Skip to main content

Παρθενώνας 432 π.Χ.: 3D αναπαράσταση από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης

Ένα εντυπωσιακό βίντεο δημιουργήθηκε με την βοήθεια της τεχνολογίας και ο Παρθενώνας παρουσιάζεται όπως ήταν στην ακμή του, το 432 π.Χ.

Χάρη στις σύγχρονες τεχνολογίες, έχουμε πλέον τη δυνατότητα να ανακαλύψουμε πώς ακριβώς ήταν ο Παρθενώνας πριν από περισσότερα από 2.400 χρόνια, στην εποχή της μέγιστης ακμής του.

Στο κέντρο του ναού βρισκόταν ένα άγαλμα της προστάτιδας του, Αθηνάς, ύψους σχεδόν 12 μέτρων, σχεδιασμένο από τον διάσημο γλύπτη Φειδία

Ο Juan de Lara, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, συνδυάζοντας πρωτογενείς πηγές, αστρονομικά δεδομένα και προηγμένες τεχνολογίες CGI, δημιούργησε μια εντυπωσιακή τρισδιάστατη αναπαράσταση του Παρθενώνα στην ακμή του.

Μάλιστα, όπως φαίνεται, χρησιμοποιείται η ψηφιακή «μηχανή» Unreal Engine II, με την οποία «χτίζονται» μερικά από τα πιο σύγχρονα βιντεοπαιχνίδια.

Ιστορικές αναφορές υποδεικνύουν ότι το μνημείο ήταν χρυσελεφάντινο, δηλαδή κατασκευασμένο από χρυσό και ελεφαντόδοντο

Η προσέγγισή του όμως, δεν περιορίζεται στη μορφή. Αντλεί από τα πεδία της ιστορίας, της τέχνης και της θρησκευτικής εμπειρίας για να φωτίσει τη λειτουργία του ναού ως τόπο πίστης, θαυμασμού και πολιτισμικής ακτινοβολίας. Το γεγονός ότι ο ερευνητής ειδικεύεται στη διαπολιτισμική επιρροή του ελληνιστικού κόσμου στην Ανατολή, προσδίδει στο έργο του μια πολυεπίπεδη και ουσιαστική ματιά.

Προηγούμενες μελέτες παρόμοιας εικονογραφίας υποδηλώνουν ότι το άγαλμα της θεάς του Παρθενώνα κατασκευάστηκε με μια τεχνική που περιελάμβανε το ξετύλιγμα και το μαλάκωμα του ελεφαντόδοντου για τη δημιουργία λεπτών φύλλων, τα οποία στη συνέχεια κολλούσαν μεταξύ τους από τεχνίτες

Χρησιμοποιώντας προηγμένα ψηφιακά μοντέλα και  προσομοίωση φωτός, ο Juan de Lara κατάφερε να ανασυνθέσει την αρχιτεκτονική του Παρθενώνα με ακρίβεια που δεν ξεπερνά τα δύο εκατοστά. Το μοντέλο του έλαβε υπόψη τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν-την ανακλαστικότητα του ελεφαντόδοντου, του χρυσού και του γυαλισμένου μαρμάρου-καθώς και τις αρχαίες τιμές της ηλιακής κίνησης.

Το άγαλμα ήταν επίσης τοποθετημένο με τέτοιο τρόπο, ώστε οι δεξαμενές νερού, τα παράθυρα και οι φεγγίτες του Παρθενώνα να τονίζουν ακόμη περισσότερο το μεγαλείο της θεότητας

Οι υπολογισμοί του επιβεβαίωσαν ότι σε συγκεκριμένα πρωινά κατά τη διάρκεια των Παναθηναίων, όταν τιμούσαν την θεά Αθηνά κάθε τέσσερα χρόνια, το φως του ήλιου εισερχόταν από την ανατολική είσοδο του ναού. Η ηλιακή ακτίνα έπεφτε πάνω στα χρυσά ενδύματα της Αθηνάς, φωτίζοντάς τη εντυπωσιακά μέσα στο σκοτεινό εσωτερικό-ένα οπτικό φαινόμενο που είχε σχεδιαστεί με ακρίβεια για να προκαλεί δέος.