Το αριστουργηματικό έργο του Τενεσί Ουίλιαμς «O Γυάλινος Κόσμος», σε σκηνοθεσία Γιώργου Νανούρη, είναι η δεύτερη φετινή παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου στη Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος».
Η απευθείας μετάδοση του έργου θα είναι διαθέσιμη το Σάββατο 23 Ιανουαρίου, στις 8.30 το βράδυ, στη σελίδα livestream.n-t.gr με αγορά ηλεκτρονικού εισιτηρίου (κωδικού πρόσβασης).
«Ο Γυάλινος Κόσμος» –ίσως το αντιπροσωπευτικότερο έργο του συγγραφέα που με τη δραματουργία του σημάδεψε τη μεταπολεμική Αμερική–, γράφτηκε το 1944. Πρόκειται για έργο ποιητικής πνοής και βαθιάς ανθρώπινης ευαισθησίας, όπου ο κόσμος της σκληρής πραγματικότητας συμπλέκεται με την εύθραστη ομορφιά της φαντασίας και του ονείρου.
Αναζητώντας καταφύγιο σε έναν «Γυάλινο κόσμο»
Στην υπόθεση του έργου, ο Τομ Ουίνγκφιλντ, μέσα από τις αναμνήσεις του, παρουσιάζει στη σκηνή επεισόδια της οικογενειακής ζωής του στο μικρό διαμέρισμα του Σαίντ Λούις της Ύφεσης. Η πληκτική δουλειά στην αποθήκη υποδηματοποιίας συνθλίβει τα μελλοντικά του όνειρα για μια ζωή αφιερωμένη στην ποιητική δημιουργία. Στον αντίποδα, η αδελφή του Λόρα αντιμετωπίζει τις δυσκολίες της ζωής βρίσκοντας καταφύγιο σε έναν μικρόκοσμο από παλιούς δίσκους και γυάλινες μορφές ζώων. Η μητέρα τους Αμάντα, πρώην καλλονή του Νότου, τρέφει για τα παιδιά της μεγάλες προσδοκίες και φαντασιώνεται ένα λαμπρό μέλλον για τον Τομ και τη Λόρα.
Οι οικογενειακές εντάσεις στο μικρό διαμέρισμα του Σαιντ Λούις εκτυλίσσονται πάντα κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της κυριαρχικής Αμάντα. Η επίσκεψη του Τζιμ, συναδέλφου του Τομ, θα ταράξει τις οικογενειακές ισορροπίες και θα αλλάξει τον ρου της ζωής των Ουίνγκφιλντ.
Ο σκηνοθέτης της παράστασης Γιώργος Νανούρης αναφέρει: «Ένα χρόνο σχεδόν τώρα, η ζωή μάς έδειξε πόσο εύκολα μπορούν να ανατραπούν όλα. Να ραγίσουν, ακόμα και να σπάσουν -σαν να είναι φτιαγμένα από γυαλί. Πώς ανεβάζεις, λοιπόν, αυτό το τεράστιο έργο μέσα στη δίνη των γεγονότων που μαστίζουν όλο τον πλανήτη;
Πώς φτιάχνεις μια παράσταση φορώντας μάσκες στην πρόβα, και σε ενάμισι μέτρο απόσταση; Πώς φτιάχνεις μια σκηνή χορού στην οποία δεν επιτρέπεται να πλησιάσουν κοντά οι ηθοποιοί; Πώς κάνεις το αντίστοιχο με μια σκηνή ενός φιλιού;
Οι ήρωες του έργου όμως, αυτό δεν προσπαθούν και εκείνοι; Να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον· κυριολεκτικά και μεταφορικά. Να έρθουν απεγνωσμένα κοντά. Μήπως τελικά η ίδια δυσκολία της συνθήκης είναι ταυτόχρονα και η απάντηση στα τόσα ερωτήματα; Μήπως ο καθένας μας δεν ζει πια κλεισμένος στον δικό του “γυάλινο” κόσμο, όπως ακριβώς και οι πρωταγωνιστές της ιστορίας; Δεν θα πω πολλά. Ελπίζω όσα θέλω να πω να βγουν από την παράσταση. Θα ήθελα μόνο να σημειώσω το εξής: Είμαι σίγουρος ότι κάθε θεατής θα βρει έστω μια στιγμή του έργου, που θα του θυμίσει έστω μια στιγμή απ’ τη δική του ζωή».
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Στέλιος Βαφέας, σκηνοθεσία – φωτισμοί: Γιώργος Νανούρης, σκηνικά: Μαίρη Τσαγκάρη, κοστούμια: Deux Hommes, μουσική: Θοδωρής Οικονόμου, βοηθός ενδυματολόγων: Δέσποινα Ιγνάτογλου.
Διανομή (αλφαβητικά): Άννα Μάσχα (η μητέρα Αμάντα Ουίνγκφιλντ), Κωνσταντίνος Μπιμπής (ο γιος Τομ Ουίνγκφιλντ), Λένα Παπαληγούρα (η κόρη Λόρα Ουίνγκφιλντ), Αναστάσης Ροϊλός (ο επισκέπτης Τζιμ Οκόνορ).
