Γιώργος Σ. Κουλουβάρης
[email protected]
Ξετυλίγοντας, επί σκηνής, μια ιστορία τρυφερή και σκληρή, ειπωμένη μέσα από είκοσι κωμικά και τραγικά τραγούδια καμπαρέ, τραχιά σκετς και πολιτικά αστεία που προσδίδουν ένα ξάφνιασμα ειρωνείας και μια γερή γροθιά στο στομάχι, η ηθοποιός Κατερίνα Γιαμαλή μάς μιλά για παράσταση «Απόψε: Lola Blau».
Σαν ένα μιούζικαλ για μία ηθοποιό και έναν πιανίστα, η καυστική σάτιρα του διάσημου Αυστριακού καμπαρετίστα Georg Kreisler παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Michael Seibel, στην Κεντρική Σκηνή του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, έως και τις 7 Μαΐου, στις 9 το βράδυ.
Η Κατερίνα Γιαμαλή πρωταγωνιστεί σε αυτό το αιχμηρό έργο, που φωτίζει μεγάλα ιστορικά γεγονότα μέσα από τη μικρή ζωή της ηρωίδας του, και μιλά για την παράσταση και για τα συναισθήματά της για τη σημερινή Ελλάδα.
Ποια θέματα θίγει το καυστικό αυτό έργο του Georg Kreisler;
«Με βαθυστόχαστο μαύρο χιούμορ, μέσα από είκοσι τραγούδια, ασκεί τη δηκτική πολιτική κριτική του, με στόχους τον αντισημιτισμό, την προσφυγιά και τον διωγμό, τη ραφιναρισμένη σεξουαλική σεμνοτυφία, τη γερμανική λατρεία της γραφειοκρατίας, τον εθνικοσοσιαλισμό και τον καπιταλισμό, τα ευρωπαϊκά και τα αμερικανικά στερεότυπα, την πολιτιστική μικρόνοια και την απουσία της μεταπολεμικής αποκατάστασης, υπενθυμίζοντας ότι, ακόμα κι όταν η πολιτική πραγματικότητα αλλάζει προς το καλύτερο, η νοοτροπία του κόσμου και της κοινωνίας δεν ακολουθεί άμεσα αυτές τις αλλαγές».
Σκιαγραφείστε μας την ηρωίδα που ενσαρκώνετε.
«Η Λόλα Μπλάου είναι η ιστορία μιας αδυναμίας, όπως λέει ο ίδιος ο δημιουργός της. Στέκει αδύναμη, τόσο μπροστά στον αντισημιτισμό και την εβραϊκή της καταγωγή, όσο και στην αδιαλλαξία της αυστριακής κοινωνίας που παραμένει παγιδευμένη σε ένα αιώνιο χτες. Αρνείται να πάρει θέση και δεν θέλει τίποτα άλλο από το να προσφέρει στο κοινό της χαρούμενες στιγμές. Να κατοχυρώσει τη δική της “θέση στον ήλιο”».
Τι βιώνει και πώς ξετυλίγεται η ιστορία της επί σκηνής;
«Ξεκινώντας το έργο, συναντάμε τη Λόλα Μπλάου, καθώς ξεβάφεται στο καμαρίνι της, να θυμάται, και ταξιδεύουμε μαζί της στο παρελθόν, στο 1938, μόλις έχει υπογράψει συμβόλαιο για την πρώτη της δουλειά στο θέατρο του Λιντς κι ενώ, ταυτόχρονα, γίνεται η προσάρτηση της Αυστρίας στο Γ΄ Ράιχ. Εξαιτίας της εβραϊκής της καταγωγής, αναγκάζεται να καταφύγει στην Ελβετία, όπου καταλήγει σε καμπαρέ. Όταν την απελαύνουν κι από εκεί, μεταναστεύει στην Αμερική, κυνηγώντας το “αμερικανικό όνειρο”, και καταφέρνει να αναγνωριστεί σαν μια μεγάλη show woman. Κι ενώ η ζωή αυτή δεν φαίνεται να τη γεμίζει, μετά από ένα τηλεφώνημα του νεανικού της έρωτα, Λέο, αποφασίζει, μετά την προτροπή του, να επιστρέψει στην πατρίδα της, στη Βιέννη, για να διαπιστώσει ότι οι άνθρωποι, δυστυχώς, μετά τον πόλεμο, δεν έχουν αλλάξει καθόλου».
