Η ταινία ξεκινά με την επισήμανση μιας «εντυπωσιακής» λεπτομέρειας για τους Ινδούς μετανάστες και τους απογόνους τους: «Ελέγχουμε πάνω από το 60% των ξενοδοχείων και μοτέλ στις ΗΠΑ – από τα μοτέλ στις άκρες του δρόμου μέχρι τα Four Seasons – παρόλο που είμαστε μόλις το 1% του πληθυσμού».
Οι δημιουργοί της την αποκαλούν «η μεγαλύτερη ιστορία μετανάστευσης που δεν έχει ειπωθεί ποτέ». To press kit για την προώθησή της, κάνει μια εντυπωσιακή διαπίστωση: «Το μεγαλύτερο όνομα στις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις δεν είναι το Hilton, το Marriott ή ακόμη και το Ritz – είναι το Patel».
Η Asian American Hotel Association αναφέρει ότι περισσότερα από 33.000 ξενοδοχεία και μοτέλ που ανήκουν στα μέλη της δημιουργούν εκατομμύρια θέσεις εργασίας και παράγουν δισεκατομμύρια δολάρια σε έσοδα κάθε χρόνο, αναφέρει στο ρεπορτάζ του το cnn.
Ο Αμάρ Σαχ, εκ των σκηνοθετών της ταινίας μικρού μήκους, με τίτλο The Patel Motel Story,που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Tribeca της Νέας Υόρκης τον Ιούνιο, και αυτό το μήνα, προβάλλεται σε φεστιβάλ σε όλες τις ΗΠΑ, αν και ακολούθησε διαφορετική πορεία, μεγάλωσε στον κόσμο των ξενοδοχείων.
Τα μοτέλ αποτελούσαν μόνιμο σκηνικό της παιδικής του ηλικίας «Οι συγγενείς μου στην Κεντρική Φλόριντα έχτιζαν αθόρυβα αυτοκρατορίες ξενοδοχείων».
«Έχετε παρατηρήσει ποτέ ότι όλα τα μοτέλ στα οποία έχετε μείνει ανήκουν σε Ινδούς;»
Ο ρόλος των Ινδών στην βιομηχανία ξενοδοχείων δεν είναι εντελώς άγνωστη ιστορία. Το φαινόμενο έχει απασχολήσει ερευνητές, και έχει γίνει σενάριο
«Έχετε παρατηρήσει ποτέ ότι όλα τα μοτέλ στα οποία έχετε μείνει ανήκουν σε Ινδούς; Κοιτάξτε την ταμπέλα με το όνομα: ‘Patel’. Είναι όλοι από ένα μέρος της Ινδίας, και είναι όλοι συγγενείς», αστειεύτηκε ο Αμερικανός κωμικός, ηθοποιός και παραγωγός, Χασάν Μινχάτζ.Μινχάτζ
Όλοι τους είναι…Patel
Το αστείο είναι ελαφρώς υπερβολικό, όπως σημειώνει ο Σαχ στην αφήγηση του «Patel Motel Story» («Δεν είναι όλοι συγγενείς και δεν έχουν καν το ίδιο όνομα»).
Όμως πολλοί ιδιοκτήτες ξενοδοχείων προέρχονται από το κρατίδιο Γκουτζαράτ της Ινδίας. Και πολλοί μοιράζονται το επώνυμο Patel, ένα κοινό επώνυμο στην περιοχή.
Η οικογένεια του Σαχ ήρθε επίσης στις ΗΠΑ από το Γκουτζαράτ. Μεγάλωσε ως «παιδί του πάγκου», όπως ο ίδιος λέει, βοηθώντας ενώ έκανε τα μαθήματά του στο βενζινάδικο των γονιών του στο DeLand της Φλόριντα.
Η σκηνή του «counter kid», λέει, ήταν στενά συνυφασμένη με τον κόσμο των «hotel kids», των παιδιών των ιδιοκτητών ξενοδοχείων που ενηλικιώθηκαν απαντώντας στα τηλέφωνα, υποδεχόμενοι τους επισκέπτες και καθαρίζοντας τα δωμάτια μαζί με τις οικογένειές τους.
Όταν ήρθε η ώρα να επιλέξει τη δική του επαγγελματική πορεία, ο Σαχ κινήθηκε προς διαφορετική κατεύθυνση. Σπούδασε δημοσιογραφία, και έγινε τηλεοπτικός σεναριογράφος και παραγωγός για το ESPN, ενώ στη συνέχεια εργάστηκε για το NFL και πολλές άλλες εταιρείες και αθλητικές ομάδες.
