Η Sianti Gallery σήμερα, Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου, στις 7 το απόγευμα, εγκαινιάζει την ατομική έκθεση της Σοφίας Φωτιάδου με τίτλο « Out of the box _ Fearless ». Μία έκθεση, όπου διερευνά ανθρώπινα θέματα που αποδίδονται με μία άλλη πρωτότυπη ζωγραφική γλώσσα: η επιλογή μεταξύ (του «φαίνεσθαι» και του «είναι») ορθολογισμού και παράλογου, τα ζητήματα της αλήθειας και της επιθυμίας αλλά και η τιθάσευσή της και κυρίως η πνευματική ποιότητα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ο αινιγματικός κόσμος της Φωτιάδου αποτελείται από θαυμαστά και παράξενα πρόσωπα αναμφισβήτητα ιδιόμορφα, που κινούνται ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν.
Αυτή την υπερρεαλιστική πλην όμως αριστοτεχνική προβολή αυτών των φανταστικών χαρακτήρων υπερασπίζεται με θέρμη ο καθηγητής ιστορίας της Δυτικής Τέχνης, Γιάννης Κολοκοτρώνης, που επιμελείται και την έκθεση : «… Στην αχρονικότητα της τέχνης, που σήμερα την καθορίζει η ψηφιακή τεχνολογία, το παρελθόν είναι διαρκώς παρόν και τα έργα της Φωτιάδου ενδείκνυνται σε ολιστικές αναγνώσεις. Πάνω σ’ αυτόν τον προβληματισμό, αναπτύσσεται η νέα ενότητα ζωγραφικής της Σοφίας Φωτιάδου που τιτλοφορείται «Out of the box _ old masters». Προσωπογραφίες ‘μεγάλων’ δασκάλων του παρελθόντος τροφοδοτούν τη φαντασία της για να υφάνει μια αφήγηση που εκτείνεται πέρα από τον καμβά. Όχι ως μια απλή εξερεύνηση της συμβιωτικής σχέσης ανάμεσα στη μόδα, τον πολιτισμό και την οικονομία που διαμόρφωσαν την ταυτότητα τόπων και εποχών, αλλά ως μια σύγχρονη και απαιτητική αναπαράσταση κωδικοποιημένων συναισθημάτων, διαθέσεων και καταστάσεων ύπαρξης που επιβάλλει η εποχή μας ».
Άλλωστε, τα έργα της Σοφίας είναι ένας συνδυασμός μιας ρεαλιστικής περιγραφής και μιας σουρεαλιστικής φαντασίωσης, που τελικά αποδεικνύει την επιθυμία της να υπερβεί τα συμβατικά όρια της αναπαράστασης. Το μάτι που έχει αντικαταστήσει το κεφάλι, δίνει μια αιτιολογία στο θεατή να το αντιμετωπίσει σαν να είναι πολύ περισσότερο από ένα όργανο βιολογίας.
Γι’ αυτό και ο επιμελητής της έκθεσης τονίζει ότι η βλεμματική επαφή επιτρέπει ή απαγορεύει στους ανθρώπους να παραβιάσουν ή όχι τα όρια ο ένας του άλλου : «…Σε μια εποχή που κυριαρχεί η εικόνα όσο ποτέ άλλοτε και η αξία του βλέμματος αμφισβητείται όλο και περισσότερο, το βλέμμα μας κάνει αυτό που είμαστε. Για τους αρχαιολάτρες, τα ζωγραφισμένα μάτια στις δύο πλευρές της πλώρης των πλοίων ήταν αποτροπαϊκά. Για τους μυστικιστές το ‘τρίτο’ μάτι ανοίγει το δρόμο στην αυτογνωσία. Για τους θρησκευόμενους το μάτι του θεού στα τέμπλα των εκκλησιών επιτηρεί χωρίς να επεμβαίνει. Για τους μελλοντιστές οι οφθαλμικές βελτιώσεις θολώνουν το οργανικό από το συνθετικό. Για τους αυταρχικούς πολιτικούς το πανταχού παρόν μάτι της κάμερας διαρκώς επιτηρεί και ελέγχει καταστρατηγώντας την ιδιωτική ζωή και την ανθρώπινη αυτονομία. Όλα γιγαντωμένα στις μέρες μας, ιδίως από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που αναδιαμορφώνουν τη ζωή μας στη βάση των ψευδαισθήσεων και της αμφιβολίας».
Τελικά, αξιοποιώντας την τεράστια παράδοση της σουρεαλιστικής εικονογραφίας αλλά και τα ιδιότυπα πλάσματα ή τα αγαθά τέρατα ενός Αρτσιμπόλντο, ενός Ιερώνυμου Μπος ή ενός Σαλβαδόρ Νταλί, η Σοφία Φωτιάδου με γνώση και ιδιαίτερη χρωματική ευαισθησία στήνει τον εντελώς ιδιαίτερο προσωπικό της κόσμο με πλάσματα που νοσταλγούν ένα χαμένο παράδεισο ή ονειρεύονται έναν καινούριο. Στην ζωγραφική της συνυπάρχουν τόσο οι κλασικές, ζωγραφικές αξίες όσο και μία πολύ σύγχρονη οπτική των πραγμάτων. Με άλλα λόγια, η κομψή άλλοτε χιουμοριστική και άλλοτε μελαγχολική όψη των πραγμάτων όπως θα μπορούσαν να είναι…
