© Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας η καθ΄οιονδήποτε τρόπο παράνομη χρήση/ιδιοποίηση του παρόντος, με βαρύτατες αστικές και ποινικές κυρώσεις για τον παραβάτη
Με μία έκθεση για το αύριο και δεκαεπτά πίνακες – ερωτήματα για το μέλλον, το οποίο τελικά, ίσως, ξεπηδάει μέσα από ένα γνώριμο παρόν ή και παρελθόν, ο Θανάσης Λάλας είναι ο επόμενος καλλιτέχνης του project «Sianti Gallery Under The Spell of Nyx»· η έκθεση «Το Ουράνιο Τόξο της Νύχτας και Τα Δεκαεπτά Αύριο σαν Σήμερα» παρουσιάζεται σε όλους τους χώρους τού ξενοδοχείου NYX Esperia, έως τις 28 Ιουνίου [Σταδίου 22 & Εδουάρδου Λω, Αθήνα].
Στα εγκαίνια, που πραγματοποιήθηκαν πριν λίγες ημέρες, ο καλλιτέχνης ζωγράφισε ζωντανά μπροστά στα μάτια των επισκεπτών και των περαστικών την είσοδο του ξενοδοχείου, προσφέροντας μια μοναδική εμπειρία στο κοινό.
Οι έντονοι χρωματισμοί, οι διαρκείς συμβολισμοί και ένα είδος λογοτεχνικής αφήγησης σε κάθε πινελιά, είναι τα κύρια χαρακτηριστικά των έργων που εκτίθενται.
Ο Θανάσης Λάλας περιδιαβαίνει στις σύγχρονες κοινωνικές αναζητήσεις, με βαθιά προσωπική ματιά· μίλησε μαζί μας.
Ζωγραφική ζωντανά μπροστά στους επισκέπτες, στην είσοδο του ξενοδοχείου· τι ρόλο παίζει για εσάς η ζωντανή δημιουργία στην καλλιτεχνική διαδικασία και πώς επηρεάζει το έργο σας η παρουσία του κοινού;
«Το κοινό είναι η απεύθυνση της Τέχνης. Εκεί δοκιμάζεται η σημασία του έργου. Το κοινό είναι το υπόλοιπο του έργου τέχνης, ένα υπόλοιπο που μεγενθύνει ή περιορίζει τη δύναμη επέμβασης της τέχνης στη ζωή και την καθημερινότητα, όπως μας την ορίζουν οι μηχανισμοί της εξουσίας. Αν αυτοί οι συλλογισμοί έχουν κάποια βάση, τότε η περφόρμανς, το γεγονός της συνύπαρξης του κοινού με τον δημιουργό την ώρα της γένεσης ενός γεγονότος πνευματικού αποτελεί το αποκορύφωμα της δημιουργικότητας».
Τα έργα της έκθεσης θέτουν υπαρξιακά ερωτήματα γύρω από το «αύριο». Για εσάς, τελικά, τι είναι το μέλλον; Μια προβολή, μια απειλή ή μια επανάληψη τού σήμερα;
«Για μένα δεν υπάρχει παρελθόν, παρόν και μέλλον. Για μένα, σημασία έχει η συμμετοχή στη συνέχεια, στη ροή και στη συνεχή παραγωγή γεγονότων που ξεκινάνε από ένα ανήσυχο “εγώ” και καταλήγουν σε ένα “εμείς” που ψάχνει να διερευνήσει τους βασικούς λόγους ύπαρξης, τον λόγο που ερχόμαστε σε έναν κόσμο που προγράφει με τη γένεσή μας την αναπόφευκτη ανυπαρξία μας!»
Μιλάτε για ένα «λογοτεχνικό σύμπαν» μέσα στους πίνακές σας. Ποια είναι η σχέση της ζωγραφικής σας με τη λογοτεχνία και τη γραφή; Πώς προκύπτει αυτός ο διάλογος και πόσο σημαντικό είναι για εσάς να «λέει» μια ιστορία το κάθε έργο;
«Η λογοτεχνία, η ζωγραφική, η μουσική είναι εργαλεία. Με τη βοήθεια αυτών των εργαλείων, ο δημιουργός ανοίγει την πόρτα της περιέργειας και φωτίζει για όλους ένα σκοτάδι που είναι πυκνό και κρύβει και τις άλλες διαστάσεις αυτού που καθορίζει τη ζωή μας. Η τάχα η για μένα είναι το ίδιο που ζούμε όλοι, σε νέες διαστάσεις. Στην τέχνη ακόμα και οι σκιές έχουν τη σημασία τους, όπως έχει πολλή σημασία τι κρύβεται κάτω από το φανερό. Για μένα, οι ουσιαστικές απαντήσεις στο savoir vivre προκύπτουν από ανθρώπους που δεν ξέρουν ποιοι είναι, από ανθρώπους που ψάχνουν να βρουν και το υπόλοιπο που υπάρχει και αγνοούν. Στις αποκαλύψεις που κρύβονται στο σκοτεινό μέρος του προσώπου της πραγματικότητας, κατοικεί το ενδιαφέρον του κόσμου μας».
