© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Ο σκηνοθέτης και συγγραφέας Κωνσταντίνος Μάρκελλος και η ηθοποιός Ελένη Στεργίου, διασκευάζουν το μυθιστόρημα του Γιόζεφ Ροτ «Οι Εκατό Μέρες» και δημιουργούν μια παράσταση λόγου και μουσικής.
Με τίτλο «Εμένα οι μικρές ιστορίες με νοιάζουν, Ναπολέων!» το έργο ανεβαίνει στο θέατρο «Εν Αθήναις» [Ιάκχου 19, στάση Μετρό Κεραμεικός].
Πρόκειται για μια ευαίσθητη και πικρή, γεμάτη ανθρωπισμό ματιά πάνω στις σχέσεις εξουσίας, καθώς και στις τραγικές επιπτώσεις που μπορεί να έχει στις ζωές των «απλών και ασήμαντων» η προσκόλληση και η λατρεία στον ισχυρό.
Ο σκηνοθέτης, αλλά και ηθοποιός της παράστασης, Κωνσταντίνος Μάρκελλος μίλησε μαζί μας.
Πώς προέκυψε η ιδέα να δημιουργήσετε μια παράσταση βασισμένη στις «Εκατό Μέρες» του Γιόζεφ Ροτ;
«Όταν γραφόταν το “Δυο Πορτοκάλια για τα Χριστούγεννα”, συγκεκριμένα κατά την επίσκεψη στο Βουκουρέστι, την επιτόπια έρευνα, τις συνεντεύξεις που πήραμε από πολίτες που έζησαν μέσα στο καθεστώς Τσαουσέσκου, ήρθα αντιμέτωπος με ένα πρωτόγνωρο συναίσθημα. Ενώ γνώριζα την επίσημη Ιστορία -την έβρισκα, άλλωστε, προκλητική ως θέμα-, δεν είχα ιδέα για το βάθος και τις προεκτάσεις των βιωμάτων αυτών των γνήσιων ανθρώπων που, στο τέλος, μετέτρεψα σε θεατρικούς ήρωες. Οι αφηγήσεις τους με στοίχειωσαν και η αλήθεια τους με καθήλωσε.
Τελειώνοντας την παραπάνω εργασία, και ψάχνοντας το επόμενο θέμα μου, θυμήθηκα τις “Εκατό Μέρες” που είχα διαβάσει χρόνια πριν, τη γλαφυρότητα της πένας του Γιόζεφ Ροτ που αφηγούνταν μια απλή, συγκινητική και γεμάτη ανθρωπισμό “μικρή ιστορία” κάποιας ασήμαντης κοπέλας, η οποία διασταυρωνόταν αναπάντεχα, τραγικά και ειρωνικά με τη Μεγάλη Ιστορία, όπως τη γνωρίζουμε ή όπως μας την παρέδωσαν. Αν ήθελα να κάνω ένα διάλειμμα από τη συγγραφή, το εκπληκτικό αυτό μυθιστόρημα του Ροτ έμοιαζε ως η φυσική συνέχεια της ενασχόλησής μου με τους ελάχιστους, τους αφανείς, αλλά για μένα πολύ σημαντικούς, πρωταγωνιστές της Ιστορίας».
Πώς αποδίδεται σκηνοθετικά η ιστορία του έργου; Τι διαφορετικό υπάρχει με προηγούμενες σκηνοθεσίες σας;
«Είναι η πρώτη φορά που καταπιάνομαι με την αφηγηματική φόρμα και όχι με ένα παραδοσιακής φόρμας, διαλογικό, θεατρικό έργο. Η συνεισφορά όλων των συνεργατών στο σκηνοθετικό εγχείρημα και στην αισθητική της παράστασης είναι καθοριστική. Ο συνθέτης Γιώργος Χρυσικός είναι υπεύθυνος για τη δημιουργία μιας ενιαίας και πολυμορφικής ηχητικής βάσης, που συνομιλεί με τη μουσικότητα των λέξεων και έχει στόχο να ταξιδέψει αισθητικά τον θεατή-ακροατή στο κέντρο των “καταστάσεων” και των “εικόνων” που το κείμενο αφηγείται.
Οι φωτισμοί τού Βαγγέλη Μούντριχα συνδυάζουν συμβατικούς θεατρικούς προβολείς με φωτιστικά σώματα ψηφιακού σήματος, σε συνέπεια με τη γεμάτη αντιφάσεις όψη της παράστασης. Η πρόταση της Μαρίας Καραθάνου για μια κατανυκτικής πνοής, λιτή σκηνογραφία “συγκρούεται” σκηνικά με τη σκηνική σύλληψη των “τριών ηλεκτρισμένων ραψωδών” που -στον πραγματικό χρόνο της παράστασης- παίζουν με πετάλια ηλεκτρικών οργάνων, μικρόφωνα, κονσόλες μίξης, προγράμματα αναπαραγωγής προηχογραφημένης μουσικής και άλλα. Αυτό που δημιουργούν, τελικά, είναι η φόρμα μιας ολοκληρωμένης conceptual συναυλίας ή ενός ηλεκτρισμένου αναλογίου, όπου ο αφηγηματικός λόγος, με τη μουσικότητά του, και το sound design, με την εικονοπλαστική του δύναμη, ζωγραφίζουν κάθε αφηγηματικό χώρο του μυθιστορήματος, μεταδίδουν κάθε αίσθησή του, ενσαρκώνουν κάθε χαρακτήρα του».