Πώς ένας άνθρωπος βοήθησε μια γενιά μεταναστών να βρουν τον δρόμο τους
Καθώς ο Σαχ αναζητούσε ιστορίες για να διηγηθεί, «έπεσε» πάνω σε ένα όνομα: Καντζί Μαντσού Ντεσάι.
Έμαθε ότι ο Μαχέντρα Κ. Ντόσι, δημοσιογράφος με μακρά εμπειρία, κατέγραφε σχολαστικά τις ιστορίες οικογενειών ιδιοκτητών ξενοδοχείων στο βιβλίο του με τίτλο « Από το Σουράτ στο Σαν Φρανσίσκο : Πώς οι Πατέλ από το Γκουτζαράτ ίδρυσαν την ξενοδοχειακή επιχείρηση στην Καλιφόρνια, 1942-1960».
Ενώ άλλες αναφορές είχαν περιγράψει τον ρόλο του Ντεσάι, η έρευνα του Ντόσι έδινε μια πολύ πιο λεπτομερή εικόνα.
Από τον Ντόσι οι κινηματογραφιστές έμαθαν σύντομα ότι επρόκειτο για τον άνθρωπο που υπήρξε ο «νονός» των ινδικών ξενοδοχείων στις ΗΠΑ
Από πλανόδιος πωλητής, παράνομος μετανάστης και «μέντορας»
Ο Ντεσάι καταγόταν από το Γκουτζαράτ. Ήρθε στις ΗΠΑ το 1934 από το Τρινιντάντ, όπου εργαζόταν για χρόνια ως πλανόδιος πωλητής πριν αναζητήσει μια καλύτερη δουλειά.
Απέκτησε επαγγελματική βίζα για να εισέλθει στις ΗΠΑ, αλλά έμεινε πολύ μετά τη λήξη της. Βρήκε δουλειά στα χωράφια της Καλιφόρνια και αργότερα, έγινε «ο πρώτος ξενοδόχος Patel».
Όταν η ιαπωνοαμερικανίδα ιδιοκτήτρια ενός ξενοδοχείου όπου διέμενε στο Σακραμέντο της Καλιφόρνιας μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ζήτησε από τον Ντεσάι και τους φίλους του να προσέχουν την περιουσία της.
Αυτός ανταποκρίθηκε «με ενθουσιασμό και ορμή». Ανέλαβε τη ρεσεψιόν ενώ οι φίλοι του τον βοηθούσαν στις καθημερινές δουλειές του ξενοδοχείου .
Μετά τον πόλεμο, ο Ντεσάι νοίκιασε ένα κτίριο φτιάχνοντας ένα δικό του ξενοδοχείο στο Σαν Φρανσίσκο, το Hotel Goldfield.
«Αν είσαι Patel, στήσε ένα ξενοδοχείο»
Εκεί, καλωσόριζε πολλούς νεοαφιχθέντες μετανάστες και έγινε γνωστός για τις συμβουλές του: «Αν είσαι Πατέλ, ενοικίασε ένα ξενοδοχείο».
Όταν έφταναν στις ΗΠΑ τους παρείχε στέγαση στο ξενοδοχείο του στο Σαν Φρανσίσκο και μερικές φορές δάνεια για να τους βοηθήσει να χρηματοδοτήσουν τις πρώτες τους μισθώσεις ξενοδοχείων.
Η οικογένεια της Τζιότι Σαρόλια, είναι μία από τις χαρακτηριστικές περιπτώσεις, που ακολούθησε τις συμβουλές, και βοηθήθηκε από τον Ντεσάι.
Η οικογένειά της έφτασε στις ΗΠΑ το 1952, ύστερα από επιστολή του Ντεσάι που τους προέτρεπε να επενδύσουν στα ξενοδοχεία.
«Σήμερα, τέσσερις γενιές μετά, όλοι έχουμε σχέση με τον ξενοδοχειακό κλάδο», λέει η Σαρόλια, η οποία διευθύνει πλέον την Ellis Hospitality Group, με οκτώ ξενοδοχεία στο χαρτοφυλάκιό της.
Καθώς πέφτουν οι τίτλοι τέλους, εικόνες με διάφορους Ινδούς ιδιοκτήτες ξενοδοχείων συστήνονται με υπερηφάνεια στο κοινό. Όλοι τους είναι Αμερικανοί. Και όλοι τους ονομάζονται Patel…
naftemporiki.gr
