Τoυ Κωνσταντίνου Μαρινάκου, αναπληρωτή καθηγητή του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, προέδρου του Τουριστικού Οργανισμού Πελοποννήσου και αντιπροέδρου της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων
Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ οφείλει να αποφασίσει αν η βραχυχρόνια μίσθωση είναι μια επιχειρηματική δραστηριότητα ή μια μορφή της οικονομίας διαμοιρασμού και με βάση την απόφαση αυτή να θεσπίσει άμεσα το αντίστοιχο νομοθετικό πλαίσιο.
ΑΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ για επίσημη τουριστική δραστηριότητα, τότε θα πρέπει να προβλεφθούν συγκεκριμένες αυστηρές προδιαγραφές, ανάλογες με αυτές που ισχύουν για τις νόμιμες επιχειρήσεις τουριστικών καταλυμάτων, τόσο από πλευράς τεχνικών προδιαγραφών όσο και από πλευράς λειτουργικής οργάνωσης και στελέχωσης, προκειμένου να προστατεύεται η ποιότητα του τουριστικού προϊόντος της χώρας και ο υγιής ανταγωνισμός.
ΕΑΝ δεν πρόκειται για επιχειρηματική δραστηριότητα, τότε πέραν των βασικών προδιαγραφών υγείας και ασφάλειας θα πρέπει να συμπεριληφθούν συγκεκριμένοι χρονικοί και ποσοτικοί περιορισμοί στις μισθώσεις.
Ειδικότερα ως προς τους ποσοτικούς περιορισμούς σημαίνοντα ρόλο οφείλουν να διαδραματίσουν οι ΟΤΑ Α’ βαθμού.
Θα πρέπει να επιληφθούν της ευθύνης, κατόπιν απόφασης του δημοτικού συμβουλίου, να ορίζουν τον μέγιστο αριθμό ακινήτων που θα μπορούν να εγγράφονται στο Μητρώο Ακινήτων Βραχυχρόνιας Μίσθωσης ανά δημοτικό διαμέρισμα.
Σαφώς μια τέτοια απόφαση θα πρέπει να είναι προϊόν δημόσιας διαβούλευσης και να τεκμηριώνεται με βάση έγκριτες επιστημονικές μελέτες, οι οποίες να λαμβάνουν υπόψη τις τοπικές ανάγκες στο σύνολό τους.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ η απουσία ενός αποτελεσματικού ελεγκτικού μηχανισμού έχει ως αποτέλεσμα την ύπαρξη πολυάριθμων μη νόμιμων καταλυμάτων στις διαδικτυακές πλατφόρμες και επιβάλλει την αναγκαιότητα ανάπτυξης εντατικότερων ελέγχων και αυστηρότερων κυρώσεων.
ΕΠΙΠΛΕΟΝ η ιλιγγιώδης αύξηση των βραχυχρόνιων μισθώσεων έχει φέρει ανατρεπτικές επιπτώσεις στην αγορά κατοικίας, καθιστώντας δύσκολη την αγορά ή απλώς την ενοικίαση κατοικίας για τους κατοίκους.
Αυτή η δυσκολία επεκτείνεται και στους φοιτητές εκτός πόλης που δυσκολεύονται να βρουν διαθέσιμη στέγαση.
Το αποτέλεσμα είναι η αναμόρφωση των γειτονιών, επειδή η εισροή τουριστών και η αύξηση των τιμών ενοικίασης αναγκάζουν πολλούς κατοίκους να εγκαταλείψουν την κοινότητά τους.
Η ΚΡΙΣΗ που προκαλούν οι βραχυχρόνιες μισθώσεις σε αγορά, κοινωνία και περιβάλλον αποτελεί μια σύνθετη πρόκληση, που περιλαμβάνει διάφορα ζητήματα που σχετίζονται με την αστική βιωσιμότητα, την πολιτιστική ταυτότητα και την ποιότητα ζωής στις πόλεις.
Γι’ αυτόν τον λόγο απαιτείται μια πολυμερής προσέγγιση που να λαμβάνει υπόψη τις ανάγκες των κατοίκων, τις διαφορετικές δυναμικές της αγοράς ακινήτων και τις ευκαιρίες που προσφέρει ο τουρισμός.
ΜΟΝΟ μέσω της ρύθμισης αποτελεσματικών πολιτικών και της ευαισθητοποίησης τόσο των τουριστών όσο και των πολιτών θα είναι δυνατό να βρεθεί ένα σημείο συνάντησης που να ευνοεί τον βιώσιμο τουρισμό και να διατηρεί την κοινωνική ευημερία των πόλεων.
ΣΕ ΚΑΘΕ περίπτωση ένα είναι βέβαιο: το ισχύον «μοντέλο» δεν κατορθώνει να δώσει λύση και δεν αποκλιμακώνει τα πολυδιάστατα προβλήματα που ανακύπτουν σε κοινωνικό και περιβαλλοντικό επίπεδο και συχνά στρέφεται κατά της ίδιας της ποιότητας του τουριστικού προϊόντος της χώρας και της διαφύλαξης του υγιούς ανταγωνισμού.
Όσο δεν θεσπίζεται ένα νομοθετικό πλαίσιο με σαφείς όρους, θα συνεχίσουμε να βλέπουμε φαινόμενα ανεξέλεγκτης λειτουργίας της βραχυχρόνιας μίσθωσης, αύξησης των τιμών των ενοικίων, δυσκολίας στέγασης μονίμων κατοίκων και φοιτητών, όπως και κρίσιμων κοινωνικών ομάδων (δάσκαλοι, ιατροί, εποχικοί πυροσβέστες κ.ά.), αλλοίωσης και υποβάθμισης του χαρακτήρα των γειτονιών, προσβάλλοντας την κοινωνική συνοχή και τον χαρακτήρα τους, ασκώντας περαιτέρω πίεση στις κατά τόπους υποδομές, μεταφορών και καθαριότητας, εις βάρος των τοπικών κοινωνιών και κατ’ επέκταση των τουριστών.
