Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Τη μουσική-θεατρική εκδοχή του αυτοβιογραφικού βιβλίου της Μαρίζας Κωχ, «Το Ξανθό Κορίτσι της Σαντορίνης», παρουσιάζουν η Μαρίζα Κωχ και η Νένα Βενετσάνου στη μουσική σκηνή Σφίγγα, για τρεις παραστάσεις, τα Σάββατα 19, 26 Οκτωβρίου και 2 Νοεμβρίου [Ακαδημίας και Ζωοδόχου Πηγής -είσοδος στον πεζόδρομο Κιάφας 13].
Οι δύο αγαπημένες τραγουδίστριες, με αφορμή την αυτοβιογραφία της Κωχ, που γεννήθηκε στον Πόλεμο και μεγάλωσε μέσα στη δύσκολη μεταπολεμική περίοδο της Ελλάδας, ζωντανεύουν μια ολόκληρη εποχή με απλότητα, χιούμορ, τρυφερότητα και τραγούδια.
«Το αφήγημά μου αυτό το έγραψα από ευγνωμοσύνη για την αγάπη που δέχτηκα στα πενήντα χρόνια που τραγουδώ και το προσφέρω ως αντίδωρο, με την ευχή όλα τα παιδιά του πολέμου, του κάθε πολέμου, να γευτούν την αγάπη και τη γιατρειά όπως εγώ», υπογραμμίζει η Μαρίζα Κωχ, αποδίδοντας, έτσι, φόρο τιμής στην παιδική ηλικία, στην οποία και έχει αφιερώσει ένα μεγάλο μέρος του έργου της.
Η συνάντηση της Μαρίζας Κωχ με τη Νένα Βενετσάνου -που έκανε την προσαρμογή του βιβλίου για την παράσταση, δημιουργεί επί σκηνής μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα θεατρικού αναλογίου. Είναι μια λαϊκή λειτουργία, από δύο ντίβες του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού, που ξέρουν να συγκινούν βαθιά με την αυθεντικότητα και την ειλικρίνεια των αισθημάτων τους. Η συνύπαρξή τους μαγνητίζει και απογειώνει την ψυχή των θεατών.
Με την καταξιωμένη συνθέτρια, στιχουργό, ερμηνεύτρια και μουσικοπαιδαγωγό Μαρίζα Κωχ, είχαμε τη χαρά και τιμή να μιλήσουμε.
Θα θέλατε, καταρχήν, να μας πείτε λίγα λόγια για το αυτοβιογραφικό σας βιβλίο «Το Ξανθό Κορίτσι της Σαντορίνης» και για όσα παρουσιάζετε στη μουσική-θεατρική εκδοχή του;
«Στην παράσταση, λέγονται όσα μπορούν να ειπωθούν. Το βιβλίο, σε μια δεύτερη ανάγνωση, έχει να αποκαλύψει πολλά για την ελληνική ζωή και πραγματικότητα. Τη φύση του Έλληνα να έχει ως διαφυγή τη θάλασσα».
Δυο λόγια για τη σχέση και τη συνεργασία σας με τη Νένα Βενετσάνου;
«Υπάρχει μια αρμονία στη σχέση και τη συνεργασία μας. Αυτή είναι κόρη καπετάνιου, κι εγώ, επίσης, κόρη ναυτικού».
Μεγάλο μέρος του έργου σας είναι αφιερωμένο στα παιδιά. Μιλήστε μας γι’ αυτή την επιλογή σας.
«Πιστεύω ότι πάνω από τη Μαρίζα μουσικό και τραγουδίστρια, είναι η Μαρίζα μουσικοπαιδαγωγός. Γι’ αυτό και το τετράδιο ρεπερτορίου του κέντρου μου βιωματικής μουσικής, το έχει παραλάβει η μουσική σχολή του Ιονίου Πανεπιστημίου, όπου το χρησιμοποιεί για πτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές και ετοιμάζει την έκδοσή του».
Πλούσια η καλλιτεχνική σας διαδρομή. Κάποιες συνεργασίες, κάποια πρόσωπα που ξεχωρίζετε;
«Κορυφαία εποχή, η συνεργασία μου με τον Ξυλούρη και τον Χριστόδουλο Χάλαρη. Με τη Μαρία Δημητριάδη και, βέβαια, σε διάρκεια με τη Νένα Βενετσάνου».
Και κάποια συναισθήματα, κάποιες σκέψεις ρίχνοντας το βλέμμα στη μέχρι σήμερα διαδρομή σας; Ό,τι σας έρθει πρώτο στον νου;
«Μία ανάμνηση… Στην εξέδρα επισκεπτών, στο κανάλι του Παναμά. Βρέθηκα τόσο κοντά, σα να απλώσεις το χέρι σου να αγγίξεις το καράβι. Και το καράβι έγραφε με ελληνικούς χαρακτήρες “ελάφι” και είχε ένα Μ στο φουγάρο. Κατάφερα τον αρχιπιλότο της λειτουργίας του καναλιού, να μου δώσει το μικρόφωνο τάχα για έναν χαιρετισμό, κι εγώ άρχισα να τραγουδώ το “αρμενάκι” και “μες του Αιγαίου τα νερά”. Από κάτω τα τρενάκια, σταμάτησαν τη λειτουργία του καναλιού και μου ζητούσαν το “ντιρλαντά” και το “Never on Sunday”. Για 16 λεπτά σταμάτησε η λειτουργία του καναλιού και όλα τα πλοία που βρίσκονταν αρόδο, έπαιρναν σήμα του Έλληνα καπετάνιου μας, ότι ήταν live το απροσδόκητο. Σφύριζαν όλα μαζί τα καράβια. Ώσπου να καταφέρει ο αρχιπιλότος να μου κλείσει το μικρόφωνο, το θαύμα είχε γίνει. Όλες οι εφημερίδες του κόσμου έγραψαν για αυτά τα 16 λεπτά. Αυτοί είμαστε οι Έλληνες εκτός Ελλάδας».
Μια γλυκιά, παιδική σας ανάμνηση;
«Οι χαλβαδόπιτες και τα λουκούμια στη Σύρο».
Και μια πικρή;
«Η αχαριστία που ένιωσα σε κάποιες περιπτώσεις».
Κάποια σκέψη σας για τη χώρα μας;
«Αυτή τη στιγμή, ό,τι έχουμε πιο ανάγκη, περισσότερο και από το ψωμί, είναι ένα Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού».
Κάτι που σας φτιάχνει τη διάθεση;
«Ένα παιδικό χαμόγελο, είναι όλος ο κόσμος για μένα».
Κάτι που τη χαλά;
«Το αίσθημα ανικανοποίητου που εκπέμπουν οι άνθρωποι που κλαίνε άδαρτοι».
Μια αγωνία σας;
«Η αγωνία μου είναι πριν φύγω από τη ζωή, να δω τον τόπο μας χωρίς άστεγους».
Μια ευχή σας;
«Να εμφανιστούν φωτισμένοι πολιτικοί, να λειτουργήσουν κόντρα στο κεφάλαιο».
Ταυτότητα Παράστασης
Σενάριο: Νένα Βενετσάνου.
Ερμηνεύουν: Μαρίζα Κωχ, Νένα Βενετσάνου
Παίζουν οι μουσικοί: Αντώνης Σκαμνάκης (Viοla da Gamba), Ηλίας Βαμβακούσης (Κιθάρα).
