© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στη σταθερότητα και την πτώση, στην επιμονή και την ευαλωτότητα φωτίζει η παράσταση σύγχρονου χορού «Παραπατήματα»· σε χορογραφία Νίκου Καλύβα και πρωτότυπη μουσική Γιάννη Αγγελάκη, παρουσιάζεται την 1η και 2η Αυγούστου στις 9.15 το βράδυ στο Β΄ Αρχαίο Θέατρο Λάρισας, με είσοδο ελεύθερη για το κοινό [Εργατικής Πρωτομαγιάς 13, Λάρισα].
Τέσσερις ερμηνευτές -οι χορεύτριες Ναταλία Μπάκα και Σοφία Πουχτού και οι μουσικοί Ειρήνη Μπιλίνη-Μωραΐτη και Γιάννης Αγγελάκης- συνυπάρχουν επί σκηνής και συνθέτουν έναν ποιητικό κόσμο, όπου κάθε παραπάτημα αποκαλύπτει τη μνήμη του σώματος, την αλληλεξάρτηση των ανθρώπων και την κυκλική ροή του χρόνου.
Με τι θα συναντηθεί το κοινό στα «Παραπατήματα»;
«Κεντρικό θέμα της παράστασης είναι το παραπάτημα: η απώλεια της ισορροπίας και η συνεχής προσπάθεια να ανακτηθεί. Τα παραπατήματα εκφράζονται κινητικά από τα σώματα των δύο χορευτριών και ηχητικά από την ανθρώπινη φωνή, μια μεσαιωνική βιέλα, ένα βιολί και ζωντανά ηλεκτρονικά. Αυτή η σύμπραξη φέρνει στη σκηνή εικόνες του σήμερα, βιώματα από το παρελθόν, προσωπικά συναισθήματα και θραύσματα συλλογικής μνήμης. Όλα αυτά διαμορφώνονται και εξελίσσονται πρόβα με την πρόβα, με έναν ανοιχτό και δημιουργικό τρόπο από τον χορογράφο Νίκο Καλύβα και τον συνθέτη Γιάννη Αγγελάκη, που επιμελούνται τη μορφοποίηση του υλικού μας».
Πώς παντρεύεται στη μουσική της παράστασης η μεσαιωνική βιέλα, το βιολί και το παραδοσιακό τραγούδι με τον ηλεκτρονικό ήχο;
«Οι ηχητικές πηγές της παράστασης λειτουργούν ως ένα ενιαίο σύνολο που αλληλοεπιδρά. Αν και φαινομενικά συγκροτούν μια γραμμική πορεία στον χρόνο -από το παρελθόν στο μέλλον, από το αρχαιότερο στο πιο σύγχρονο μέσο- εδώ συνυπάρχουν ως μια άρρηκτη μουσική ομάδα, διαγράφοντας τη δική τους απρόβλεπτη διαδρομή. Κανένα όργανο ή τραγούδισμα δεν υπηρετεί αποκλειστικά τη δική του ιστορική συνθήκη, ούτε λειτουργούν αντιθετικά. Το μπλέξιμό τους δημιουργεί έναν νέο, ανοιχτό ηχητικό χώρο».
«Η παράσταση είναι μια προσπάθεια να σταθούμε όρθιοι σ’ έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει», διαβάζουμε στο δελτίο Τύπου. Σε προσωπικό επίπεδο, ποιες είναι οι δικές σας σταθερές;
«Ίσως ακουστεί οξύμωρο, αλλά θα έλεγα πως η σταθερά είναι η κίνηση. Όταν όλα κινούνται γρήγορα, παρατηρώ πότε κινούμαι συνειδητά, τι με ενεργοποιεί, προς τα πού πηγαίνω, σε ποιους θα στραφώ και πώς χτυπάει η καρδιά μου εκείνη τη στιγμή. Αυτό μου δίνει σιγουριά».
Το 2022 ιδρύσατε με την Αθανασία Τέλιου το lycabettus ensemble, ένα σύνολο που επικεντρώνεται στη μουσική του Μεσαίωνα. Πείτε μας λίγα λόγια για αυτή την πρωτοβουλία.
