© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Ατομική έκθεση του Χρήστου Παλλαντζά, με τίτλο «Vivace ma non troppo», εγκαινιάστηκε το Σάββατο 10 Αυγούστου, στη γκαλερί Ακρόπρωρο στο παλιό λιμάνι Σπετσών.
Στα εγκαίνια έδωσαν το «παρών» προσωπικότητες από τον χώρο των επιχειρήσεων, της επιστήμης και της τέχνης αλλά και πολλοί φιλότεχνοι που βρίσκονται στο νησί, μερικοί εκ των οποίων πολύ μικρής ηλικίας -γεγονός που ενθουσίασε τον καλλιτέχνη, που έχει πολύ ιδιαίτερη σχέση με τα παιδιά. Ο ζωγράφος άκουσε με συγκίνηση, θερμές προσεγγίσεις για το έργο του από όλους όσους παραβρέθηκαν στα εγκαίνια. Είχαμε τη χαρά, να μας πει δυο λόγια.
Τι έργα περιλαμβάνει η έκθεση «Vivace ma non troppo»;
«Η έκθεση περιλαμβάνει μια σειρά έργων των οποίων η τονικότητα και η ζωγραφική ατμόσφαιρα είναι αυτή που δίνει και τον τίτλο της έκθεσης, μια ζωντάνια (χαρά) αλλά με μέτρο».
Τι θα έχουν την ευκαιρία να απολαύσουν οι επισκέπτες;
«Στην γκαλερί Ακρόπρωρο των Σπετσών, έως τις 8 Σεπτεμβρίου, ο θεατής θα έχει την ευκαιρία να συνομιλήσει με μια σειρά έργων που προσπαθούν να ερμηνεύσουν την ψυχολογική μας διάθεσης έτσι όπως διαμορφώνεται από τις διακυμάνσεις της ένταση του φωτός και την εναλλαγή των χρωμάτων, κάποιες συγκεκριμένες ώρες της ημέρας».
Τι αφηγείστε μέσα από τα έργα της έκθεσης;
«Θέματα όπως η αχλή ενός πρωινού δίπλα στη θάλασσα, ο απογευματινός ουρανός, οι απογευματινές θάλασσες του Αυγούστου, η νύχτα που έρχεται, το καινούργιο φεγγάρι, το σούρουπο ή το απόδειπνο πλάι στη θάλασσα της χώρας μας, μια νυχτερινή παραλία που ξεκουράζεται από το βουητό των πρωινών λουόμενων είναι το θέμα που αφηγούμαι σ’ αυτή την έκθεση».
Μία ελπίδα, μια προσδοκία σας;
«Ξεκινώντας πάντα από ένα προσωπικό βίωμα και με μέσο τη ζωγραφική ως διαδικασία ερμηνείας του φαντασιακού, προσδοκώ και ελπίζω στην κατανόηση της αλήθειας που εμπεριέχουμε όλοι μας».
Δεινός αφηγητής και σπουδαίος τεχνίτης της παραστατικής ζωγραφικής, ο Χρήστος Παλλαντζάς, πιστός στον στόχο του να εξελίσσει την ζωγραφική του, παρουσιάζει στη νέα του δουλειά σαγηνευτικά, ζεν, τοπία που παρασύρουν τον θεατή τους σε ένα συναρπαστικό ταξίδι.
Τόποι –σημεία αναφοράς– για τον ζωγράφο γίνονται εικόνες που έχουν τη μουσικότητα μιας σονάτας του Brahms, ή μιας συμφωνίας του Dvorak ή του Μπετόβεν με ήχο ζωηρό αλλά όχι υπερβολικό. Ήχο με ρυθμό ζωντανό και γρήγορο που δεν φτάνει στο σημείο να χάσει την εκφραστικότητα του: «Vivace ma non troppo»· διόλου τυχαίος ο τίτλος της έκθεσης.
Είναι δύσκολο να ερμηνεύσεις την ποίηση και να μπεις στο μυαλό ενός ποιητή ή ενός συνθέτη για να κατανοήσεις πώς εμπνεύστηκε ένα ποίημα ή μια μαγευτική μελωδία. Εξίσου δύσκολο είναι να προσπαθήσεις να ερμηνεύσεις με απλά λόγια τη ζωγραφική του Χρήστου Παλλαντζά. Ενός καλλιτέχνη που μετατρέπει σε ποιητικές εικόνες διαπεραστικής μαγείας και καθηλωτικής έντασης τις αφανείς πτυχές του βιώματος που γίνεται εμπειρία.
