O βραβευμένος σκηνοθέτης Γούντι Άλεν, συνοδευόμενος από τις πρωταγωνίστριές του Έμα Στόουν και Πάρκερ Πόζι, παρουσίασε την 45η ταινία του με τίτλο «Irrational Man» στο πλαίσιο του 68ου Φεστιβάλ Καννών.
Ο 79χρονος Άλεν, στην επίσημη συνέντευξη Τύπου της ταινίας, ήταν ευδιάθετος, αντιμετωπίζοντας τις κοινότυπες ερωτήσεις των δημοσιογράφων με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο.
Τηλεοπτική σειρά: «… θα είναι μία συμπαντική ντροπή όταν προβληθεί»
Ο Νεοϋορκέζος σκηνοθέτης εξέφρασε τον φόβο του ότι η πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα στην μικρή οθόνη θα στεφθεί με αποτυχία και θα είναι μία καταστροφή, ενώ υποστήριξε ότι δεν θα έπρεπε ποτέ να δεχθεί να σκηνοθετήσει μία τηλεοπτική σειρά για λογαριασμό της Amazon.com.
«Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ. Δεν θα έπρεπε ποτέ να εμπλακώ σε αυτό. Είναι πολύ δύσκολο για εμένα. Νόμιζα ότι θα ήταν εύκολο. Το να σκηνοθετείς μία ταινία είναι κάτι που χρειάζεται προσπάθεια, χρόνο, αλλά το να σκηνοθετήσεις 6 μισάωρα επεισόδια υπέθετα ότι θα ήταν “παιχνιδάκι”. Φτιάχνω μισή ώρα, φτιάχνω άλλη μισή ώρα… αλλά δεν είναι έτσι. Είναι πολύ, πολύ δύσκολο και απλά ελπίζω να μην απογοητεύσω την Amazon», υπογράμμισε.
«Το παλεύω, δεν είμαι καλός σε αυτό, δεν έχω παρακολουθήσει πρόσφατα τηλεοπτικές σειρές, αλήθεια, επομένως, δε γνωρίζω τι κάνω. Τα κάνω μαντάρα. Αναμένω ότι αυτό θα είναι μία συμπαντική ντροπή όταν προβληθεί».
«Η ζωή έχει τη δική της ατζέντα και σε ισοπεδώνει»
Σε ερώτηση που του έγινε για το αν οι ταινίες είναι ένας τρόπος να αντιμετωπίζει κανείς την σκληρότητα της ζωής, ο Άλεν – μεταξύ άλλων – ανέφερε: «Δεν υπάρχει μία απόλυτη απάντηση στην μελανή πραγματικότητα της ζωής. Ό,τι κι αν μας λένε οι φιλόσοφοι, οι παπάδες ή οι ψυχαναλυτές. Η ζωή έχει τη δική της ατζέντα και σε ισοπεδώνει. Όλοι ξέρουμε που θα καταλήξουμε μια μέρα. Το μόνο που μπορεί να κάνει ένας καλλιτέχνης είναι να προσπαθήσει να πείσει τον κόσμο ότι αξίζει να ζει – κι αυτό μπορεί να το κάνει μόνο λέγοντάς του ψέματα.
Απασχολώντας τον με ταινίες. Αυτό είναι το μόνο συμπέρασμα που έχω βγάλει στα 80 μου χρόνια. Δεν υπάρχουν απαντήσεις. Μόνο αντιπερισπασμοί. Ανοίξτε την τηλεόραση, δείτε μία ταινία, μη σκέφτεστε. Αυτό κάνω κι εγώ: βλέπω ταινίες ή γυρίζω ταινίες και δεν σκέφτομαι ότι κάποτε θα γεράσω και θα πεθάνω. Είναι προτιμότερο να πιστεύω ότι το πρόβλημα της ζωής μου είναι πώς θα στήσω ένα δύσκολο πλάνο, από το ότι ο πλανήτης θα καταστραφεί, θα μας κάψει ο ήλιος, όσα κάναμε δε θα υπάρχουν πια, εμείς δε θα υπάρχουμε πια, τίποτα δε θα υπάρχει πια. Από τον Φρόιντ μέχρι τον Νίτσε και τον Γιουτζίν Ο’ Νιλ, όλοι το έχουν πει: η πραγματικότητα είναι αβάσταχτη…».
«Αν ήταν στο χέρι μου δε θα έκανα, ποτέ, καμία κωμωδία…»
Όταν σε κάποιο σημείο της συνέντευξης ρωτήθηκε αν πιστεύει πως όσο μεγαλώνει ένας καλλιτέχνης, τόσο πιο σοβαρά θέματα προσεγγίζει με τη δουλειά του, είπε πως στον ίδιο συνέβη το αντίθετο. «Ήθελα από μικρός να κάνω σοβαρά έργα – ήρωάς μου ήταν ο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν. Έκανα κωμωδίες γιατί εκεί ήταν το ταλέντο μου. Με ήθελαν να κάνω τον κόσμο να γελάει, δεν ήθελαν τίποτα άλλο από μένα. Αν ήταν στο χέρι μου θα έκανα την μία βαριά ταινία μετά την άλλη. Δε θα έκανα, ποτέ, καμία κωμωδία…», τόνισε ο Άλεν.
«…τα λάθη ξεπηδούν από την οθόνη και με στεναχωρούν»
Τέλος, ο αγαπημένος καλλιτέχνης, όταν ρωτήθηκε αν θα ξαναγύριζε κάποια από τις ταινίες του με την οποία δεν έμεινε ευχαριστημένος, απάντησε: «Θα τις ξαναγύριζα όλες. Έτσι κι αλλιώς το μόνο που θυμάμαι από αυτές είναι τα λάθη τους. Γι’ αυτό και δεν τις ξαναβλέπω ποτέ. Γιατί τα λάθη ξεπηδούν από την οθόνη και με στεναχωρούν. Ο Τσάρλι Τσάπλιν είχε την πολυτέλεια, γιατί τότε το φιλμ δεν ήταν ακριβό, να γυρίζει μία ταινία, να τη βλέπει, να σημειώνει τα λάθη και να τη γυρίζει όλη από την αρχή. Θα τις ξαναγύριζα όλες αν είχα τα χρήματα και οι ηθοποιοί μου το χρόνο…».
naftemporiki.gr
