Στα γαστρονομικά διαμάντια της νησιωτικής κουζίνας, οι Μακαρούνες ξεχωρίζουν.
Για την απλότητα, τη νοστιμιά και το βαθύ δεσμό τους με την παράδοση του τόπου, χωρίς φανφάρες και φιοριτούρες, όπως άλλωστε είναι και η Κάρπαθος. Πρόκειται για χειροποίητα ζυμαρικά που θυμίζουν χοντρά κοχύλια ή μικρά κοίλα σωληνάκια, με χαρακτηριστικές ραβδώσεις που κρατούν τη σάλτσα και τις γεύσεις σαν να γεννήθηκαν για αυτό τον σκοπό. Η ουσία τους, όμως, δεν μένει μόνο στην εμφάνιση ή στη γεύση, αλλά και στην τελετουργία της δημιουργίας τους, η οποία θα μπορούσε κανείς να πει ότι αποτελεί μια γευστική αφήγηση της καρπαθιώτικης καθημερινότητας και γιορτής.
Για την ιστορία
Με μακρά ιστορία που ξεκινά από την αρχαιότητα, οι μακαρούνες υπήρχαν σε διάφορες εκδοχές και παραλλαγές, ενώ στην αρχαία Ελλάδα τα ζυμαρικά γενικότερα μετράνε χρόνια από το 1000 π.Χ. Στην Κάρπαθο, ωστόσο, οι μακαρούνες δεν είχαν τελετουργικό χαρακτήρα αλλά ήταν τρόφιμο καθημερινό, προσιτό και θρεπτικό. Φτιαγμένες με απλά υλικά, όπως αλεύρι, νερό και λίγο αλάτι, αποτελούσαν βασικό συστατικό της τοπικής διατροφής, ειδικά σε περιόδους νηστείας ή φτώχειας. Οι γυναίκες του νησιού αφιέρωναν ώρες στο να πλάσουν τις μακαρούνες μία προς μία, με υπομονή και επιδεξιότητα, χρησιμοποιώντας απλά εργαλεία και την πίεση του αντίχειρα ή ενός λεπτού ξύλου. Το αποτέλεσμα ήταν μικρές, αυλακωτές «φωλιές» ζύμης, ιδανικές για να κρατήσουν τυρί ή καραμελωμένο κρεμμύδι. Διαβάστε περισσότερα.