«Το σύνολο ερμηνεύει μουσική του ευρωπαϊκού Μεσαίωνα και της Αναγέννησης: κοσμική μουσική από τον 11ο έως τον 17ο αιώνα, καθώς και τραγούδια από την προφορική παράδοση της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου. Με την Αθανασία παίζαμε και παλαιότερα μαζί, αλλά ξανασυναντηθήκαμε όταν και οι δύο είχαμε ολοκληρώσει κύκλους σπουδών στην “παλιά μουσική” (early music). Μια υποτροφία μας έδωσε την ευκαιρία να ξεκινήσουμε τη δράση μας. Από τότε, έχουμε τη χαρά να παίζουμε αυτή τη μουσική είτε ως ντουέτο είτε σε συνεργασία με άλλους μουσικούς, ανάλογα με τις απαιτήσεις κάθε πρότζεκτ. Η μουσική του Μεσαίωνα μπορεί να φαντάζει μακρινή ή σκοτεινή, αλλά είναι γεμάτη αποχρώσεις, μελωδίες σε παλιές γλώσσες και ιστορίες που ταξίδεψαν μέχρι τον τόπο μας».
Εκτός από μεσαιωνική βιέλα, παίζετε και ταμπουρά. Πώς προέκυψε η σχέση σας με αυτά τα -λιγότερο συνηθισμένα- όργανα;
«Παίζω και τα δύο όργανα ως συνοδεία της φωνής. Οι βασικές μου σπουδές είναι στο λυρικό τραγούδι, το βιολί και τη μουσικολογία. Στο Κέντρο Παλαιάς Μουσικής του Ωδείου Αθηνών ήρθα σε επαφή με το μεσαιωνικό ρεπερτόριο και την πρακτική του -η βιέλα ήταν, άλλωστε, το όργανο με το οποίο οι τροβαδούροι συνόδευαν το τραγούδι τους. Όταν απέκτησα τη δική μου βιέλα, άρχισε μια πιο εντατική εξερεύνηση και ξεκίνησε η ευτυχής συνεργασία μου με τρία καταξιωμένα σύνολα παλιάς μουσικής.
Ο ταμπουράς, ή αλλιώς σάζι, μπορεί να μην είναι κοινό όργανο στα ωδεία, αλλά διδάσκεται στα μουσικά σχολεία της χώρας. Είχα την τύχη να τον μάθω στο Μουσικό Σχολείο Πειραιά και αργότερα στο Τμήμα Μουσικών Σπουδών του ΕΚΠΑ. Ο ταμπουράς και το μπεντίρ -ένα παραδοσιακό κρουστό με μεμβράνη που μαθαίνω τα τελευταία χρόνια- συνδέονται με τη μουσική παράδοση της Μεσογείου και της Ανατολής. Στην προσπάθειά μου να ισορροπώ, χαίρομαι που μπορώ να στρέφω το βλέμμα μου και προς τη Δύση και προς την Ανατολή».
Ταυτότητα Παράστασης
Ερμηνεύουν: Ναταλία Μπάκα (χορός), Σοφία Πουχτού (χορός), Ειρήνη Μπιλίνη-Μωραΐτη (τραγούδι/μεσαιωνική βιέλα/βιολί), Γιάννης Αγγελάκης (ζωντανά ηλεκτρονικά)
Χορογραφία: Νίκος Καλύβας
Μουσική Σύνθεση/Ηχητικός Σχεδιασμός: Γιάννης Αγγελάκης
Δραματουργία: Ροδιά Βόμβολου
Σχεδιασμός Κοστουμιών: Ελλάδα Δαμιανού
Σχεδιασμός Φωτισμού: Γιώργος Αγιαννίτης
Ηχοληψία, Μίξη, Κονσόλα: Νικόλας Κουτσοθανάσης
Φωτογραφίες/Βίντεο: Ιωάννης Καμπάνης
Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη
Παραγωγή: Ars Nova Experimentalis Εταιρεία Τέχνης και Πολιτισμού ΑΜΚΕ
Πληροφορίες
Δεύτερο Αρχαίο Θεάτρο Λάρισας
Εργατικής Πρωτομαγιάς 13, Λάρισα
Παρασκευή 1η και Σάββατο 2 Αυγούστου 2025
Ώρα έναρξης: 21:15
Διάρκεια: 50 λεπτά
Είσοδος Ελεύθερη
