Τα καλοκαίρια ο κόσμος ήταν πιο απλός, με δυο φρούτα, μια σαλάτα κολυμπούσες στα ουράνια.
«Ανάμεσα στις μέρες του κερασιού και τις μέρες του βύσσινου, όταν αρχίζουν τα βερίκοκα να γίνουνται και δεν ακούς να πέφτουνε τα μήλα, το μικρό περιβόλι χωρίς ορίζοντα κι οι φυλλωσιές δίνουν τα χέρια ολούθε και σε κλείνουν». (Γιώργος Σεφέρης, «L’ angolo franciscano»)
Εμάς πάλι μας κλείνουν τιμές «μες στης ντροπής το χρώμα». Χθες, 8,40 ευρώ το κιλό τα κεράσια σε μεγάλο σουπερμάρκετ, παρακαλώ. Να λείπει το βύσσινο, άκουσα την κυρία να λέει. Συγκρατήθηκε, μου φάνηκε, για να μην ξεστομίσει: «Θα δουλέψει κερασέα». Η βία, «απ’ όπου κι αν προέρχεται», δεν είν’ ωραία. Το ξύλο της κερασιάς είναι πολύ σκληρό και παλαιότερα το χρησιμοποιούσαν για να φτιάχνουν μαγκούρες.
Εμείς παιδιά κάναμε με τα κεράσια φιγούρες. Ένα ζευγάρι με το κοτσάνι, σκουλαρίκι φυσικό, γλυκό. «Με δυο κεράσια ιππαστί στ’ αυτιά/Τελάλης του έαρος να συνεγείρω τ’ αντανακλαστικά».
Τι διαλαλούν τα στατιστικά; Τον Μάιο ο πληθωρισμός αυξήθηκε στο 2,5% από 2% «τον μήνα, τον σκληρό» και στα τρόφιμα τα μεγαλύτερα ποσοστά αύξησης είχαν τα φρούτα με 13,2%.
Τι διαλαλούν τα στατιστικά; Αυτό που ξέρεις, βασικά. Όσο λιτός κι αν είσαι, το καλοκαίρι, η καλή εποχή των μικρών και των φτωχών, είναι πια ακριβό. Με μέσο μηνιαίο εισόδημα 1.000 ευρώ πρέπει να ξύνεις ουρανό.
Όταν είμαστε δεύτεροι από το τέλος στην Ε.Ε. σε επίπεδο αγοραστικής δύναμης, όταν πιο εύκολα ζει ο μέσος πολίτης στο Λονδίνο παρά στην Αθήνα (είναι η τρίτη λιγότερο προσιτή ανάμεσα σε 37 πόλεις της Ευρώπης, σύμφωνα με έρευνα της TradingPedia), όταν «είναι φθηνότερο το καρπούζι στο Ντουμπάι απ’ την Ελλάδα», ανεβαίνει το θερμόμετρο αλλιώς.
Όπου ακούς πολλά κεράσια για συγκράτηση τιμών, μην περιμένεις γλυκό. Το κλαφουτί γίνεται αλμυρό.
