Το πρώιμο Σύμπαν φιλοξενούσε μαγνητικά πεδία τα οποία αν και γνωρίζουμε ότι ήταν ασθενή επηρέασαν τον σχηματισμό των κοσμικών δομών. Μια νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι αυτά τα πρώτα μαγνητικά πεδία είχαν ισχύ πολύ μικρότερη δισεκατομμύρια φορές πιο αδύναμα από την έλξη ενός κοινού μαγνήτη ψυγείου, με ισχύ συγκρίσιμη με εκείνη που παράγουν οι νευρώνες στον ανθρώπινο εγκέφαλο.
Παρά την αδυναμία τους, τα ίχνη αυτών των πεδίων μπορούν ακόμη να εντοπιστούν στον κοσμικό ιστό, το τεράστιο δίκτυο που συνδέει τους γαλαξίες σε ολόκληρο το Σύμπαν.
Αυτό το συμπέρασμα προέκυψε από μια μελέτη που βασίστηκε σε περίπου 250,000 υπολογιστικές προσομοιώσεις, τις οποίες πραγματοποίησαν ερευνητές της Διεθνούς Σχολής Προχωρημένων Σπουδών (SISSA) στην Τεργέστη, σε συνεργασία με ομάδες από τα πανεπιστήμια του Χερτοφορντσάιρ, Κέιμπριτζ, Νότινγκχαμ, Στάνφορντ και Πότσνταμ.
Οι προσομοιώσεις επιβεβαιώθηκαν και με παρατηρησιακά δεδομένα. Η εργασία που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Physical Review Letters» καθορίζει τόσο τις πιθανές τιμές όσο και τα ανώτατα όρια ισχύος των πρωταρχικών μαγνητικών πεδίων και προσφέρει νέα στοιχεία για το πρώιμο Σύμπαν συμπεριλαμβανομένων των διαδικασιών που οδήγησαν στον σχηματισμό των πρώτων άστρων και γαλαξιών.
«Ο κοσμικός ιστός, για τον οποίο παραμένουν ακόμη πολλά να ανακαλυφθούν, είναι μια νηματοειδής δομή που συνδέει τους γαλαξίες και διαπερνά το Σύμπαν. Ένα από τα πολλά άλυτα μυστήριά του είναι γιατί είναι μαγνητισμένος, όχι μόνο κοντά σε γαλαξίες όπου κάτι τέτοιο θα μπορούσε να θεωρηθεί αναμενόμενοαλλά και σε απομακρυσμένες περιοχές, αραιά κατοικημένες, που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του κοσμικού ιστού. Αυτό είναι πιο δύσκολο να εξηγηθεί αναφέρουν οι ερευνητές
«Η υπόθεσή μας ήταν ότι αυτό θα μπορούσε να αποτελεί κληρονομιά γεγονότων που συνέβησαν κατά τις κοσμικές εποχές της γέννησης του Σύμπαντος και ότι ο μαγνητισμός συνδέεται ουσιαστικά με φυσικές διεργασίες του πρωταρχικού Σύμπαντος. Για παράδειγμα, τα νήματα θα μπορούσαν να έχουν μαγνητιστεί κατά τη διάρκεια της διαδικασίας του πληθωρισμού, πριν από τη Μεγάλη Έκρηξη ή μέσω γεγονότων σε μεταγενέστερες εποχές, που ονομάζονται φασικές μεταβάσεις. Αυτό επιχειρήσαμε να διερευνήσουμε με τη δουλειά μας. Θέλαμε επίσης να εκτιμήσουμε το μέγεθος αυτών των πρωταρχικών μαγνητικών πεδίων θέτοντας ένα ανώτατο όριο και προσπαθώντας να μετρήσουμε την ισχύ τους».
Naftemporiki.gr