Σε μια εποχή όπου η επιστήμη και η τεχνολογία καθορίζουν το παρόν μας, εσείς λέτε ότι «οι επιστήμονες θα είναι οι νέοι διασκεδαστές». Πώς προσεγγίζετε τη σχέση τέχνης και επιστήμης μέσα στο έργο σας;
«Ναι, αυτό πιστεύω. Πιστεύω ότι οι διασκεδαστές της ζωής μας, αυτή την εποχή, είναι οι επιστήμονες, αυτοί που παράγουν πυροτεχνήματα ανησυχίας για την επόμενη στιγμή μας, αυτοί που μας κάνουν να ζούμε σε τρενάκι του τρόμου συνέχεια, που μας αναγκάζουν, με άλλα λόγια, να διατηρήσουμε τις αισθήσεις μας ζωντανές και να μην βυθίζονται σε έναν ανώφελο ύπνο. Προσωπικά, δεν νιώθω κανέναν τρόμο μπρος στις τεχνολογικές εξελίξεις. Στην Τέχνη, η επιστήμη είναι κι αυτή ένα εργαλείο που βοηθάει στην αποκάλυψη του ατελείωτου υπόλοιπου της πραγματικότητας».
Η έκθεση φιλοξενείται σε ένα ξενοδοχείο – έναν χώρο προσωρινής διαμονής. Πόσο σημαντικό είναι για εσάς το «πέρασμα» και η «παροδικότητα» ως έννοιες, τόσο στη θεματολογία των έργων σας όσο και στη ζωή;
«Το πέρασμα είναι το άνοιγμα σε έναν κόσμο που δεν τον φανταζόμασταν. Το πέρασμα είναι η ενέργεια, είναι το αποτέλεσμα του περνώ ή του διαπερνώ. Μετακινούμαι, μεταβαίνω. Το πέρασμα καλλιεργεί την έννοια της φιλοξενίας, τον σεβασμό στους άλλους, τη χρήση του πνεύματος και των αισθήσεων για να μπορέσουμε να κατακτήσουμε αιωνιότητες, εν ζωή».
Πώς βλέπετε την συνεργασία της Sianti Gallery με το ξενοδοχείο NYX μέσα από το project «Under The Spell of Nyx»; Πιστεύετε ότι τέτοιες πρωτοβουλίες φέρνουν την τέχνη πιο κοντά στον κόσμο;
«Καθετί που αποτελεί ερέθισμα σε έναν κόσμο που πάσχει από την υπερβολική βεβαιότητα του “ξέρω”, με βρίσκει σύμφωνο. Γι’ αυτό συμμετέχω. Η συμμετοχή σε αυτό το πρότζεκτ είναι ένας τρόπος να επαναφέρουμε το αβέβαιον, επομένως το ενδιαφέρον, που διατηρεί τους ανθρώπους ξύπνιους, δηλαδή πιο έτοιμους να αντιμετωπίσουν την πνευματική και σωματική σκλαβιά που προσπαθεί να επιβάλει κάθε μορφής εξουσία».
Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, η σημασία τού να συναντά κανείς την τέχνη σε απρόσμενα μέρη, όπως ένα ξενοδοχείο στο κέντρο της πόλης;
«Η Τέχνη δεν είναι ο ήλιος που βλέπουν όλοι από όπου κι αν σταθούν. Η Τέχνη είναι κάτι που “αποσιωπάται” συνειδητά από τους εξουσιάζοντες τις συνειδήσεις προς ίδιον όφελος. Αυτοί ξέρουν ότι η Τέχνη είναι αφυπνιστική, κάτι που αποφεύγουν. Η Τέχνη είναι όμηρος της καταναλωτικής και ευτελούς ζωής. Η Τέχνη είναι το “ουσιαστικό” τζάμπα που σκεπάζεται από συνεχείς άχρηστες υλικές ανάγκες… Όπου, λοιπόν, της δίδεται η ευκαιρία να παρουσιαστεί, αξίζει να παρουσιαστεί, γιατί η Tέχνη δίνει μια μεγαλύτερη σημασία και αξία στη ζωή μας».
