Δεν υπάρχει φωνή. Δεν υπάρχει μονομαχία. Μόνο μια σκιά στην πόρτα, μια φράση στα ισπανικά – Quién es – κι ένας πυροβολισμός στο σκοτάδι.
Είναι σχεδόν μεσάνυχτα στις 14 Ιουλίου 1881, όταν ο Billy the Kid, ο πιο διαβόητος παράνομος της Άγριας Δύσης, πέφτει νεκρός στην κάμαρα του φίλου του Πιτ Μαξγουελ, στο Φορτ Σάμνερ του Νέου Μεξικού. Είναι μόλις 21 ετών.
Ο άνθρωπος που τον πυροβολεί είναι ο σερίφης Πατ Γκάρετ. Κάποτε είχαν κοινούς κύκλους. Τώρα, ο ένας κυνηγά τον άλλον με θανάσιμη ακρίβεια. Κι εκείνο το βράδυ, η Δικαιοσύνη – ή τουλάχιστον ό,τι τη θυμίζει στα αχανή σύνορα της Δύσης – σφίγγει τη σκανδάλη.
Από τις φτωχογειτονιές της Νέας Υόρκης
Ο Billy γεννιέται το 1859 ως Χένρι ΜακΚάρτι, παιδί μεταναστών στο ανατολικό Μανχάταν. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, μετακομίζει δυτικά. Η μητέρα του πεθαίνει όταν εκείνος είναι 15.
Το παιδί που η κοινωνία δεν πρόλαβε να αγκαλιάσει, η Δύση θα το βαφτίσει “Kid” – κι εκείνος θα της το ξεπληρώσει με μπαρούτι και θάνατο.
Το 1877 σκοτώνει πρώτη φορά άνθρωπο. Το 1878, μπαίνει στον πόλεμο της κομητείας Λίνκολν ως μέλος των “Regulators”, μιας παραστρατιωτικής ομάδας που επιζητά εκδίκηση για τη δολοφονία του αφεντικού τους, Τάνσταλ. Ο Billy παίρνει τη δικαιοσύνη στα χέρια του: εκτελεί τον σερίφη Μπρέιντι στους δρόμους του Λίνκολν. Γίνεται θρύλος.
Το 1880 συλλαμβάνεται από τον νέο σερίφη, Πατ Γκάρετ. Καταδικάζεται σε θάνατο. Αλλά ο Billy έχει ακόμα ένα φύλλο. Τον Απρίλιο του 1881 δραπετεύει σκοτώνοντας δύο φρουρούς, κλέβει ένα άλογο και εξαφανίζεται στην έρημο.
Όμως ο Γκάρετ δεν ξεχνά.
Το τέλος
Τον Ιούλιο, ο Γκάρετ μαθαίνει ότι ο Billy κρύβεται στο ράντσο του φίλου του Πιτ Μαξγουελ στο Φορτ Σάμνερ. Νύχτα, με δύο βοηθούς, πλησιάζει το κτίριο. Κανείς δεν μιλά. Όλοι ξέρουν ποιος μπορεί να παραμονεύει στις σκιές.
Ο Γκάρετ μπαίνει πρώτος στο σπίτι. Ο Μαξγουελ είναι ξύπνιος, στο κρεβάτι του. Μιλάνε χαμηλόφωνα. Και τότε – ένας άντρας, ξυπόλυτος, με μαχαίρι και πιστόλι στα χέρια, μπαίνει από την πόρτα.
– Quién es? Quién es? ψιθυρίζει.
– Αυτός είναι, μουρμουρίζει ο Μαξγουελ.
Ο Billy σηκώνει το όπλο. Ο Γκάρετ προλαβαίνει πρώτος.
Δύο πυροβολισμοί. Ο δεύτερος περιττός. Ο πρώτος είναι θανατηφόρος. Ο Kid σωριάζεται στο πάτωμα. Δεν μιλά ξανά. Δεν αντιστέκεται. Δεν προλαβαίνει.
Ή μήπως όχι;
Την επόμενη μέρα, ένα πρόχειρο σώμα ενόρκων αναγνωρίζει το πτώμα. Ο θρύλος του Billy the Kid σταματά εκεί. Ή μήπως όχι;
Οι φήμες οργιάζουν. Κάποιοι λένε πως ο Γκάρετ σκότωσε λάθος άνθρωπο. Άλλοι πως τον άφησε να φύγει και έστησε σκηνή. Το 1940, ένας άντρας με το όνομα “Brushy Bill” Ρόμπερτς ισχυρίζεται πως είναι ο Billy. Κάποιοι πείθονται. Ποτέ όμως δεν αποδείχτηκε τίποτα.
Ο Γκάρετ, πάντως, δεν αμφιβάλλει ποτέ. Στην αυτοβιογραφία του γράφει:
«Ο Billy the Kid είναι νεκρός. Κι εγώ μιλώ για κάτι που γνωρίζω.»
Ένας πυροβολισμός, δύο αιώνες ερωτήσεων
Ο Billy the Kid έγινε σύμβολο: της παράνομης ελευθερίας, της άγριας αθωότητας, του αμερικανικού θρύλου. Μόλις στα 21 του, είχε γίνει ο πιο θρυλικός φυγάς της Άγριας Δύσης.
Η 14η Ιουλίου δεν ήταν μια μέρα μονομαχίας. Ήταν μια σκοτεινή στιγμή, ένα φάντασμα που μπήκε σε ένα δωμάτιο, ρώτησε «Ποιος είναι;» και δεν πήρε ποτέ απάντηση.
