Τoυ Νίκου Φραγκιαδάκη, λογιστή, φοροτεχνικού, συμβούλου επιχειρήσεων, CEO της NAF Accounting.Tax. Consulting
ΣΕ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ είναι, αυτήν τη στιγμή, με τη -σχεδόν- τελική του μορφή, το νέο εργασιακό νομοσχέδιο, το οποίο έρχεται από την κυβέρνηση με πολλές περγαμηνές, με σημαίες την «απλοποίηση» και τη «διευκόλυνση».
Οι βασικοί πυλώνες του έχουν πυροδοτήσει αντιδράσεις αλλά και πολιτικές αντιπαραθέσεις, οι οποίες όμως, αν θέλουμε να είναι γόνιμες, πρέπει να διεξάγονται με νηφαλιότητα και σοβαρότητα.
ΔΙΕΥΘΕΤΗΣΗ του χρόνου εργασίας. Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας ήρθε στη ζωή μας με τον Ν. 4808/2021 και προβλέπει τη δυνατότητα της συμφωνίας μεταξύ εργοδότη – εργαζομένου για εργασία 4 ημερών την εβδομάδα, με 10 ώρες ημερησίως και 3 ρεπό.
Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ αυτή, με το παρόν νομοσχέδιο, μπορεί να επεκταθεί σε όλο τον χρόνο, καθώς μέχρι τώρα η πρόβλεψη ήταν για έως 6 μήνες μέσα στο έτος.
Κατά τη γνώμη μου, δεν ήταν η χρονική διάρκεια το πρόβλημα, αλλά η δυσπιστία των εργαζομένων στη συγκεκριμένη διάταξη, καθώς πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος η διευθέτηση να γίνει εργαλείο καταστρατήγησης των χρονικών ορίων εργασίας. Γι’ αυτό και δεν έχει χρησιμοποιηθεί όσο θα περίμεναν οι διοικούντες.
ΥΠΕΡΩΡΙΑ στην εκ περιτροπής απασχόληση. Η δυνατότητα πραγματοποίησης υπερωρίας στην εκ περιτροπής απασχόληση μαζί με την ψηφιακή κάρτα θα καταλήξει σε αύξηση των
αποδοχών των εργαζομένων, με κίνητρο για τους εργοδότες την απαλλαγή της υπερωρίας από ασφαλιστικές εισφορές.
Αφού αποδεδειγμένα γίνεται, πρέπει θεσμικά να καλυφθεί ο εργαζόμενος. Το βασικό θέμα είναι, όπως θα δούμε και πιο κάτω, ποια είναι η διαπραγματευτική ικανότητα όσον αφορά τις υπερωρίες για καθένα από τα δύο μέρη (εργοδότης – εργαζόμενος).
Και αυτό το τονίζω, διότι είναι πάρα πολλές οι περιπτώσεις όπου έχει αποδειχθεί ότι ο εργαζόμενος είτε δεν έχει λόγο ή τελικά τιμωρείται για τη μη πραγματοποίηση υπερωρίας.
4η ΏΡΑ νόμιμη υπερωρία την ίδια ημέρα. Και εδώ το θέμα δεν είναι μόνο το να υπάρχει η δυνατότητα αυτή και να καλύπτει περιπτώσεις που όντως πραγματοποιείται 13η ώρα εργασίας, που σήμερα είναι παράνομη υπερωρία, αλλά το κατά πόσον το «κατ’ εξαίρεση» είναι διαπραγματεύσιμο. Και αυτό το πρόβλημα χρονίζει.
ΤΟ «ΚΑΤ’ ΕΞΑΙΡΕΣΗ» γίνεται «κατ’ έθιμον», με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον εργαζόμενο. Ναι, πρέπει να ενισχυθεί η προστασία του εργαζομένου ως προς την άρνηση παροχής της υπερωρίας, όμως η προστασία δεν πρέπει να είναι μόνο μια διάταξη σε ένα συρτάρι. Πρέπει να είναι καλυμμένη από ελέγχους.
ΚΑΝΟΝΙΚΗ άδεια. Έχω τοποθετηθεί πολλάκις δημόσια, ότι οι άδειες των εργαζομένων είναι το μεγάλο πρόβλημα που θα συναντήσουν οι επιχειρήσεις με την ψηφιακή κάρτα εργασίας, καθώς, για να αποδειχθεί η άδεια, θα πρέπει να μην υφίσταται σήμανση της κάρτας.
Το στοίχημα, λοιπόν, εδώ δεν είναι, κατ’ εμέ, η «ελευθερία» του εργαζομένου να αιτηθεί μικρότερα διαστήματα αδείας, καθώς κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι αυτή η διάταξη εισάγεται, για να διευκολύνει τις επιχειρήσεις που δεν μπορούν να τηρήσουν τους κανόνες της κατάτμησης.
Περαιτέρω, κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι, όταν κάποια στιγμή (είμαστε ήδη πολύ πίσω σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη) αρχίσουν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις, θα πανηγυρίζουν κάποιοι, αν καταφέρουν π.χ. να επαναφέρουν την κατάτμηση στις 10 συνεχόμενες μέρες;
ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ. Είναι πολύ σημαντικό να μειώνεται και να εξαλείφεται η γραφειοκρατία. Και η κατάργηση εντύπων (π.χ. Ετήσιος Πίνακας Προσωπικού – Επιτέλους!) και η κατάργηση υποβολής της σύμβασης εργασίας είναι κινήσεις που βοηθούν προς αυτήν την κατεύθυνση.
Είναι πολύ σημαντικό να ξεκαθαριστεί ότι καταργείται η υποβολή, όχι ο εν γένει γραπτός τύπος…
Επίσης, η ταχεία πρόσληψη μέσω εφαρμογής ERGANI στα έξυπνα τηλέφωνα για τους εργοδότες είναι μια κίνηση θετική, γιατί υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου εργαζόμενοι απασχολούνται π.χ. εκτάκτως Σάββατο βράδυ, χωρίς να υποβάλλεται καν πρόσληψη, αφού εκείνη την ώρα οι λογιστές δεν εργάζονται (και δεν πρέπει να εργάζονται!). Θεωρώ, λοιπόν, ότι τώρα δεν υπάρχει ούτε αυτή η δικαιολογία.
ΤΕΛΟΣ, για ακόμη μια φορά θέλω να τονίσω ότι οι κινήσεις αυτές πρέπει να γίνουν συντεταγμένα, με κατάλληλη εκπαίδευση των επιχειρήσεων και όχι η εφαρμογή να επαφίεται αποκλειστικά στην καλή θέληση των λογιστών φοροτεχνικών.
