Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Πρωταγωνίστρια σε ένα κοινωνικό έργο, γεμάτο ανθρωπιά, χιούμορ και τρυφερότητα, το οποίο αποδομεί, καυτηριάζει, αλλά, ταυτόχρονα, εξυψώνει τον θεσμό της οικογένειας, η ηθοποιός Αλεξάνδρα Παλαιολόγου μάς μιλά για την παράσταση «Marvin’s room».
Το πολυβραβευμένο οικογενειακό δράμα του Scott McPherson, ένα από τα πιο αστεία και συγκινητικά έργα για την αναζήτηση, την αξία και την ανάγκη του κάθε ανθρώπου να βρει, να αποκτήσει και να κρατήσει μια οικογένεια, παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Καρατζιά, στον πολυχώρο Vault.
Η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου υποδύεται μια γυναίκα, που επιλέγει τα θέλω και όχι τα πρέπει και νοιάζεται μόνο για τον εαυτό της, αλλά αλλάζει, όταν ανακαλύπτει την αγάπη, και μιλά για το έργο, για την αγάπη και για τη δύσκολη περίοδο που περνάμε.
Για ποια ανθρώπινα θέματα μιλάει το έργο;
Κυρίως, μιλά για την αγάπη ανάμεσα στα παιδιά και τους γονείς, ανάμεσα στα αδέρφια, ανάμεσα στους συγγενείς. Για την αγάπη σε όλες τις εκφάνσεις της και με ό,τι συνεπάγεται – από τις θυσίες που απαιτούνται, μέχρι την ευτυχία που σου χαρίζει.
Με ποιον τρόπο τα προσεγγίζει ο Scott McPherson;
Με έναν μοναδικό, απόλυτα διεισδυτικό, αλλά και χιουμοριστικό τρόπο. Ανοίγει όλα τα “δύσκολα χαρτιά” στο τραπέζι – αρρώστια, ιδέα θανάτου, ελπίδα, ανιδιοτελή αγάπη. Και καταφέρνει να μας συγκινεί και, ταυτόχρονα, να μας κλείνει το μάτι, περνώντας το μήνυμα ότι, σε κάθε περίπτωση, νικητής όλων είναι η αγάπη.
Πώς ξετυλίγεται η ιστορία του έργου;
Ο Χανκ μάς αφηγείται την ιστορία του, γυρνώντας μας 25 χρόνια πριν, όταν μαθαίνει από τη μητέρα του, τη Λι, πως έχει μία θεία, τη Μπέσυ, που πάσχει από λευχαιμία και χρειάζεται μυελό των οστών για μεταμόσχευση. Η Μπέσυ ζει στη Φλόριντα, όπου φροντίζει την ανάπηρη θεία της, Ρουθ, και τον κατάκοιτο πατέρα της, Μάρβιν. Με αφορμή την ασθένεια της Μπέσυ, η οικογένεια ξαναενώνεται και οι δύο αδερφές ξανασυναντιούνται ύστερα από 18 χρόνια.
Σκιαγραφείστε μας τον χαρακτήρα που ενσαρκώνετε.
Εγώ υποδύομαι τη Λι, τη μητέρα του Χανκ. Μία γυναίκα που έφυγε βίαια από το πατρικό της, καθώς δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει τα σοβαρά προβλήματα υγείας του πατέρα της, λέγοντας πως δεν θα χαραμίσει τη ζωή της με άρρωστους ανθρώπους, ενώ είχε ήδη χάσει τη μητέρα της από λευχαιμία.
Ύστερα από 18 χρόνια, επιστρέφει στο πατρικό της, με μία κατεστραμμένη προσωπική ζωή και με δύο παιδιά, με τα οποία έχει κακές σχέσεις. Ο ένας μάλιστα, ο Χανκ, της έκαψε το σπίτι και είναι έγκλειστος σε Ίδρυμα. Δείχνει αναίσθητη και ότι δεν την ενδιαφέρει τίποτα, παρά μόνον ο εαυτός της. Στην πορεία του έργου όμως, αλλάζει. Πέφτουν οι άμυνές της και αποκαλύπτεται – υπεύθυνη, τρυφερή, ευαίσθητη, αμήχανη. Έχει μία διαδρομή ως ρόλος και υπογραμμίζει ό,τι εξελίσσει και εξελίσσεται με την αγάπη.
