Της Ιωάννας Λυτρίβη, Phd, βουλευτή Επικρατείας με τη Ν.Δ., τ. υφυπουργού Παιδείας
Η ΕΛΛΑΔΑ, σε μια περίοδο έντονων τεχνολογικών και οικονομικών αλλαγών, καλείται να δώσει απάντηση σε μια κρίσιμη διπλή πρόκληση: τη βελτίωση της ποιότητας της απασχόλησης και τη μετάβαση σε ένα βιώσιμο, ανταγωνιστικό και εξωστρεφές μοντέλο ανάπτυξης.
ΠΑΡΑ ΤΙΣ αβεβαιότητες του διεθνούς περιβάλλοντος, η ελληνική οικονομία κατόρθωσε, μέσα από στοχευμένες παρεμβάσεις και συνεκτικές πολιτικές της τελευταίας πενταετίας, να αντιμετωπίσει χρόνιες παθογένειες, καταγράφοντας υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και ενισχύοντας τη δημοσιονομική σταθερότητα.
Οι θετικές αυτές επιδόσεις αντανακλώνται κυρίως στην αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας, στη βελτίωση των βασικών οικονομικών μεγεθών και στην αύξηση των επενδύσεων.
Η επόμενη μέρα, όμως, απαιτεί ακόμη ταχύτερες μεταρρυθμίσεις που θα στηρίξουν τα εισοδήματα, θα μειώσουν τη γραφειοκρατία και θα ξεκλειδώσουν τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας.
ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ ρόλο στη διαδικασία αυτή διαδραματίζει η επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό.
Η επαγγελματική καθοδήγηση, η κατάρτιση και η διά βίου μάθηση αποτελούν θεμέλια ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης και προϋποθέσεις για τη δημιουργία ενός νέου, δυναμικού παραγωγικού μοντέλου.
Η ανάπτυξη δεξιοτήτων που ανταποκρίνονται στις ανάγκες των ταχέως μεταβαλλόμενων κλάδων της οικονομίας δεν αφορά μόνο την εκπαιδευτική πολιτική· συνιστά όρο οικονομικής ανθεκτικότητας και κοινωνικής συνοχής.
Και ενώ τα βήματα που έχουν γίνει είναι σημαντικά, οι υφιστάμενες αναντιστοιχίες ανάμεσα στις δεξιότητες των εργαζομένων και στις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας αναδεικνύουν την ανάγκη καλύτερα στοχευμένων παρεμβάσεων και πιο αποτελεσματικών μηχανισμών πρόβλεψης των τάσεων.
Η ΠΟΙΟΤΙΚΗ αναβάθμιση των προγραμμάτων επαγγελματικής κατάρτισης -τόσο της αρχικής όσο και της συνεχιζόμενης- πρέπει να αποτελέσει ένα συνεκτικό και ενιαίο σχέδιο.
Η αξιολόγηση της αποδοτικότητάς τους στη βάση σαφών δεικτών απασχολησιμότητας, η ενεργός συμμετοχή κοινωνικών εταίρων και επιχειρήσεων στον σχεδιασμό τους, καθώς και η στενή σύνδεσή τους με τις κατευθύνσεις της βιομηχανικής πολιτικής -όπως η αναδιάρθρωση της μεταποίησης και ο τεχνολογικός εκσυγχρονισμός του αγροδιατροφικού τομέα- συγκροτούν βασικούς πυλώνες μιας στρατηγικής που στοχεύει να καταστήσει το ανθρώπινο κεφάλαιο μοχλό παραγωγικής ανασυγκρότησης.
ΩΣΤΟΣΟ, η καλλιέργεια δεξιοτήτων δεν αρκεί χωρίς την ύπαρξη ενός παραγωγικού πλαισίου ικανού να τις αξιοποιήσει.
Η ενίσχυση των επενδύσεων στην καινοτομία, στις ψηφιακές υποδομές και στη δημιουργία βιομηχανικών οικοσυστημάτων και συμπλεγμάτων αποτελεί βασική προϋπόθεση ώστε οι νέες γνώσεις και ικανότητες να ενταχθούν σε ένα ολοκληρωμένο και λειτουργικό οικονομικό δίκτυο.
Η ΕΠΕΝΔΥΣΗ στο ανθρώπινο δυναμικό δεν είναι απλώς μια αναπτυξιακή επιλογή· είναι προϋπόθεση για τη μακροπρόθεσμη ευημερία της χώρας.
Μπορεί να καθορίσει το μέλλον της Ελλάδας, οδηγώντας σε ένα νέο παραγωγικό μοντέλο, πιο ανταγωνιστικό, πιο βιώσιμο και πιο ποιοτικό.
Πρόκειται για τη βάση μιας νέας κοινωνικής και οικονομικής συμφωνίας, όπου η βελτίωση της απασχόλησης θα συνδυάζεται με ισόρροπη ανάπτυξη, η στήριξη των εργαζομένων με τη δημιουργία σταθερών θέσεων εργασίας, και η πρόοδος των επιχειρήσεων με την ενίσχυση της συνολικής παραγωγικότητας.
