Εντυπωσιακό ψηφιδωτό, που ξεχωρίζει τόσο για την καλή κατάσταση διατήρησής του όσο και για την υψηλή ποιότητα κατασκευής του και μπορεί να χρονολογηθεί στο πρώτο μισό του 4ου αι. μ.Χ., ήρθε στο φως στη διάρκεια ανασκαφικής έρευνας στην τοποθεσία Πιάθκια, στο Ακάκι της Επαρχίας Λευκωσίας.
Το ψηφιδωτό δάπεδο, που έχει μήκος 26 μέτρα και πλάτος 4 και απεικονίζει σκηνή ιπποδρόμου με πλούσιο γεωμετρικό διάκοσμο, παρουσιάστηκε σήμερα στο πλαίσιο συνέντευξης Τύπου, παρουσία του Κύπριου υπουργού Μεταφορών, Επικοινωνιών και Έργων Μάριου Δημητριάδη.
Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως το σημαντικό ψηφιδωτό πριν από έναν χρόνο, ωστόσο δεν γνωστοποιήθηκε η ανακάλυψη μέχρι τη συνέχιση της ανασκαφικής έρευνας για την πλήρη αποκάλυψη του ψηφιδωτού δαπέδου.
Η ανασκαφή επικεντρώθηκε σε δύο τομείς. Στα νότια δεξαμενής, όπου το 2014 εντοπίστηκαν κατάλοιπα ψηφιδωτού δαπέδου, και στα ανατολικά του χώρου, όπου αποκαλύφθηκαν τρία δωμάτια ανισομερή μεταξύ τους που πιθανόν να σηματοδοτούν το ανατολικό άκρο του κτηρίου, καθώς και τέσσερα παράλληλα λαξεύματα στον φυσικό βράχο.
Η ανασκαφική έρευνα αποκάλυψε τμήμα ψηφιδωτού, το οποίο απεικονίζει παράσταση αρματοδρομιών σε εξέλιξη εντός ιπποδρόμου και πλούσιο γεωμετρικό διάκοσμο. Η εικονική σκηνή περιλαμβάνει τέθριππα, στα οποία απεικονίζεται όρθιος ο ηνίοχος, τα οποία αγωνίζονται γύρω από τον εύριπο (spina). Κάθε άρμα συνοδεύεται από δύο επιγραφές.
Στην ανατολική άκρη του εύριπου διακρίνεται η meta, δηλαδή το σημείο στροφής των αρμάτων, η οποία αποδίδεται ως ένα κυκλικό βάθρο πάνω στο οποίο στηρίζονται τρεις κώνοι που απολήγουν σε ωό. Πάνω στον εύριπο απεικονίζονται, επίσης, τρεις κίονες που απολήγουν σε τρία χάλκινα δελφίνια, από τα οποία ρέει νερό, και ένας ναΐσκος. Ανάμεσα στα άρματα εμφανίζονται ένας έφιππος και δύο πεζοί άνδρες που κρατούν ο ένας μαστίγιο και ο άλλος αγγείο με νερό.
Σύμφωνα με την Φρύνη Χατζηχριστοφή, αρχαιολογική λειτουργό του τμήματος Αρχαιοτήτων και επικεφαλής της ανασκαφής, οι σκηνές ιπποδρόμου θεωρούνται σπάνιες, ιδιαίτερα στις ανατολικές επαρχίες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Συγκεκριμένα, μόλις δύο συναντούνται στην Ελλάδα και συνολικά επτά στον κόσμο και δη στις δυτικές επαρχίες της αυτοκρατορίας -Βόρεια Αφρική, Γαλλία και Ισπανία.
Το ψηφιδωτό μπορεί να χρονολογηθεί στο πρώτο μισό του 4ου αιώνα μ.Χ. και σύμφωνα πάντα με την κ. Χατζηχριστοφή, μάλλον ανήκει σε πλούσια έπαυλη.