Ποιο μήνυμα για την ουσία και το νόημα της ζωής περνάει αυτό το οικογενειακό δράμα;
Ότι η αγάπη, τελικά, νικά. Υπερισχύει.
Πόσο περίπλοκη είναι, τελικά, η αγάπη;
Δεν είναι, εμείς την κάνουμε. Έχουμε τόσα προβλήματα και ανασφάλειες, που αυτό, το οποίο θα έπρεπε να μας βγαίνει αβίαστα, το να αγαπάμε, έχει γίνει ολόκληρη φιλοσοφία. Έχουμε εστιάσει τόσο στο να αγαπηθούμε, που ξεχνάμε να αγαπάμε. Υπάρχει μία σκηνή, που η Μπέσυ λέει στη Λι ότι νιώθει τυχερή, γιατί έζησε μία ζωή γεμάτη αγάπη. Όχι γιατί την αγάπησαν πολύ, αλλά γιατί η ίδια αγάπησε πολύ.
Στη δύσκολη περίοδο που περνάμε, ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερη αδυναμίας μας και ποια την ισχυρότερη δύναμή μας που χρειάζεται να αξιοποιήσουμε;
Η υπομονή και η σύνεση. Αυτά θεωρώ ότι αποτελούν την ισχυρότερη δύναμή μας. Όσο για την αδυναμία, θα έλεγα ότι είναι η τάση μας να έχουμε ως μέλημα το εύκολο, αυτό που έρχεται χωρίς θυσίες και κόπο.
Τι σας εμπνέει αισιοδοξία;
Η καθημερινότητα – το ότι ξυπνάω και είμαι καλά. Το ότι έχω μία δουλειά, που μου αρέσει και που έχω την τύχη να την κάνω. Το ότι μπορώ να απολαμβάνω τον ήλιο. Το ότι έχω φίλους που αγαπώ και με αγαπάνε. Νομίζω ότι είναι τόσο δύσκολη η ζωή – σε κοινωνικό, οικονομικό, πολιτικό, διεθνές επίπεδο -, που μόνο τα ωραία στοιχεία της καθημερινότητας μού δίνουν δύναμη και αισιοδοξία.
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Μελισσάνθη Μάχουτ, σκηνοθεσία – δραματουργική επεξεργασία: Δημήτρης Καρατζιάς, πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Μάνος Αντωνιάδης, 1ο βιολί: Μελίνα Γαλανού, 1ο τσέλο: Μαντώ Αγουρίδου, σχεδιασμός φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας, κοστούμια: Aλέξης Φούκος, βοηθός ενδυματολόγου: Χάρης Άνθης, κατασκευαστής σκηνικών: Κώστας Μπακάλης, φωτογραφίες – αφίσα: Γεωργία Σιέττου – Στέλιος Δανιήλ (S&G Face2 Face Photography), trailer: Στέφανος Κοσμίδης, βοηθός σκηνοθέτη: Βαγγέλης Λάσκαρης, περούκες: Άγγελος Σαχιτζής, ενδύματα: «Τα ρούχα του βασιλιά», παραγωγή: Vault. Ερμηνεύουν: Αθηνά Τσιλύρα, Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, Δημήτρης Καρατζιάς, Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Γιάννα Σταυράκη, Στράτος Στρατηγαρέας.
Πληροφορίες
Πολυχώρος Vault Theatre Plus: Μελενίκου 26 – Γκάζι, τηλ.: 213 0356472 και 6949 534889. Ημέρες και ώρες παραστάσεων: έως 24 Απριλίου: Παρασκευή και Σάββατο: 21.00, Κυριακή: 18.00. Διάρκεια παράστασης: 100 λεπτά (χωρίς διάλειμμα). Τιμές εισιτηρίων: προπώληση: 12 ευρώ, γενική είσοδος: 15 ευρώ, μειωμένο (φοιτητές, μαθητές, σπουδαστές, κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας και Πολυτέκνων [ΑΣΠΕ], ΑμΕΑ): 10 ευρώ. Προπώληση εισιτηρίων: καταστήματα: Public, Ιανός, Seven Spots, Reload, Media Markt, τηλεφωνικά: 11876, ηλεκτρονικά: viva.gr.