Τελικά, τι ανακαλύπτει – συνειδητοποιεί μέσα από την περιπέτειά της;
«Τα σκαμπανεβάσματα της ζωής της, σε πολλά σημεία, φαίνεται να είναι αντίστοιχα της βιογραφίας του Kreisler. Ήταν κι αυτός Εβραίος, Βιεννέζος μετανάστης στη Ν. Υόρκη, για να ξεφύγει από τους Ναζί, όπου γνώρισε επιτυχία και, επιστρέφοντας το 1955, διαμόρφωσε και σφράγισε, σαν δημιουργός και ερμηνευτής, τη μουσική επιθεώρηση – καμπαρέ – της εποχής του, με θέματα και καταστάσεις, από τις οποίες είχε κι ο ίδιος πληγεί. Στο πλαίσιο της αντιπαράθεσής του με τη γενέτειρά του, πληγωμένος από τον πολιτιστικό του αποκλεισμό και με το αίσθημα του απάτριδος στη μεταπολεμική Αυστρία, μέσα από τη Λόλα Μπλάου και την κοινή τους περιπέτεια, εκφράζει ουσιαστικά τη συνειδητοποίηση ότι “δεν χρησιμεύει σε τίποτα η κατοχύρωση μιας ταπεινής μόνο θέσης στον ήλιο, αλλά κάθε άνθρωπος πρέπει, πάνω από όλα, να προσπαθεί τόσο για τον εαυτό του, όσο και για τους συνανθρώπους του, να απομακρύνει και να καταρρίπτει όλα εκείνα τα εμπόδια που κρύβουν τον ήλιο”».
Πώς αισθάνεστε για τη σημερινή Ελλάδα;
«Θλίψη, που κινδυνεύει πολλές φορές να γίνει κατάθλιψη. Όχι απλώς επικρατεί, αλλά θριαμβεύει η μετριότητα, και το χειρότερο δεν είναι όταν αυτό συντελείται για να εξυπηρετήσει συμφέροντα και αλληλο – υποχρεώσεις, αλλά όταν δεν υπάρχει η γνώση και το μέτρο, για να διακριθούν τα σπουδαία από τα σκουπίδια».
Τι χρειαζόμαστε πραγματικά σε αυτήν τη δύσκολη φάση;
«Καταρχάς, αυτοκριτική, αντί να κρίνουμε συνέχεια τους άλλους. Σίγουρα, είναι απαραίτητη η στροφή στα ουσιαστικά της ζωής, μικρά ή μεγάλα, και όχι στην επίδειξη. Και το πιο βασικό, κοινωνική συνείδηση. Να προσπαθεί ο καθένας να φέρνει τον εαυτό του στη θέση του άλλου».
Τι σας τονώνει το ηθικό;
«Η ομορφιά και η σοφία της φύσης, η ευγένεια και η αγάπη».
Ταυτότητα παράστασης
Μετάφραση: Κοραλία Σωτηριάδου, απόδοση στίχων τραγουδιών: Κατερίνα Γιαμαλή – Κοραλία Σωτηριάδου, σκηνοθεσία: Michael Seibel, σκηνικά – κοστούμια: Λαμπρινή Καρδαρά, επιμέλεια κίνησης: Όλγα Σπυράκη, φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος, video: Χρήστος Καρτέρης. Ερμηνεύουν: Lola Blau: Κατερίνα Γιαμαλή, πιάνο: Τάσος Σπηλιωτόπουλος. Φωνές: Δημήτρης Λάλος, Χρήστος Σαπουντζής, Α. Π. Βαγιανός, Γρηγόρης Σταμούλης, Κώστας Καζάκος, Βαγγέλης Χαλκιαδάκης, Michael Seibel.
Πληροφορίες
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης – Κεντρική Σκηνή: Πειραιώς 206 – Αθήνα, τηλ.: 210 341855. Τιμές εισιτηρίων: προπώληση: 8 ευρώ, γενική είσοδος: 12 ευρώ, φοιτητικό – ανέργων: 10 ευρώ. Ηλεκτρονική προπώληση: mcf.gr.