H παράσταση είναι ένας φόρος τιμής στους αφανείς ανθρώπους, που είναι εκείνοι που τελικά διαμορφώνουν την ιστορία, με προσωπικές θυσίες. Θα θέλατε να μας πείτε λίγα λόγια για την υπόθεση;
«Έπειτα από μακρά περίοδο καλλιτεχνικών ζυμώσεων, είμαστε έτοιμοι να “κουμπώσουμε” τα βλάσφημα, ψηφιακά μας μέσα πάνω στα σκαλιστά, εκκλησιαστικά σχεδόν, αναλόγιά μας και να αφηγηθούμε μια “μικρή ιστορία” που εν αγνοία της στιγμάτισε την ίδια τη Μεγάλη Ιστορία, την οποία, αντίθετα με ό, τι πιστεύεται, δεν την γράφουν πάντα οι νικητές.
Ένα δεκαπεντάχρονο κορίτσι από φτωχή οικογένεια, η Αντζελίνα Πιέτρι, αφήνει την Κορσική -πατρίδα της, αλλά και του Ναπολέοντα-, καταφεύγει στο Παρίσι, στην υπηρεσία του αυτοκράτορα, τον οποίο λατρεύει μέσα από τα αμέτρητα πορτραίτα του. Φαντασιώνεται πως όσο καλύτερα κάνει τη δουλειά της, τόσο πιο κοντά έρχεται σ’ αυτόν. Τα όνειρά της να τον συναντήσει θα σκοντάψουν πάνω σε μια ντροπιαστική νύχτα απόρριψης στα ενδότερα του παλατιού, στα απαξιωτικά λόγια των Κυριών της Αυλής, στα χυδαία βλέμματα και τις σεξουαλικές ορέξεις των στρατιωτών του Βοναπάρτη. Ένας εξ αυτών θα την αφήσει έγκυο. Το αγόρι που θα γεννήσει, μεγαλώνοντας, θα πολεμήσει στο πλευρό του αυτοκράτορα, για να κατακτήσει μαζί του τον κόσμο.
Όμως, η Μεγάλη Ιστορία έχει άλλα σχέδια. Ενώ στο Βατερλώ ο μεγάλος αυτοκράτορας μετράει τους νεκρούς της στρατιάς του, στο Παρίσι η μικρή Αντζελίνα, τελευταία φανατική της εξουσίας του, αψηφώντας τον θάνατο, θα τα βάλει με μια θορυβώδη παρέλαση αντιφρονούντων που χλευάζει τον ηττημένο Ναπολέοντα, κραδαίνοντας ένα σκιάχτρο ντυμένο στα χρώματα της στολής του, το οποίο η Αντζελίνα θέλει πάση θυσία να κάνει δικό της».
Η ομάδα σας, η «This Famous Tiny Circus», είναι από τις πιο δραστήριες θεατρικές ομάδες. Ποιοι είναι οι στόχοι σας για τα επόμενα χρόνια;
«Τα τελευταία χρόνια εστιάζουμε σε θέματα πολιτικής χροιάς, τα οποία θίγονται μέσα από πρωτότυπα έργα που γράφω και σκηνοθετώ. Πρόπερσι ήταν η “Χορευτική Πανούκλα” που, με αφορμή ένα ακραίο περιστατικό του 1518 στο Στρασβούργο, αναφερόταν στις έννοιες της κρατικής καταστολής, του κοινωνικού στιγματισμού και της νομιμοποιημένης επιτήρησης και τιμωρίας. Πέρυσι, το “Δυο Πορτοκάλια για τα Χριστούγεννα”, έργο που ακροβατεί ανάμεσα στο ντοκουμέντο και τη μυθοπλασία, μιλώντας για την περίοδο Τσαουσέσκου και το μετατραυματικό συλλογικό αίσθημα. Για την επόμενη σαιζόν, σχεδιάζουμε ένα ακόμη έργο στα πρότυπα των προηγούμενων, που θα αναφέρεται στην πρόσφατη πολιτική ιστορία της Ελλάδας».
Ταυτότητα Παράστασης
Μετάφραση: Μαρία Αγγελίδου
Διασκευή: Ελένη Στεργίου, Κωνσταντίνος Μάρκελλος
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος Μάρκελλος
Πρωτότυπες Συνθέσεις-Ηχητικός Σχεδιασμός: Γιώργος Χρυσικός
Σχεδιασμός Φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας
Σκηνικά-Κοστούμια: Μαρία Καραθάνου
Φωτογραφίες: Valeria Isaeva
Βίντεο-Trailer: Πέτρος Μακρής
Βοηθός Φωτιστή: Γιώργος Αγιαννίτης
Ηχοληψία: Μανώλης Ανδρεάδης
Έπαιξαν οι μουσικοί: Γιώργος Χρυσικός (κοντραμπάσο, fx, loops), Ραφαέλα Τσομπανούδη (τσέλο), Αλέξης Βουτουρής (βιολί), Νικόλας Πλάτων (τρομπέτα)
INFO
Που: Θέατρο Εν Αθήναις, Ιάκχου 19, Στάση Μετρό Κεραμεικός
Πρεμιέρα: 23 Απριλίου 2025
Παραστάσεις: Τετάρτη & Πέμπτη στις 21.00
Διάρκεια Παράστασης: 80΄
Τιμές εισιτηρίων: 16€ (ολόκληρο), 13€ (μειωμένο)
Προπώληση: https://www.ticketservices.gr/event/emena-oi-mikres-istories-me-noiazoun/