Τα πιο μαγευτικά χρώματα που έχουμε δει ατενίζοντας τον ουρανό, το απέραντο γαλάζιο της θάλασσας, η γοητεία ενός καλοκαιρινού τοπίου, σμίγουν στα έργα του εικαστικού και γίνονται αρμονικά σύνολα που ξυπνούν μνήμες και συναισθήματα.
Η συγκίνηση είναι ο ακρογωνιαίος λίθος και ο υπέρτατος στόχος της τέχνης. Είναι αυτή που μετατρέπει ένα έργο τέχνης σε αριστούργημα με διάρκεια στο χρόνο.
Τα έργα του Παλλαντζά κάνουν αυτό ακριβώς: Ξυπνούν μνήμες και δημιουργούν έντονη συγκίνηση στον θεατή τους ενώ παράλληλα τον προ(σ)καλούν να περιηγηθεί στα δύσβατα μονοπάτια της φιλοσοφικής σκέψης και της φιλοσοφικής θεώρησης της ζωής, ώστε στο τέλος της διαδρομής να έχει ανακαλύψει τον ανώτερο και πιο όμορφο εαυτό του.
Ο ιστορικός τέχνης Δρ. Θοδωρής Κουτσογιάννης γράφει για τα έργα της έκθεσης στον κατάλογο:
«Ο Χρήστος Παλλαντζάς, ακραιφνής εκπρόσωπος της παραστατικής ζωγραφικής, φιλοτεχνεί πίνακες προς τέρψη του οφθαλμού και συγχρόνως προς εσωτερικό αναστοχασμό. Επιμένει στην παραστατική ζωγραφική και στο καβαλέτο, στη μακρά ζωγραφική παράδοση της υψηλής τεχνικής, με μελετημένη σύνθεση και με ελκυστική χρωματική γκάμα.
Πρόκειται για έναν από τους πιο αντιπροσωπευτικούς ζωγράφους του είδους, που – ευτυχώς – στην Ελλάδα καλλιεργείται, ακόμη, από αρκετούς αξιόλογους εικαστικούς δημιουργούς.
Η σύγχρονη παραστατική ζωγραφική έχει νόημα ως επανερμηνεία κάθε φορά των «ειδώλων» και «εικόνων» γύρω μας, του ανθρώπου και του φυσικού του κόσμου. Σε αυτού του είδους τη ζωγραφική προσέγγιση ο Χρήστος Παλλαντζάς έρχεται να προσθέσει, κάθε φορά, και μία νέα προσωπική οπτική, μια καινούργια ατομική παρακαταθήκη.
Δεν εγκλωβίζεται στην αναπαράσταση με όρους απλής εικονογραφίας, αλλά μας παραδίδει έργα εντελώς ζωγραφικά, δουλεμένα μόνο με καθαρούς εικαστικούς όρους, σχεδόν ανεικονικά ως τελικό αποτέλεσμα, φτάνοντας όμως στην ανεικονικότητα όχι παρακάμπτοντας τη βάσανο της εικονοποιίας, αλλά, αντιθέτως, κατακτώντας την εικονογραφία και τους όρους της και προχωρώντας άφοβα σε μία σύγχρονη παραστατική ζωγραφική.
Οι αναγνωρίσιμες εικόνες του, είτε αυτές είναι ανθρώπινες κατασκευές είτε φυσικά τοπία, λειτουργούν ως μνημονικοί τόποι, που διαθέτουν επιδραστική υπεραξία, σχεδόν μεταφυσική, που ο Χρήστος Παλλαντζάς καταφέρνει να μεταδώσει μέσω των καμβάδων του με τον πιο ελκυστικό – σε πρώτη εντύπωση – αλλά και εμφατικά εσωτερικό – σε δεύτερη, πιο ουσιαστική «ανάγνωση» – τρόπο ή, αλλιώς, με ύφος vivace, ma non troppo!»
