυτικό μέλος και σκηνοθέτης της θεατρικής ομάδας Who Am I To με την οποία έχει δημιουργήσει και παρουσιάζει την παράταση ΠΑΜΕ ΣΤΟΪΧΗΜΑ; Μια παράσταση για την Ελλάδα του Τζόγου (2023). Τον Μάιο του 2024 σκηνοθέτησε την παράσταση Η γραμμή του ορίζοντος του Χριστού Βακαλόπουλου στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου. Το 2024 με τους Who Am I To δημιούργησε και παρουσίασε την παράσταση Πλιτς Πλατς Πλουτς, ένα κοκτέιλ απ’ τους εργαζομένους στον τουρισμό, στα πλαίσια του όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός, τον Νοέμβριο του 2024 η παράσταση παρουσιάστηκε ξανά στο Πλύφα.

Το 2023-2024 συνεργάστηκε με το 4ο έτος της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών στο μάθημα της δημιουργικής γραφής 2024. Έχει επίσης σκηνοθετήσει την παράσταση Μια εποχή βροχής (2018) του Τένεσι Ουίλιαμς. Έχει συνεργαστεί ως βοηθός σκηνοθέτη στις παραστάσεις: Σπασμένη Στάμνα σε σκηνοθεσία Α. Καραζήση και Ν. Χατζόπουλου στο Εθνικό Θέατρο, 154 Bertha σε σκηνοθεσία Θ. Αμπαζή στο Θέατρο Τέχνης, Οιδίπους Τύραννος σε σκηνοθεσία Σ. Κακάλα για το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, Η προξενήτρα σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου στο Εθνικό Θέατρο. Ως ηθοποιός έχει συμμετάσχει στις παραστάσεις: Equus (2018) του Peter Shaffer, σκηνοθεσία: Γ. Παπαστεφάνου, Ο χρόνος είναι ένα παιδί που παίζει (2017), σκηνοθεσία: Μ. Νίκας. Έχει σκηνοθετήσει την ταινία μικρού μήκους Σας ζητώ συγγνώμη για την ενοχλητική μου ύπαρξη στο Παράλληλο Τμήμα 5ου Πανοράματος Ταινιών Τμήματος Κινηματογράφου Α.Π.Θ.

Πληροφορίες Παράστασης

Ημέρες & ώρες παραστάσεων

3/5 στις 20:00 & 4/5 διπλή παράσταση στις 19:15 & 21:15

Τιμές εισιτηρίων

Γενική είσοδος: 15€

Μειωμένο (Φοιτητικό, Ανέργων – ΑΜΕΑ) : 13€

Ατέλεια: 8€ (με τηλεφωνική κράτηση και αγορά στο ταμείο)

Διάρκεια παράστασης : 65 λεπτά

Πληροφορίες/ κρατήσεις:  Τηλ.: 6987231698

Προπώληση εισιτηρίων: στο MORE.COM
https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/giagia-ola-mia-mera-tha-pethanoun/

ΠΛΥΦΑ
Κορυτσάς 39, Βοτανικός (10λ. με τα πόδια από το μετρό Κεραμεικού)