Ήταν Νοέμβριος του 2025, την επομένη των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ που ανέδειξαν νικητή τον Ντόναλντ Τραμπ. Από το Λονδίνο όπου βρισκόμουν για να καλύψω τη διεθνή έκθεση τουρισμού, μετέφερα τις πρώτες αντιδράσεις παραγόντων της παγκόσμιας βιομηχανίας του τουρισμού για την επιστροφή Τραμπ στον Λευκό Οίκο. «Η τουριστική βιομηχανία ανησυχεί για το κατά πόσον οι πολιτικές Τραμπ -οι προεκλογικές εξαγγελίες- θα αποδυναμώσουν το δολάριο και θα πλήξουν την αγοραστική δύναμη των Αμερικανών τουριστών», ήταν το σχόλιο. Δεκατρείς μήνες μετά, η ανησυχία αυτή έχει γίνει πραγματικότητα. Έξι μήνες μετά την έναρξη της παγκόσμιας εκστρατείας επιβολής δασμών από την κυβέρνηση Τραμπ, η ισοτιμία του ευρώ έναντι του δολαρίου έχει ενισχυθεί σημαντικά, κατά 13%, και βρίσκεται σε υψηλά τετραετίας έναντι των υπόλοιπων μεγάλων νομισμάτων και κυρίως έναντι του κινεζικού γιουάν, ενισχυμένο κατά 16,4%. Και αυτή η συναλλαγματική μεταβολή ουσιαστικά αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για την οικονομική ανάπτυξη της Ευρωζώνης.
Η Ευρώπη χάνει τον εμπορικό και τον νομισματικό πόλεμο που άρχισαν με την εκλογή Τραμπ και έχει ως βασικούς παίκτες τις ΗΠΑ και την Κίνα. Δύο χώρες που χρησιμοποιούν ξεκάθαρα τα εθνικά τους νομίσματα ως όπλα, προκειμένου να διατηρήσουν ισχυρές τις εξαγωγές τους εις βάρος της γηραιάς ηπείρου. Με δεδομένη την απουσία ενιαίας πολιτικής στην Ευρώπη, φαίνεται πως το βάρος για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος πέφτει ξανά στις πλάτες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας.
Μόνο που στην παρούσα φάση η ΕΚΤ δεν φαίνεται να συγκινείται ιδιαίτερα για το ισχυρό ευρώ, κάτι που άλλωστε η κεντρική τράπεζα επιδιώκει στο πλαίσιο της ανάδειξης του ενιαίου νομίσματος ως αποθετικού νομίσματος. Το ενδιαφέρον της είναι στραμμένο στη Γαλλία και στο πολιτικό και δημοσιονομικό αδιέξοδο που απειλεί τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης. Η Γαλλία θα είναι ο καταλύτης για την ισοτιμία του ευρώ.
