Η ποιήτρια, συγγραφέας και μεταφράστρια Βούλα Δαμιανάκου έφυγε σήμερα από τη ζωή πλήρης ημερών. Η Βούλα Δαμιανάκου γεννήθηκε στη Πάνιτσα Λακωνίας, το 1914. Υπήρξε σύντροφος, συνεργάτιδα και αφιερωμένη – μαζί με την κόρη της, τη ζωγράφο Ελένη Βασιλοπούλου – στη μνήμη και το έργο του Βασίλη Ρώτα.
Ήταν εκείνη που φιλοξένησε τον διωκόμενο ηγέτη των Κούρδων Αμπντουλάχ Οτζαλάν – και παραλίγο να καταδικαστεί, που αρνήθηκε – μολονότι είχε ανάγκη – τη β΄ κατηγορίας τιμητική σύνταξη, που ξέκοψε από την ΑΕΠΙ, ως κληρονόμος και συνδημιουργός του έργου του Ρώτα (μεταξύ άλλων το «Ένας όμηρος» και οι «Όρνιθες»), επειδή δεν άντεχε τον γραφειοκρατικό βρόχο.
Συνεργάστηκε με το περιοδικό Λαϊκός Λόγος (1966-1967), με τα ψευδώνυμα Αλκυόνα, Αλκυών, Ειρήνη Πεζοπόρου.
Συλλυπητήρια
Τα συλλυπητήριά του εξέφρασε ο Πρόεδρος της Βουλής, κ. Νικόλαος Βούτσης, για την απώλεια ενός σημαντικού πνευματικού ανθρώπου, με ενεργή παρουσία στους κοινωνικούς αγώνες, της συγγραφέως, ποιήτριας και μεταφράστριας Βούλας Δαμιανάκου.
«Η αγωνίστρια Βούλα Δαμιανάκου, ένας σπουδαίος πνευματικός άνθρωπος, μια θαρραλέα γυναίκα με ανυπότακτη συνείδηση, έφυγε από κοντά μας, αφήνοντας όμως πλούσια πνευματική και αγωνιστική παρακαταθήκη. Στην κόρη της, ζωγράφο Ελένη Βασιλοπούλου, και στους οικείους της θερμά συλλυπητήρια», δήλωσε ο κ. Βούτσης.
Για την απώλεια της πεζογράφου, ποιήτριας και μεταφράστριας Βούλας Δαμιανάκου, ο υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Αριστείδης Μπαλτάς, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
Η Βούλα Δαμιανάκου, υπήρξε μια εμβληματική μορφή. Όχι μόνο γιατί αγάπησε τόσο βαθιά την ελληνική γραμματεία, ούτε γιατί με την πένα της «δάμασε» τις λέξεις. Αλλά και γιατί η ίδια δεν «δαμάστηκε» ποτέ. Ακατάβλητη και ανυποχώρητη στις αρχές της, δεν έπαψε ούτε στιγμή να είναι παρούσα από την Εθνική Αντίσταση μέχρι τους σύγχρονους κοινωνικούς αγώνες. Εκφράζω στους οικείους της τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια.
